zademonstrował, że pierwszy stopień rakiety może bezpiecznie wylądować z powrotem na Ziemi i zostać ponownie użyty. W maju 2017 r. po raz pierwszy ponownie wykorzystano rakietę podczas drugiego startu. SpaceX pracuje obecnie nad wysłaniem w kosmos znacznie mocniejszego Falcona Heavy5, który ma być w stanie wynieść 55 ton na orbitę.
W czerwcu 2016 r. w wywiadzie dla „Washington Post” Musk po raz pierwszy przedstawił zarys swoich śmiałych planów wysłania bezzałogowego lotu na Marsa w 2018 r. Następnie we wrześniu 2016 r. omówił precyzyjniej te projekty na Międzynarodowym Kongresie Astronomicznym (IAC – International Astronautical Congress) w Guadalajarze w Meksyku. Dwa lata później zaktualizował je podczas prezentacji wygłoszonej na IAC w Adelajdzie w Australii, gdzie mówił o przekształcaniu rodzaju ludzkiego w „międzyplanetarny gatunek”. Musk zamierza wysłać w Kosmos statek, który ma kilka nazw: Międzyplanetarny System Transportu (ITS – Interplanetary Transport System) oraz BFR (Big Falcon Rocket, „B” od big – duży oraz „R” od rakieta). Rakieta ta będzie napędzana przez 31 silników rakietowych typu Raptor z siłą ciągu podczas startu 5400 ton oraz zdolnością wyniesienia na orbitę 150 ton ładunku. BFR zastąpi wszystkie wcześniejsze wersje rakiet i statków kosmicznych SpaceX (Falcon 9, Falcon Heavy, Dragon). W silnikach Raptor, które wciąż jeszcze są w fazie projektowej w SpaceX, planuje się wykorzystywać zbiorniki z włókna węglowego. Zbiorniki te będą oddzielnie magazynować jako paliwo ciekły metan i ciekły tlen, będzie też można ponownie je napełnić w przestrzeni kosmicznej, co umożliwi BFR zabranie 150-tonowego ładunku na Marsa. W 2022 r. Musk zamierza użyć startów ITS, by wysłać i umieścić dwa ładunki na Marsie w statkach Dragon.
Jeżeli kolejne starty zostaną przeprowadzone zgodnie z wyjątkowo wyśrubowanym harmonogramem (wielu uważa go za nierealistyczny), SpaceX zamierza wysłać cztery rakiety na Marsa w 2024 r. Dwie z nich przewiozą dodatkowy ładunek, a dwie kolejne – ludzkie załogi nawet po 100 marsjańskich pionierów każda. Ich celem będzie dotarcie do Marsa, wylądowanie na nim, założenie kolonii, zbudowanie składu produkcji paliwa oraz odnalezienie zasobów wody. Fani fantastyki naukowej mogą zauważyć podobieństwo planów Muska do tych przedstawionych w wielokrotnie nagradzanej trylogii autorstwa Kima Stanleya Robinsona z 1990 r. (kolejne tomy noszą tytuły Czerwony Mars, Zielony Mars i Niebieski Mars), w których to pierwsza setka marsjańskich osadników wystartowała na Czerwoną Planetę w 2026 r.
W ciągu następnych czterdziestu lat Musk chce przemieścić aż milion kolonistów na Marsa i zacząć manipulować marsjańskim klimatem, aby uczynić go bardziej podobnym do ziemskiego, czyli dokonać terraformowania. Musk twierdzi, że jego Marsjanie będą w stanie przetrwać na Marsie, a także wrócić do domu, ponieważ jego rakiety będą regularne podróżować w obie strony z Ziemi na Marsa i z powrotem. To, czy koloniści kiedykolwiek wrócą na Ziemię, zależy w pierwszej kolejności od tego, czy przetrwają promieniowanie w przestrzeni kosmicznej oraz surowe warunki na powierzchni Marsa, a następnie od zdolności SpaceX do wykorzystania energii słonecznej do produkcji paliw metanowych i tlenowych na Marsie (z podziemnych i atmosferycznych rezerwuarów wody i dwutlenku węgla) na podróże powrotne. Śmiałe plany Muska również mogą wymagać wydania na rozwój dziesiątek, jeśli nie setek miliardów dolarów. Są to kwoty, które znajdują się poza jego osobistą zdolnością finansowania.
Kolejny technologiczny miliarder – założyciel firmy Amazon Jeffrey Bezos – również buduje rakiety w ramach jego przedsięwzięcia Blue Origin i ma swoje własne plany wysyłania ludzi na Marsa. W 2016 r. Blue Origin skutecznie wystrzelił swoją pierwszą rakietę New Shepard (nazwaną tak od imienia pierwszego amerykańskiego astronauty, który odbył lot suborbitalny), a potem szczęśliwie sprowadził ją na Ziemię.
