Stracone złudzenia. Оноре де Бальзак

Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Stracone złudzenia - Оноре де Бальзак страница 54

Stracone złudzenia - Оноре де Бальзак

Скачать книгу

którym mówiono w zachodniej części Alzacji, w pobliżu granicy z Niemcami, obecnie zanikający; także: osoba z tego regionu. [przypis edytorski]

161

retorta – narzędzie laboratoryjne używane do przeprowadzania procesu destylacji. [przypis edytorski]

162

melasa – gęsty, ciemnobrunatny syrop, produkt uboczny przy wyrobie cukru. [przypis edytorski]

163

epruwetka (daw., z fr.) – probówka. [przypis edytorski]

164

eglantyna (z fr.) – dzika różyczka. [przypis edytorski]

165

hekatomba (z gr.) – w staroż. Grecji ofiara składana bogom ze stu wołów; dziś także przen.: poświęcenie lub zagłada bardzo wielu ludzi. [przypis edytorski]

166

limuzyńska porcelana – porcelana z miasta Limoges w zach. Francji. [przypis edytorski]

167

berżerka – niski i szeroki fotel z wyściełanym, pełnym oparciem i siedzeniem, na którym kładziono poduszkę. [przypis edytorski]

168

nankinowy – wykonany z nankinu, tj. gęstego płótna bawełnianego, przeważnie o barwie płowożółtej, z którego od XIX w. wykonywano bieliznę i męskie spodnie. [przypis edytorski]

169

poemat „Święty Jan na Patmos” jest może zanadto biblijny, aby go czytać wobec ludzi mało obeznanych z poezją apokaliptyczną – Jan z Patmos (wyspa na M. Egejskim) jest autorem biblijnego Objawienia św. Jana (Apokalipsy); w tradycji chrześcijańskiej utożsamia się go z Janem Ewangelistą. [przypis edytorski]

170

Rafael Santi (1483–1520) – włoski malarz, rysownik, architekt, jeden z najważniejszych twórców późnego renesansu. [przypis edytorski]

171

interlokutor (z łac.) – rozmówca. [przypis edytorski]

172

Sfinks (mit. gr.) – skrzydlaty potwór o głowie kobiety i tułowiu lwa, zadający zagadki i pożerający tych, co nie umieli na nie odpowiedzieć; symbol tajemniczości, przenośnie: zagadkowa istota. [przypis edytorski]

173

pantalony (z fr., daw.) – dziś: spodnie. [przypis edytorski]

174

faworyty (daw.) – baczki, bokobrody. [przypis edytorski]

175

epistoła – daw.: list; przen. długi, nudny list. [przypis edytorski]

176

Buonaparte – prawdziwe brzmienie nazwiska cesarza Napoleona Bonapartego, który urodził się na Korsyce w szlacheckiej rodzinie pochodzenia włoskiego i zmienił nazwisko w wieku 27 lat; pierwotne brzmienie było używane przez jego wrogów dla wyrażenia pogardy dla obcego, który koronował się na władcę Francji. [przypis edytorski]

177

kamea (z wł.) – ozdoba z kamienia szlachetnego lub półszlachetnego z płaskorzeźbą. [przypis edytorski]

178

wielki wikariusz – tu: generalny wikariusz, duchowny wyznaczony przez biskupa diecezjalnego do pomocy w zarządzaniu całą diecezją jako jego pełnomocnik. [przypis edytorski]

179

Legia Honorowa – najwyższy order francuski, ustanowiony przez Napoleona I w 1802 r. [przypis edytorski]

180

niepodobieństwo (daw.) – coś niemożliwego a. nieprawdopodobnego. [przypis edytorski]

181

Cyceron, właśc. Marcus Tullius Cicero (106–43 p.n.e.) – najwybitniejszy mówca rzymski, filozof, polityk, pisarz. [przypis edytorski]

182

solfedżio, częściej: solfeż (z wł. solfeggio) – czytanie nut głosem, podstawowe ćwiczenie w nauce śpiewu. [przypis edytorski]

183

jąć (daw.) – zacząć. [przypis edytorski]

184

transpozycja – tu: zamiana, przestawienie. [przypis edytorski]

185

kompars (daw., z fr.) – aktor występujący w roli drugoplanowej, statysta. [przypis edytorski]

186

myśliwiec (daw.) – myśliwy. [przypis edytorski]

187

zazdrosny jak Maur – odniesienie do postaci Maura Otella, tytułowego bohatera sztuki Szekspira, który powodowany obsesyjną zazdrością udusił swoją żonę, Desdemonę; Maurowie to europejska nazwa na określenie muzułmańskich mieszkańców Płw. Iberyjskiego i płn.-zach. Afryki, z pochodzenia w większości Berberów (rdzennych mieszkańców Afryki Płn.). [przypis edytorski]

188

kibić (daw.) – talia. [przypis edytorski]

189

stadło (daw.) – małżeństwo, związek małżeński; para małżeńska. [przypis edytorski]

190

dandys – mężczyzna przesadnie zwracający uwagę na strój i formy towarzyskie. [przypis edytorski]

191

dzieciństwo (daw.) – dziś: dziecinada; postępowanie dziecinne, właściwe dzieciom, a nie dojrzałym ludziom. [przypis edytorski]

192

factotum (łac. fac totum: rób wszystko) – zaufana osoba, wypełniająca wszelkie polecenia. [przypis edytorski]

193

fontaź (z fr.) – fantazyjna, luźna kokarda noszona pod szyją przez mężczyzn, rodzaj dawnego krawata. [przypis edytorski]

194

Rossini, Gioachino Antonio (1792–1868) – włoski kompozytor operowy. [przypis edytorski]

195

gruby (daw.) – prostacki, prymitywny. [przypis edytorski]

196

szwajcar (daw.) – umundurowany sługa kościelny pilnujący porządku podczas nabożeństw i procesji. [przypis edytorski]

197

whist (ang.) – milczenie [w XVII w. w Anglii karciana gra w wista była znana jako whisk, od czasownika znaczącego: machnąć, śmignąć, później nazwa uległa zmianie, zapewne pod wpływem wykrzyknienia whist: cicho, cisza; red. WL]. [przypis tłumacza]

198

buduar – pokój pani domu służący do odpoczynku. [przypis edytorski]

199

okiść – zamarznięty śnieg zwieszający się z gałęzi. [przypis edytorski]

200

ócz (daw.) – dziś popr. forma D. l.mn: oczu. [przypis edytorski]

201

Malwina, Fingal – bohaterowie epickich, rzekomo starożytnych poematów celtyckich Pieśni Osjana, opublikowanych w 1760 przez Jamesa Macphersona jako tłumaczenie z języka gaelickiego; mimo że w 1805 starożytny epos okazał się falsyfikatem, a rzekomy tłumacz autorem, tekst zyskał ogromną popularność w dobie romantyzmu i był tłumaczony na liczne języki w całej Europie. [przypis edytorski]

202

gryzetka (daw., z fr. <

Скачать книгу