“Maar wat ek eintlik wou sê . . . moenie verontrus wees nie, ek sal nie toelaat dat jy in ’n ongewenste huwelik gedwing word nie.”
Tina kyk hom met openlike verligting aan.
“Wat sal jy doen as my pa my in ’n huwelik met Thys probeer dwing, Renier?” vra sy ernstig.
“Dan roep ons jou oom At se hulp in, en ons trou sonder jou pa se toestemming.”
Hierna klim hulle uit die motor en stap binnetoe. Tina voel op die oomblik baie gelukkig, en ook gerus in die wete dat Renier haar teen ’n ongewenste huwelik met Thys Joubert sal beskerm . . . Ja, Renier sal haar teen die snobisme van ’n ryk, ambisieuse pa beskerm.
Toe hulle later in die sitkamer tee en koek geniet, kyk Renier belangstellend om hom heen en vra bedaard: “Ou kleintjie, is jy seker dat jy gelukkig sal kan wees sonder hierdie weelde waarmee jy grootgeword het?”
“Ek sal selfs in ’n tent saam met jou gelukkig wees, Renier,” verseker sy hom ernstig. “My hart is nie aan weelde verknog nie, ek sal eerder sê my hart is aan jou verknog, en jy weet dit.”
“Die ou mense het altyd gesê, as armoede deur die voordeur kom, vlug die liefde deur die agterdeur,” terg Renier haar goedig.
“Ja, ek het dit ook al gehoor,” glimlag sy. “Maar ek sien eerder kans om droë brood te eet saam met ’n man wat ek liefhet, as ’n koninklike maal saam met ’n man wat ek nie liefhet nie. In elk geval, ek is bereid om saam met jou van onder af te begin, Renier, en saam met jou ’n sukses van ons lewe saam te maak.”
Toe Renier later aanstaltes maak om te gaan, stap Tina saam met hom tot by die motor. Net die huishoudster is ’n ooggetuie toe hy met ’n liefdevolle soen van Tina afskeid neem, maar die geheim van hul liefde is heeltemal veilig by haar.
Elsie Alberts is reeds agt en twintig jaar lank die Eksteens se huishoudster. Sy is baie lief vir Tina en haar ouer suster, Santi, wie se ma hulle anders opgevoed het as die gewone rykmanskinders. Sy weet ook hoe ’n snobistiese mens haar werkgewer is en dat hy ’n verhouding tussen Tina en daardie mooi jong man nooit sal duld nie.
Meneer Dreyer lyk na ’n goeie man, maar sy goeie hoedanighede sal nie ’n aanbeveling by Tina se pa wees nie, mymer die sestigjarige Elsie Alberts terwyl sy die vertrekkende motor deur haar kamervenster agternakyk.
Meneer Eksteen ken net een maat waarmee hy mense se waarde bepaal, en dit is die syfers wat hul bankrekening beloop en die aansien wat hulle in die eksklusiewe sosiale kringe geniet.
Elsie dink aan die hewige argumente wat destyds tussen Gerhardus Eksteen en sy oorlede vrou, Annette, ontstaan het, toe Santi met Walter Froneman in die huwelik wou tree. Walter was toe nog die onderbestuurder van die Unika-staalfabriek op Groenbaai, en vir die ryk Gerhardus niks anders as ’n kerkmuis wat sy dogter se ou skoene nie waardig was nie. Maar Annette Eksteen het soos ’n tierwyfie vir haar dogter se geluk geveg, en Gerhardus moes later voor sy vrou se argumente swig. Nou is dit weer Tina wat met haar trotse, hooghartige pa ’n potjie gaan loop indien sy planne koester om eendag met daardie aangename jong man te trou.
Elsie sug mismoedig. Haar hart gaan uit na Tina, want sy weet dat die jong meisie nie opgewasse sal wees teen haar pa se onverbiddelikheid nie, derhalwe sal sy seker maar die onderspit delf.
Die res van die vakansie sien Tina en Renier mekaar elke dag. Een aand het sy al haar vriende saam met wie sy gekampeer het, vir ’n informele aandete genooi. Daardie aand het Renier, Hennie, Anita en Wilma die eerste keer met die ryk makelaar Gerhardus Eksteen kennis gemaak. Ofskoon hy ’n man is wat baie min glimlag, was hy nogtans op sy manier gasvry teenoor sy dogter se jong vriende, maar na die ete het hy dadelik verskoning gemaak en na sy klub toe gery. Die jongklomp het na ’n ander vertrek toe gegaan, waar hulle beurtelings tafeltennis, dambord en skaak gespeel het.