Blue Origin rozwija także potężniejszą rakietę New Glenn, której nazwa pochodzi od Johna Glenna, pierwszego amerykańskiego astronauty, który okrążył Ziemię. Rakieta ta ma wystartować z ogromnego obiektu, który jest budowany w Parku Badań Centrum Kosmicznego im. Johna Kennedy’ego na przylądku Canaveral na Florydzie. Plany dotyczące rakiety New Glenn, które mają być wdrożone w 2020 r., obejmują rakietę pierwszego stopnia do wielokrotnego użytku jako część trzystopniowego, 107-metrowego pojazdu startowego. Będzie on spalał ciekły wodór i ciekły tlen. Bezos liczy się z tym, że jego projekt potrwa raczej wiele dziesięcioleci niż jedną dekadę.
W pierwszej kolejności Bezos spodziewa się, że jego rakiety Blue Origin będą wynosić satelity i ładunki, aby dostarczyć sprzęt na Księżyc, co byłoby niezbędne do utrzymania tam ludzkiej kolonii. Następnie zamierza umieścić w kosmosie miliony ludzi, którzy będą pracować na orbicie okołoziemskiej. Dopiero wtedy skupi się na swoich celach umieszczania kolonistów zarówno na Księżycu, jak i na Marsie. Jak powiedział Bezos: „Myślę, że jeśli najpierw polecisz na Księżyc i uczynisz go swoim domem, wtedy łatwiej będzie dostać się na Marsa”6.
NASA może również mieć dodatkową konkurencję ze strony prywatnej holenderskiej spółki Mars One7, założonej w 2011 r. przez Basa Lansdorpa i Arno Wieldersa. Mars One zamierza wysłać bezzałogową misję na Marsa w 2020 r., a pierwszą załogową misję w 2031 r., a dwa lata później drugą grupę ludzi. Mars One rozpoczął selekcję astronautów w 2013 r. i zamierzają dobrać pierwszą załogę w 2017 r., wtedy też rozpoczną trening przygotowujący do drogi w jedną stronę na Marsa. W przeciwieństwie do NASA SpaceX i Blue Origin Mars One nie projektuje ani nie produkuje rakiet, infrastruktury do startu rakiet, modułów lądowniczych, systemów podtrzymujące życie lub łazików. Zamiast tego zamierzają kupić wszystko, czego potrzebują, od uznanych firm przemysłu kosmicznego. Czy Mars One jest w stanie faktycznie kupić sprzęt potrzebny do misji na Marsa, czy nie, zobaczymy w przyszłości8. Niedawno jeszcze jeden gracz ogłosił plany kolonizacji Marsa. W lutym 2017 r. na konferencji World Government Summit w Dubaju szejk Mohammed bin Raszid Al Maktoum, władca Dubaju i wiceprezydent Zjednoczonych Emiratów Arabskich (ZEA), ogłosił, że ZEA planują zbudować miasto na Marsie w ciągu stu lat9. Przedstawiony przez szejka projekt Mars 2117 jest obecnie tylko koncepcją, chociaż ZEA stworzyły swoją własną agencję kosmiczną w 2014 r. i planują wysłać bezzałogową sondę na Marsa do 2021 r. co zbiega się z pięćdziesiątą rocznicą zdobycia przez ZEA politycznej niezależności od Wielkiej Brytanii w 1971 r.10
Powodem, dla którego tak wielu z nas tak bardzo interesuje się Marsem, jest to, że życie na tej planecie będzie w przyszłości dla nas lub dla rodowitych Marsjan możliwe. Co, jeśli Mars jest siedliskiem życia dzisiaj? Co, jeśli astronauci założą ludzką kolonię na Marsie w dwudziestym pierwszym stuleciu? Czy przyniesiemy śmierć i zniszczenie Czerwonej Planecie, tak jak zrobili to pierwsi europejscy koloniści Nowemu Światu, kiedy przynieśli ospę, odrę, koklusz, dżumę dymieniczą i czerwonkę do świata, któremu brakowało zdolności obrony przed nimi? Przywieźli także konie i świnie, które często dominowały nad lokalnymi dzikimi gatunkami. Choroby i zwierzęta ze Starego Świata siały spustoszenie w faunie i florze Nowego Świata. Ludzkość również nie odniosła sukcesów w dbaniu o odległe obszary dzikiej przyrody. Ekosystemy Arktyki, Antarktydy i Amazonii są zagrożone przez ingerencję ludzkiej cywilizacji, poprzez polowania i globalne ocieplenie. Czy jeśli nie potrafimy się zorganizować, aby pomóc niedźwiedziom polarnym, pingwinom, wydrom olbrzymim, by przetrwały na naszej własnej planecie, to czy zrobimy cokolwiek, aby pomóc zapewnić przetrwanie mikroskopijnych Marsjan?
Czy mikroskopijni Marsjanie mają jakiekolwiek znaczenie? Tak. Być może zaistniała tam druga geneza życia, które zaczęło się całkowicie niezależnie od ziemskiego. Nawet jeśli życie na Marsie ogranicza się do organizmów o rozmiarach bakterii, jest zakopane pod ziemią lub ukryte
Pierwszy lot Falcon Heavy odbył się 6 lutego 2018 r. Rakieta wysłała w stronę Marsa samochód Teslę Roadster wraz z kierowcą manekinem (przyp. tłum).
Ch. Davenport,
15 stycznia 2019 r. decyzją sądu zostało ogłoszone bankructwo i likwidacja firmy Mars One (przyp. tłum).
A. Taylor,
I. Tharoor,
Rozdział 2. Marsjanie?
