ektif
StaVl Zosimov Premudroslovsky
© StaVl Zosimov Premudroslovsky, 2020
ISBN 978-5-4498-0553-9
Created with Ridero smart publishing system
DURUM №1
burun
APULAZ 1
Hoş geldiniz!
Vakaların bu bölümünde önerdiğim etkinliklerde hemen ana katılımcıların açıklamasına geçin.
Listedeki ilk Binbaşı General Ottila Aligadzhievich Klop. Etrafındaki tüm bunlardan, standart büyüme değildi – doksan dokuz ve dokuz santimetre.
Siz soruyorsunuz: “Ama düzen korucularının saflarına nasıl kabul edildi, sonuçta, bir buçuk metre sonra orduya alınmayacaklar ve ordu olmadan koruyuculara alınmayacaklar …". Ama o – özel bir durum: Ailesi, daha doğrusu, annesi ve büyükbabasıydı, babası yerine Rusya Federasyonu’nun sıradan vatandaşları, orijinal Yahudi kökenleri ile hizmet etti. Sadece son binyılda, dünyanın hala her yerde ve Büyük Sovyetler Birliği’nde bilgisayar kullanmadığı annesinin, görevi tenyayı boşalttıktan sonra hastaları temizlemek olan uluslararasıcı düzenlerin saflarına katıldı. Ve bu bazı Afrika ülkelerinde oldu ve Orta Afrika pigmelerinin kadim kabileleri hastalandı, biri ya da daha doğrusu liderin kendisi Büyük Yaşlı, takviminin yüz yirmi bin yılı eski ve akranları uzun zaman önce homurdandığı (öldüğü için), bu nedenle, doğumunu hatırlayanlar değildi ve annesinin Güneş olduğunu, babasının Ay olduğunu iddia edebildi. vs… Tabii ki, Ottila’nın gelecekteki annesi bu peri masalına inanmadı, ama rahatsız etmedi, sadece gülümsedi ve Dünya’nın Tüm İnsanlarının Büyük Eski Zamanlayıcısına başını salladı. Liderin ikramlarını aldıktan sonra, lezzetli bir şekilde egzotikti: sarımsak sosunda kızarmış bizon gözleri, çikolatalı somon ile bir filin füme yumurtaları, arifesinde taze kaybolan paramedik Ivan Kozimovich Pupkin’in taze kan pancarı ve üçüncü sırada Coca meyve suyu. Genel olarak hamile anne uyandı ve hayatı artık özel bir ilgi görmedi.
Ve Pigme kabilesinin mevzuatına göre, bir askerin ve koruyucunun ortalama yüksekliği en az seksen santimetreydi ve bir metreden beş buçuk santimetreden fazla değildi, bu yüzden elbette polislerine alındı ve deneyim alışverişi ile Rusya’ya gönderildi. Bu yüzden hizmette kaldı: herhangi bir konuk işçi gibi daimi ikamet aldı ve eşzamanlı olarak Rusya Federasyonu vatandaşı olduğu için kimse onu sınır dışı edemedi. Kısacası, ülkemizde, özellikle de para için her şey mümkündür. Ama kabilesi babası ile askeri eğitimden geçmek ve sınavda fil doldurmak zorunda kaldı. Bu, Ottila’nın karnından çıkarılan ve UNESCO tarafından onaylanan talep yerinde sunulan belgede belirtildi. Tabii ki, başka bir belge eklenmişti, ancak gayri resmi olarak, yüz dolar gibi görünüyordu. Ve daha da ötesi ana belgede Nakatika Ui Buka kabilesinin kuzey-güney bölümünün ordu genelinde görev yaptığı belirtildi. Tabii ki, bu unvan, özellikle kabileleri BM güçlerinde listelendiği için, babası için ömür boyu verildi.
Genç Ottila, kabilenin hizmetinde şu deneyimi kazandı, daha kesin olarak, sınavları geçti: okçuluk, bir tomahawk atma, “gövdelere tırmanma” tırmanışı, hem dikey hem de sivilce ile tırmanmasına izin verdi. Ayrıca her iki bacağını da kendi başına ya da başkalarının kulaklarına atabilir ve her iki eliyle yerde tutarak, bir dansı dansı yapabilir, üçlü takla yapabilir, yanlara doğru, ileri, geri ve zemine dokunmadan yapabilir. Sivrisinekler, tahtakuruları, bitler ve boz ayılar da dahil olmak üzere kedileri, köpekleri ve diğer ısırma ve yiyip bitiren hayvanları nasıl evcilleştirmeyi öğrendim.
