qədər ərik? Soruşuram.
– Beş rubl, bir kiloqram! deyə cavab verdi.
– Dinlə, yenisən? Daha əvvəl səni görməmişdim. Soruşdum.
– Givi qardaşım, dünən köçmüşəm.
– Mən həkiməm, bax, xəstəxananı görürsən? Mən orada işləyirəm. Bazarın yaxınlığında.
– görürəm.
– Dinlə, cəmi iyirmi rublum var. İyirmi kilo çəkin, xahiş edirəm.
– Hey, görmürsən, bir kiloqram qalır. Hamısını götür.
– Bəli, iş yoldaşımla işdən tələsirəm, evə qaçsam, ziyarətə gecikəcəm. İyirmi ilə satmaq?! Xahiş edirəm. Mənə kömək et, sonra da birtəhər kömək edəcəyəm.
– Xeyr!! – ikinci gürcü dilini kəsdi. – İyirmi tebe ağırlığında nə var, qalanı harada? Bir kiloqram alınır, ancaq yarım kiloqram deyil. Bir dəstə… nə, özüm yeyəcəm? Mən nəyəm, eşşək? Get beyin sikilmir. Get, narahat olma… Uryuk, Uryuk! Təzə yağ ərik!!! – Həkimi görməyərək gürcüləri boş bazarda qışqırmağa başladı. Həkim getmədən əvvəl dayanıb dedi.
– Yaxşı onda. Sən mənim xəstəxanama gələcəksən. «Və mən, kədərli həkim, hər şeyi xatırlayaraq uzaqlaşdım.» – Özünüzü tutun, xəsis…
Və əmin üçün. Ertəsi gün bu ikinci gürcü, son kiloqramını satmadan onu yuyulmadan yedi və zəhərləndi. Mənə gəldi – sabit yaşayış yeri olmayan bir həkim, bu şəhərdə bir otaq kirayələdi və mən «Oxotnıy Ryad» adı ilə Moskva keçidində həkim diplomu aldım. Ancaq evsiz həkim olduğumuz həqiqətdir. Epidemiya olduğu yerdə yaşayırıq, müharibə də olduğu yerdə işləmək istədiyim yerdə, çünki mən dünya həyatının təcrübəli bir övladıyam! Beləliklə, az maaş üçün əyalətə gəldim. Və sertifikat yoxlanılmadı. Bura kim gələcək və İnternetdə bilinən avarçəkmə, yalnız tənbəl olmayın, xüsusilə məsləhətləşmə prinsipi kömək edir. Hər yerdə bu köpəyi yeyən və təqaüdə çıxmağa hazırlaşan bir tabel var. Sonra əsasını qərara aldılar… Ümumiyyətlə, bu ikinci gürcü məni sıxdı və fırtınasız evsiz bir həftə sonundan sonra qapını döyərək məni oyatdı.
– Girin, otur!! – gözlərimi qaldırmadan təklif etdim. – Nədən şikayət edirsən?
– er, Doktor, mədə şişmiş, ağrıyır. Hə?!
– Belinə çəkin. – Mən başa düşdüm və kimin yanına gəldiyini bildim, amma fikir vermədi. Ona yad adam kimi yaxınlaşdı və tüklü qarnına qulaq asdı.
Dağətrafı ərazidə bir şey gurultur və hırıltılanır.
– Mdaaaa … – çəkdim, düşündüm, üzünü bükdüm və dedim. – Hey, balım, nə yedin?
– Uryuk. Yəqin ki, yuyulmağı unutmuşam. – gürcülər ağrıyaraq qışqırdılar.
– Bilirsiniz, ərik əsasən heç bir əlaqəsi yoxdur. Diateziniz var.
– Nə?
– Ümumiyyətlə, hamilə qalmısınız.
– sən nəsən?? partladı. – Nə qədər hamilədir???? Heyf dünən sən həkimsən, səni tanıyıram!! Qisas alırsan!!!
– Yox, sən nəsən. Bütün simptomlar tək bir diaqnoza, hamiləliyə çevrilir.
