en ’n vae gesiggie langs ’n swart koerantopskrif, maar op vyf-en-twintig is jy ’n beeldskone en trotse vrou. Niemand sal glo jy is daardie kind met die bang oë nie.”
“Ek is nie beeldskoon nie, oom.”
“Vir my is jy. Maar miskien is dit waar dat jy nie beeldskoon of trots of selfversekerd is nie. Jy is nog altyd die bang kind wat wegvlug van die liefde en die seerkry van jare gelede. Dis wat Gerhard by geleentheid aan my gesê het en Magda het dit bevestig. En nou het jy hier na my gevlug. Dis goed so.”
Sy merk sy begrypende glimlag. “Oom is ook nie getroud nie. Beteken dit oom het ook eenkeer seergekry en toe aanhou vlug vir die liefde?” vra sy en hoop haar woorde gesel hom omdat hy met woorde ’n ou seer in haar binneste oopgehaak het.
“Ja, Sanet,” antwoord hy eenvoudig. Sy rustige antwoord blus die opstandvure in haar en sy ken die skaamte van ’n kind wat onder ’n gebed gelag het. ’n Blos van verleentheid vlek haar wange rooi en sy kyk hom sku aan.
“Ek is jammer ek het gevra, oom,” sê sy skuldig.
“Ek is nie, want so leer ons mekaar beter ken en verstaan.” Sy glimlag stel haar gerus en hy staan op. “Vertel my eendag wanneer jy geleer het om my te vertrou of jy daardie man nog liefhet. Maar nou kan jy my jou motorsleutels gee sodat ek jou bagasie kan gaan haal.”
“Ek kom saam, oom,” sê sy en neem hom aan die arm terwyl hulle die stoeptrap afklim. Sy weet hy het nie haar hulp nodig nie, maar dis sy wat hom wil vashou, omdat sy vir die eerste maal in baie jare nie langer alleen voel nie.
Gisteraand was sy te moeg om die agterplaas te verken, maar met die tweeling nog vas aan die slaap en ’n molslang wat ’n hele nag tyd gehad het om ’n veilige wegkruipplek in die tuin te soek, kan sy dit seker waag om in die boord rond te loop, dink Sanet. Sy asem die vars oggendlug in en drafstap tussen die vrugtebome deur na die suidelike ringmuur.
Sy het vergeet om oom Lukas oor hul bure uit te vra, want ná aandete het sy en die tweeling gaan bad en dadelik gaan slaap. Dit sal aangenaam wees as een van hulle bure darem nog jonk is, want sy sal graag ’n vriendin wil hê, dink sy en onthou hoe lank gelede sy reeds van al haar ou skool- en studentemaats vervreemd geraak het.
Sy hoor ’n vrolike gefluit agter die suidelike ringmuur opklink en loop gretig nader, maar bly teleurgesteld staan wanneer sy besef dat sy tog nie lank genoeg is om bo-oor die ringmuur te kyk nie. Op ’n ingewing spring sy teen die muur op, gryp die boonste bakstene vas en trek haarself op.
“Goeie môre,” groet Jean-Pierre, wat oor die ringmuur kan kyk sonder om op sy tone te staan. “Ek wou jou nog sê ek gaan met jou trou. Reg so, Sanet?”
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