Ottila kendi isteği üzerine gönderildikten ve annesinin hastalığı nedeniyle, gözlerinde hiç görmediği Marshall’ın yardımcısı olan katip olarak İçişleri Bakanlığı’na gönderildi, ancak sesini sadece radyodan ve özel bir telefondan duydu. Otuz iki yaşından sonra, Leningrad Bölgesi Sokolov Ruchey köyüne ve idari aygıttaki kesintiler nedeniyle Lyuban demiryolu St. Petersburg’a transfer edildi.
Ona bir kulübe, eski bir meslek okulu tahsis ettiler. Kulübenin ilk yarısı konut tesislerini işgal etti ve ikincisi güçlü bir nokta olarak tasarlandı.
Ve sonra Ottila Aligadzhievich ofisinde oturuyor ve üç aylık ve hemen sonra yıllık rapor yazıyor. Acelesi var, hatalar yapıyor, dillerdeki kelimeleri karıştırıyor ve Fransızca, yerli kabile, beş farklı Sovyet dili, Latince, Rusça konuşulan, Rus edebiyatı, Rus fenya, Rus evsiz, sorgulayıcı dil ve diğerleri de dahil olmak üzere bir düzine biliyordu.
O yazar, yazar ve on yaşındaki oğlu ofisine gelir:
– Baba? – mütevazi bir şekilde çocuksu yüz otuz santimetre on yaşındaki oğlu Izya’ya sordu.
– Ne oğlum? – başını kaldırmadan, Ottil’in doksan dokuz santimetre babasını yanıtladı.
– Baba..? – Izya tereddüt etti. Babam hala yazıyordu.
– … peki, konuşur musun?! diye sordu babaya.
– Baba, buradaki kutuya baktım, ha?
– Peki ne?
– Orada bazı kelimeler bana açık değil…
Ottila oğluna bir baba gibi baktı, başını indirmeden, bacaklarını yan ayaklarda merdiven rayları olan özel bir sandalyeye aldı, kalktı, döndü ve masaya oturdu. Sevgiyle oğluna gözlüklerle baktı, burnunun ucuna bıraktı ve sordu, oğlunun gözlerine bakıp başını incitmedi, başını incitti ve boynu uyuştu. Herkese aşağıdan yukarıya baktı. Ayrıca sivil konumunu da ihlal etti. Ve hatta sıradan bir çocuk gibi büyüyen bir oğlun önünde. Ve şimdi, masada otururken, siyah kaşlarına bile kaşlarını çattı.
– Peki seni hangi kelimeler anlamıyor evlat?
– Şey..: Başkan, biraz Güç, FSB.. nedir? Henüz tarihe geçmedik. Öyle mi, çabucak.
– Yoksa bu eğitim döneminde sadece bir eğitim okulu musunuz? – baba gülümsedi, gözlüklerini çıkardı ve hafifçe bir yumruğa kenetledi, daha sonra masa üstüne yaslandı. Oğlunu diğer eliyle omzuna tokatladı ve insanca insan olmayan büyük bir kel kafa ile ovuşturdu.
– Pekala, dinle, – baba iç çekti, – ailemizdeki Başkan ben, biraz güç annen. Ne yaptığını biliyorsun… Şımartmaya izin vermiyor, dersleri kontrol ediyor.
Izya, “Beslemeler,” diye ekledi.
– Beslemez, ancak yemek hazırlar. – Babayı ekledi.
– Peki sonra kim besleniyor?
Babası dar gözlü büyükbabasının sol gözüne, sonra büyük büyükannesinden oğluna giden geniş gözlü sağa baktı, Çinli olduğunu söylediler, ama sadece Rus. Böylece karısını iddia etti; boy, ağırlık ve iki yüz bel genişliği. Sarı saçlı ve mavi gözlü, kırmızı gözlü babanın aksine.
– Hepinizi besliyorum! – gururla bir alt ton babası cevapladı ve göğsünü şişti. Yüzü bilge oldu.
– Peki büyükanne kim? – oğluna burnunu toplayarak sordu.
– Burnunu toplama oğlum, bugün bir madenci günü değil, – ve elini yavaşça oğlunun kafasından çıkardı, -.. büyükannemiz KGB. Eski yerli KGB.
– Peki KGB nedir? – Sonny endişeli.
Baba oğlunun elini serbest bıraktı ve oğlundan uzağa bakarak Dzerzhinsky’nin portresindeki yeni kapıda bir koç gibi baktı.
– KGB,