Nadat die skole weer begin het, kon Tina en Renier mekaar net naweke sien. Deur die week het hulle hard geleer en gestudeer, want vir albei was dit lewensbelangrik dat hulle die einde van die jaar sou slaag.
Tina is Sondae feitlik nooit meer tuis nie. As sy en Renier die dag nie by die Dieretuinmeer of by die Beukesse deurbring nie, gaan kuier hulle vir haar oom At en tant Louise wat in Germiston woon. Albei besef dat Renier haar nie te dikwels en ook nie alleen by haar ouerhuis mag besoek nie, want haar pa mag nie nou al van hul verhouding weet nie. Eers wanneer Renier sy graad in die ingenieurswese ontvang het, sal sy haar pa self in dié verband inlig.
Maar Tina het nie met haar pa se skerpsinnigheid rekening gehou nie. Die feit dat sy sedert die Julievakansie feitlik elke Sondag uithuisig is, het die oubaas agterdogtig gemaak en hom laat besluit om met haar oor haar toekoms te praat.
Dit is naby die einde van November toe hy vir Tina sê dat hy haar na die aandete in sy studeerkamer wil spreek.
Waar sy nou saam met hom na sy studeerkamer toe stap, wonder sy heimlik waaroor hy haar wil spreek. Het hy straks te wete gekom van haar en Renier se verhouding, of wil hy maar net sy planne vir die Desembervakansie met haar bespreek?
“Sit, Tina,” sê hy onderwyl hy die deur op knip stoot, “ons moet vanaand oor jou toekoms gesels.”
“Pappa klink vreeslik ernstig,” sê sy met ’n senuweeagtige glimlaggie toe sy op die stoel langs sy groot lessenaar gaan sit.
Sy kyk hom behoedsaam aan toe hy op sy gewone plek agter die lessenaar inskuif en saaklik sê: “Ek is ernstig, ou dogter, of het jy vergeet dat jou skooldae oor ’n week en drie dae agter die rug sal wees?”
“Nee, ek het nie vergeet nie, Pappa, maar wat is dit in verband met my toekoms wat bespreek moet word? Ek is tevrede met my lewe soos dit is. Oor tien dae sal ek ’n gekwalifiseerde sekretaresse wees, ek het aangename vriende . . .”
Hy maak haar met ’n ongeduldige handgebaar stil.
“Ek wil juis met jou gesels oor jou vriende,” sê hy effens streng. “Solank jy nog skoolgaan, gee ek nie om dat jy met daardie mense bevriend is nie. Maar die dag dat die skool sluit, sal jy jou vriendskap met hulle finaal moet beëindig en jou regmatige plek in die sosiale lewe inneem.”
“Ek sien geen rede waarom ek my vriendskap met Riana-hulle moet beëindig nie –” begin Tina, maar haar pa val haar dadelik in die rede.
“Sodra jy in die regte kringe opgeneem is, sal jou lewe te vol wees om aandag aan mense buite ons sfeer te gee,” sê hy. “Die tweede Saterdag nadat die skool gesluit het, sal ek ’n onthaal reël sodat jy met al die jong mense kan kennis maak, en ek verwag dat jy veral aandag aan Thys Joubert moet gee. Ek het hom lankal in die oog vir jou –”
“Wat, daardie losbol!” val sy haar pa verontwaardig in die rede. “Al is hy die laaste man op aarde . . .”
“Toemaar, jy het dit reeds met jou laaste verjaardag vir my gesê, maar ek dring nog daarop aan dat jy tydens die onthaal spesiaal aandag aan hom gee. Trouens, dit sal vir my ’n gelukkige dag wees wanneer hy my om jou hand kom vra. Jy moet hom net ’n klein bietjie aanmoedig, julle vroumense weet mos hoe dit gedoen word. En wanneer julle verloof is . . .”
“Dit sal nooit gebeur nie, Pappa,” keer sy haastig. “Ek verdrink my liewer in die swembad as om my aan so ’n man te verbind. Genugtig, ek gril as hy net na my kyk, laat staan nog aan my raak . . . Nee, Pappa kan maar van Thys vergeet. Al sy geld kan my nie koop nie, want ek is nie bereid om my siel vir geld te verkoop nie.”
“Jy probeer nou doelbewus om moeilik
