Wszystko i nic. Stefan Żeromski

      – Może to nas Michcik szuka?

      – Ale, gdzie! W najgorszym razie przypuściłby, że nocujemy w motkowskim dworze.

      Coraz wyraźniej widzieli dwa kręgi światła latarni i odróżniali każde uderzenie podróżnego dzwonka. Wreszcie pan Rafał okrzyknął zdala zbliżający się pojazd. Światła w miejscu stanęły. Podjechał blisko – i spostrzegł w światłach padających od latarni zady dymiące, nogi i uprząż pary koni.

      – Kto woła? – spytano od świateł.

      – Ludzie, zbłąkani w polu. A kto to jedzie?

      Nie odpowiedziano na to pytanie. Olbromski podciął Łyskę i zbliżył się do samych sanek. Oddał wodze w ręce Huba, a sam wysiadł i poszedł poza latarnie.

      – Któż to jedzie? – pytał powtórnie.

      – Z poczty jedziemy…