lyk asof hy ’n moord kan pleeg, daarom sal sy die situasie met die nodige erns benader, besluit sy en sê formeel: “Dokter Steenkamp het my gevra om aan hom verloof te raak, en ná ernstige oorweging het ek ingestem.”
“Snert! Jy ken die man nie. Jy het hom ook nie lief nie.”
“Hoe weet jy, dokter Falkenstein? Jy glo nie eens aan liefde nie,” kap sy terug.
“Miskien nie, maar ek het ’n gesonde verstand. Jy het Ferdi een of twee maal gesien en nou is jy skielik aan hom verloof. Hoekom?”
“Omdat … e … omdat dit die gebruik is om eers aan ’n man verloof te raak voordat jy met hom trou,” antwoord sy koel.
“En omdat jy hom onsterflik liefhet?”
Sy kyk weg en sê nadruklik: “Ek sal nooit met ’n man trou as ek hom nie onsterflik liefhet nie.”
Friedrich hou haar met geskreefde oë dop, stoot sy vingers gefrustreerd deur sy hare en vra onverwags. “Kan jy my in die oë kyk en my vertel jy het hom onsterflik lief?”
As hy nie baie gou loop nie, gaan sy in trane uitbars, dink sy en hou haar gesig afgewend. Hoe kan enige man so siende blind wees? Kan hy nie sien hoe onvoorwaardelik sy hom liefgekry het nie? Sy het hom lief met elke asemteug, met elke klop van haar hart, maar hy verwag van haar om hom in die oë te kyk en te erken dat sy iemand anders liefhet.
“Jy is nie my pa nie, Friedrich. Hou op om soos ’n inmengerige ou oom op te tree. Ek en Ferdi is verloof en jy kan niks aan die saak verander nie,” antwoord sy en haar stem is skor van ongestorte trane.
Die woede wyk uit sy oë en hy kyk haar besorg aan. “Waarom, Gretha? Het jy finansiële probleme? Skuld wat jy nie kan betaal nie? Is dít die rede waarom jy so gretig is om met Ferdi te trou?” vra hy simpatiek.
Nou gaan sy soos ’n baba grens, dink sy. Die trane brand agter haar ooglede, en sy buig haar kop af.
Hy neem haar liggies aan haar boarms en trek haar nader aan hom. “As dit finansies of enige ander probleem is, klein Grietjie: ek sal jou help. Het jy vergeet ons is vriende? Dis nie vir jou nodig om met ’n wildvreemde man te trou bloot omdat jy geld nodig het nie.”
Haar skouers begin ruk en hy vou haar in sy arms teen sy bors. Sy snik willoos; huil met die ontroosbare seer van ’n meisie wat besef haar liefde is tevergeefs.
“Grietjie … Grietjie,” sê hy, sy stem diep en troetelend. “Niks kan so erg wees dat jy daaroor moet huil nie. Vertel my net wat ek moet doen om jou te help.”
“Ek … ek huil, omdat jy my so s-styf vashou. Jy v-versmoor my,” snik sy hulpeloos.
Hy neem haar aan haar skouer en stoot haar liggies weg van hom. “Hoekom vertrou jy my nie, Gretha? Hoekom skram jy weg van die waarheid af? Ek weet jy het Ferdi nie lief nie.”
Sy snuif, vee met haar hand oor haar oë, en neem die sakdoek wat hy haar aanbied en droog haar trane af. “Jy het self gesê jy glo nie aan die onverganklikheid van die liefde nie. Liefde gaan my huwelik met Ferdi nie gelukkiger maak nie. Ons het dieselfde belangstellings. Ons hou van mekaar. Dis voldoende.”
Hy sluk hoorbaar. “Daar ís so iets soos liefde. Jy weet daar is. Ek … e … ek het sommer net gepraat … onsin gepraat.”
“Jy het nie. Jy het jouself geglo. As jy eerlik met jouself is, sal jy erken dat jy Alexandra Myburgh nog altyd liefhet,” protesteer sy, voel haar oë volloop en vee vinnig met die sakdoek oor haar oë. Sy haat Alexandra Myburgh, want sy is die rede waarom Friedrich nooit ’n ander meisie sal kan liefkry nie, dink sy, al besef sy sy is onredelik. Alexandra het haar nie gevra om vir Friedrich lief te kry nie; sy het haarself nie eens gevra nie. Liefde is.
“Ek en Alexandra het ’n interessante gesprek op die strand gehad,” sê hy, merk die belangstelling in haar blik en vervolg: “Ek kan nie glo dat ek haar eenkeer liefgehad het nie.”
“Presies! Liefde is sommer net ’n woord. Dis belangriker om met iemand te trou wat jou belangstellings deel … met wie jy kan kommunikeer,” praat haar verstand haar voor, maar haar hart skree ’n ander waarheid uit.
“As dit waar is –” begin hy en byt sy woorde af, die uitdrukking op sy gelaat ineens onleesbaar. Wat makeer hom? dink hy verward. Was hy werklik van plan om aan Gretha te sê dat hy bereid is om met haar te trou? Nee … nee, nooit nie! Solank as wat sy verlede in duisternis gehul is, sal hy ’n vreemdeling vir die liefde bly. En tog … Hoe kan hy toelaat dat Gretha met Ferdi trou? Maar aan die ander kant: wat maak dit saak as sy wel met Ferdi trou? Sy het reg op ’n eie lewe; reg op geluk. Maar waarom vind hy dit so moeilik om haar aan ’n ander man af te staan? Nee, hy dink soos ’n waansinnige, berispe hy homself.
“Ek sal julle strooijonker wees,” sê hy kortaf, draai om en stap om die hoek van die stal weg.
Sy bly langs Jasmyn se stal staan en huil met die klaende hartseer van ’n kind, onbewus van die trane wat vryelik oor haar wange loop en koud in haar nek afdrup.
“My liewe Grietjie-kind!” Amalia bereik haar met enkele treë en neem haar in haar arms. “As ek nie moeg geword het om op jou te wag en deur die sitkamervenster gekyk het nie … Wat het Friedrich gedoen om jou so verskriklik te laat huil, hartjie?” vra sy besorg.
“N-niks nie,” snik Gretha en huil met oorgawe terwyl sy Amalia vasklou.
“Onsin, meisie! Ek het darem oë in my kop. Ek het gesien hy ruk jou aan jou skouers rond. Het hy jou seergemaak? Het jy pyn?”
“V-verskriklike pyn,” snik sy gesmoord.
“Waar?” vra Amalia skerp.
“Waar my hart is.” Sy kyk verslae op. “Is dit liefde, tannie? Is liefde die seerste pyn in die wêreld? Is dit, tannie?”
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