– Başqa bir simptom nədir, hamiləlik?! Hey wah wah, get. Başqa bir həkimə gedəcəm. Ərik üçün məndən qisas alırsınız. – və qürurla sıçrayaraq uzaqlaşdı. Zarafat elədim və özümə pis baxdım və telefonu götürdüm, ikinci klinikanın nömrəsini yığdım.
– Alle, Seryoga. Sarı Qar? – o da Bumdur, amma Sankt-Peterburq Xalq Kitabxanasında oxudu və məndən daha çox şey bilirdi, o da məndən fərqli olaraq əməliyyat otağında, «gecə sığınacağı» və zirzəmilərə əlavə olaraq axmaq suallar verməyi xoşladığı yerlərdə yaşayırdı. Çukchi, bütün bunlardan sonra Afrikada, Çukçi. Buna görə də terapevt şöbəsinin müdiri və mənim kimi bir terapevt vəzifəsini tutur. – Hey, Seryoga, Gomiashvili, bağırsaq zəhərlənməsi ilə indi sizə gələcək. Ona hamilə olduğunu söyləyin.
– Əminsən?
– Sənin üçün nə fərqi var, söylə!
– Tamam.
– Kömək edin, əks halda bu əriklər Rusiyamızda tutuldu, biz insanlar üçün ümumiyyətlə həkim deyilik…
– Hey, bunu edəcəm, bro. – Və etdi.
Bazarda kədərli və kədərlənən ikinci bir gürcü var. Üçüncü bir gürcü onun yanına gəlir, balaca və burnunu büdrəyən kart göyərtəsini qarışdırır.
– Hey Givi, nə kədərlidir?? Gəlin nöqtəyə (ass) bir oyunla gedək?!
– Hey wah wah, məni rahat burax, bəli!! Mədə baxın? Yetər artıq oynadı. Ata sən tezliklə olacaqsan.
– Eeeeeee?! – üçüncü gürcü büdrəyib dayandı və dayısına baxdı…
qeyd 13
Üzr istəyirik, çörək üçün xidmət edin.
Və bu şaxtalı qış, Sankt-Peterburqun ildönümündən əvvəl, Müqəddəs Nikolasın möhtəşəm bayramı ərəfəsində, bütün damarların və evsizlərin qoruyucusu idi və bu, bütün pravoslavların kilsəyə hazırlaşdıqları və onlarla birlikdə düşündükləri fikirlərin öz işləri idi. Hakim partiyanın bütün uşaqlıq və gənclik illərimlə mübarizə apardığı Leninin tanrıçasından aralana bilmirdim, sonra məktəbi bitirdim, beləliklə, yenidən inşaat, nə cür, və tanrılar Lenindən İsaya yenidən quruldu, sən Yehovanı istəyirsən, Allahı istəyirsən, Krsna, İstərdim, istəməyəcəyəm… Hansını bəyənib ya da bəyənməyi seçmək üçün?! Hətta Tanrının olmadığı həqiqətinə sahib olan kommunistlər də hər biri özlərinə inanmağa başladılar. Dəbli və seçicilər bəyənirlər. Dünyaya paralel dünyanın sonu, yadplanetlilər, qısqanmamaq və yemək istəməmək üçün insanların beynini toz və toz halına gətirirlər. Hər şeyi dəyişdirmək. İnam şübhə və bilikdir, fanatizm isə bir-birinin qarşısındadır. Bir pravoslavın dediyi kimi: Pravoslavlar xristian deyillər, amma Alahakbar hamını öldürməlidir. Bir sözlə, Allahın işi, bu şəxsi məsələdir. Lavra Meşəsində oturduq, qışda qorxdum və kritik günlər üçün rahiblər tərəfindən yığılmış dondurulmuş tonları əritməyə çalışdım və şəhər istiliyi var. Və niyə boğuldu? Və sonra, isti dadmaq. Evsiz bir həyatda isti yemək, xüsusən də qışda çətin olur. Kolbasa, rahat qidalar və digər
