bruin bro. Het jy nog biltong?”
Luca staan op, soek met die penflits in sy kas, kry die pakkie biltong onder sy sokkies. Hy hou dit na Ringo uit.
“Wanneer het die wit vyand die land gevat?”
“Hou op karring,” sê Ringo kouende. “Dis die Hollanders wat die land kom vat het.”
“Jy bedoel Verwoerd? Booger sê hy was ’n Hollander.”
“Ek bedoel Van Riebeeck.”
“Dêm, Ringo, dis al ’n flippen eeu terug!”
“1652, dis al drié eeue terug, dis hoe lank die struggle gevat het.”
“Moer, Ringo, julle bruin bro’s kan lank onthou.”
“Wat maak jy in die geskiedenisklas, slaap jy?”
“My gedagtes dwaal, dis wat Miss Potts sê.”
“My ma sê my pa wou ’n skuit koop, ná die struggle, vir diepseevis. As hy die skuit gekoop het, sou alles vandag reg gewees het, sou hy by ons gewees het. Ook Boebie en Gracie.”
“Wie’s Boebie en Gracie?”
“My broer en suster wat weg is.”
Luca wil die gesprek van dié onderwerp wegstuur. Netnou huil Ringo weer.
“Hou jy van vis?”
“Ek háát vis,” sê Ringo opeens driftig. “Ek kan vis nie vát nie.”
Hy besluit om Ringo ook nie verder oor vis uit te vra nie. Hy sê net: “Ja, vis suck.”
Eers twee aande later sê hy in die nag se drukkende lug: “My pa is ook dood.”
“Wanneer?”
“Begin van die jaar.”
“Hiérdie jaar? Was hy ook ’n soldaat?”
“’n Poliesman.”
“Hoe’s hy dood?”
“Flippen karongeluk.”
In die troebel duister het hulle net daar gelê, elkeen op sy rug op sy bed. Toe, in die stille donkerte wat hom toevou, kry Luca opeens die geur van sy ma, en hy raak aan die slaap en droom van ’n ou veerbootman in die middel van die nag in sy hut langs ’n groot rivier, bruisend en vol van baie reën. Hy word deur harde stemme gewek van twee reisigers, swewend en helder soos dwaalligte, wat oor die rivier wil gaan.
En toe hulle die oorkantste oewer bereik, gaan die twee reisende ligte aan’t skud en ’n hoop goue geldstukke kletter in die boot neer en hulle roep: “Betaling vir jou werk, meneer die veerman!”
Maar die ou man is ontevrede. “Ek soek nie julle geld nie, hierdie rivier verdra nie goud nie. Beland net één goue muntstuk in die water, gaan verskriklike golwe my en my boot insluk. Vat julle goud terug. Julle weet ek word net betaal met die vrug van die grond. My fooi is drie koolkoppe, drie artisjokke en drie groot uie.”
Die twee beloof om die groente te bring en die ou veerman laat hulle gaan. Hy maak die munte in sy boot bymekaar en gaan gooi dit teen die berghang in ’n diep skeur af.
Luca skrik wakker en onthou sy droom. Hy besef dit gaan oor een van sy pa se sprokies, die laaste een wat sy pa vir hom op band opgeneem het, kort voor sy dood. Hy staan saggies op en gaan vroetel in sy kas, kry die bandspeler. Terug in die bed trek hy die kombers oor sy kop, skakel dit aan en luister na sy dooie pa se stem. Sy pa vertel verder van die groen slang en die slapende lelie.
“Die groen slang slaap in haar ondergrondse huis wat sy koepapietie noem. Sy word skielik gewek deur die klinkende geluid van vallende munte. Sy hap en slurp gulsig elke geldstuk op en voel hoe die metaal in haar ingewande begin smelt. Dit versprei deur haar liggaam totdat haar hele slanglyf, tot haar groot vreugde, deurskynend in die donker begin gloei.”
Nou vertel sy pa van die ontmoeting tussen die glimmende groen slang en die twee swewende dwaalligte wat sê hulle sal vir die slang nog goue geldstukke gee as sy bereid is om hulle na die paleis van die skone lelie te neem.
En sy pa vertel van die reus sonder krag, maar met ’n magtige skaduwee, en hoe die slang met haar nuwe, gloeiende lyf vir die eerste keer die donker kelder kan verken waarin sy nog altyd woon, en van al die vreemde ontdekkings wat sy hier doen.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
