naghigda….
– Nahibal-an ko, Boss?! apchi.
Sa pagkabuntag ang tigulang nga Tudhi mianhi ug, nga nakadawat mga panudlo, milimpyo sa kamalig. Sa kamalig sa dugay nga panahon ang kamot sa agalon wala ma-apply ug tanan nga didto gitabunan sa tae. Si Ottila, ingon sa naandan, milingkod aron ipahiangay ang mga lansang. Gusto kong matikdan nga ang tanan nga mga detektib adunay usa ka kalingawan nga nagdala kanila sa paghunahuna: Ang Holmes adunay usa ka violin, gisaligan ni Poirot ang iyang mga grey cell nga wala’y pagpanghilabot, si Agent Kay adunay pie, ug si Klop adunay tul-id nga mga lansang. Ug sa pagkahuman na, kini iyang papahawaon ug pabugkosan sila, aron matul-id sila pag-usab ug sa samang higayon mobati ang kahingawa.
Bale, bale, bale, bale. Ug busa oras matag oras, adlaw-adlaw, tuig-tuig, ug… Sa kalit, usa ka daotan nga nawong sa Toad ang nagpakita gikan sa kamalig ug nagtutok, nagpahiyom sa pulis.
– Unsa man imong gusto, baho? Pangutana ni Ottila.
– Mahimo ba ako manabako, boss? dili pangutana sa tigulang nga tawo.
– Unsa, nahilo kini?
– Dili ang husto nga pulong. Ikaw, nag-hike, milingi sa usa ka dunot nga bangkay sa usa ka dinosaur?
– Dili, gipintal ko lang kini ug gipagawas ang gamay nga salampati, nga wala’y oxygen.
– Maayo, aso.
Ninggawas ang tigulang ug gikuha ang usa ka sigarilyo.
– Paghulat!
– Unsa, boss?
– Ibilin lang ang imong asno sa kamalig.
– Hehe, nakasabot ang joke. – Nag-squat sa kamalig ug gusto nga magaan ang sigarilyo…
– … Cant, o unsa? – Bugtong nga bug.
– Dili, boss, si Belomor lang.
– Adto na.
Ang tigulang nga lalaki nagbutang sigarilyo. Gikuha kini ni Ottila ug gisiga kini. Ang sigarilyo limpyo, wala’y mga additives.
– Sa, aso. – Paghatag sa Ottil sa Toad sa sigarilyo.
– Ug ikaw kadugay kanamo?
– Unom ka tuig na ako dinhi ug naghunahuna sa kanunay. Nagpauli ako. Gisulud niya ang iyang karera. Nagmartsa alang niining katingalahan nga kalibutan, diin gikan niini nagdala mga tae ug tae… sumpa siya. Sa laktod, unsa ko gikapoy na?
– Dili, sa pagpuyo ko dinhi hangtod sa katapusang higayon nga nagserbisyo ako, ang mga pulis sa distrito nausab sama sa mga gwantes.
– Ug ngano?
– Ang mga hinungdan lainlain: sila nag-inum kaayo, unya sila nangawat pinaagi sa sukod.
– Hinuon, dili kini hulga nako. Gilista ako sa taliwala sa akong mga superyor ingon usa ka dili tig-ilimnon ug magbaligya. Sultihi ako sa usa ka butang, mahuman ba nako ang pagtukod og kamalig sa wala pa ang tingdagdag?
Gisusi sa tigulang ang tawo sa bilding, nga katunga gama sa tisa. Ang mga nahugno nga mga gaps sa mga dingding gipintalan: bisan nga dunot nga plywood, unya mga materyales sa atop, unya mga sako.
– Mahimo nimo. Kinahanglan lamang kini pulihan. Oo, ug ang imong mga dingding dili na magamit.
– Ug pila ang ilang edad?
– Ohhh! Puno, oo, kutob sa akong nahinumduman, kini nga building nagbarug. Dinhi kaniadto nahimong patyo sa pipila nga magpapatigayon. Sa rebolusyon, ingon nila, nakuha nila ang usa ka kagiw gikan sa balahibo nga mga balahibo ug natapos sa tibuuk nga pamilya didto.
– Asa?
– Unsa, diin?
– Maayo, nahuman.
– Ah, busa dinhi sa kamalig. Ug unya kini usa ka bodega, ug pagkahuman sa giyera – usa ka salipdanan.
– Makalingaw. Mahimo ba nimo kini? Siyempre, ayaw ibulag hangtod sa katapusan. Kusog ang mga galingan, bato usab kini. Tapuson ra nimo.
– Alang sa usa ka maayong relo dili molihok. Dugang pa, kinahanglan nimo usa ka katabang ug dili usa, labing menos duha. Ug, siyempre, usa ka pag-uswag, unya adunay usa ka insentibo.
– Maayo, adunay usa ka maayong orasan sa daan nga lugar, apan makita naton. Apan ako ang magbayad kung kini kantidad. Sama sa – Magahatag ako usa ka chervonet, apan dili – ang maghuhukom hatagan mga chervonet. Mao nga nagkasabot mi. Ug sa aprentis, sultihan ko ikaw sa Idot. Nahibal-an ba nimo kini?
– Kanunay. Kini usa ka hinungdan gikan sa Kyzikhston. – ang tigulang nga tawo nagyukbo nga maasim.
– Ug unsa?
– Oo, siya usa ka adik sa droga, magbinastos ako. – ang tigulang nga lalaki nagpitik sa mansanas ni Adan sa iyang mga tudlo.
– Ug ikaw?
– Ako? Gikasubo kini, kini ang yawi nga binuang sa kini nga moral nga gisunod.
– Ug unsa, nakig-estorya ra ba gyud sila? maayo siya kaniya.
– Ay, gitanyag niya ang dugang nga kita. Pinaagi sa pag-inom, siyempre.
– Sa korte, siyempre, dili ka magpamatuod sa kini nga mga pulong batok sa Idot.
– Kinsa ang imong gigikanan nako, boss. Dili ako laki. Wala ako nakaadto sa sona ug dili ako mosayaw sa imong tubo. Mas maayo nga oras kaysa sa usa ka freehand bucket.
– Pag-ayo. Kini ang akoa. Unsa kaha kung?!
– Nasabtan nako, boss.
– Ug mahimo bang molihok ang Baba Klava?
– Kanunay. Bisan 65 anyos na siya, nagdaro sama sa usa ka bombilya. Pero Idot?! Adunay mga problema.
– Dili nila kini buhaton. Maibog ko usab siya.
– Ug ang salapi sa tanan, parehas?
– Kanunay, apan pagkahuman sa usa ka maayong oras.
– Ug kung buhaton naton kini, ug dili kita makahimo sa usa ka maayong relo?
– Pagkuha usa ka Chirp gikan kanako, ug ang silot wala gihatag. Daghang trabaho.
– Apan unsa may itukod?
– Kinahanglan mapataas ang pigsty. Gusto ko nga adunay mga baboy. Bueno, busa, mga kamot?
Nanghupaw ang tigulang.
– Maayo, kung sa ilalum sa kini nga mga kondisyon, tulo nga piraso.
– Ikaw upat, ug ayaw kalimti ang termino.
“Kana ug kana,” giyugyog niya ang iyang ulo, nga nagtangag sa kamalig, “siyempre mouyon ako.”
– Unya miuyon kami. Bayad ka ba. Hatagan ko ikaw kwarta, apan gihangyo ka usab, giputol mo, Toad?
– Oooo,
