het homself in ’n hoek ingepraat, skielik bang dat die kind wel gaan verduidelik hoekom sy so verrinneweerd hier sit. “Ja, die wêreld is diep droog,” sê hy en trommel met sy vingers op sy bobene.
Lea maak haar serp los, bekyk die patrone daarop en vou dit omsigtig terug om haar nek. “Gaan Pa bly voer koop of begin skaap wegmaak?”
Zacharias sug verlig. Sy gaan nie praat nie. Verder gaan hy ook nie aan haar neuk nie. As sy eers gifoog gegooi het, soos Shamal, moet jy weet die hekke is toe. Mos sy eie kind.
“’n Boer van Ceres kom laai einde van die week drie vrag skaap.” Trommel, trommel die vingers. “Is nie nou ’n tyd vir goeie prys kry nie,” lig hy sy skouers, “maar voer koop, kom te duur uit.”
Voor die kar stop by Vrede se plaashek, is Lea reeds buite. “Sit,” wys sy vir Krisjan en gaan gooi self die hek oop. Soos Zacharias verby haar skuif, hou hulle mekaar se oë vas.
Jy hoef niks te sê nie, troos sy oë.
Kan nog nie, kyk sy terug.
Toe sy terugspring in die kar, is die lug nie meer so kil en koud nie. Die son blink reeds op die lawaklip. ’n Paar honderd meter ver toring Salpeterkop se wit kraag rondom sy uitgewoede bek.
Zacharias fluit uit Carmen terwyl hulle lawaklip bymekaar maak. Dit gaan vreemd wees om weer sy meisiekind op die werf te hê.
Ek sal uit sy pad bly, dink Lea. Hy’s ’n man vir sy valk en sy skaap; van menswees weet hy min.
Terug by Bloutuin wag Bastos hulle by die hek in. Hy het ’n swart bandana om sy hare gebind. Sy wange is syig van die donker baard. Hy lig sy hand tot by sy oogbank en salueer toe hulle verbyry. Tartend verseker van sy plek.
“Hoe het hy hier gekom?” vra Lea met ’n lae stem.
“Hy’s ’n vellemeester. Doen al jare die uitvoer na Europa.” Zacharias hou sy hand op die deurknip en loer onder sy wenkbroue deur na haar.
“En nou kom slag hy op ’n plek soos Sutherland? Tien chinchillas ’n maand? Wat maak die man met sy tyd?”
Sy bly stil toe Bastos die deur oopknip, skuur kromrug verby hom, oë op die grond. Toe sy langs hom staan, vat hy haar aan die arm. “Daar is twee wat, volgens my, reg is vir slag. Wil jy kom kyk?”
Sy gril teen haar rugstring af. “Ek kyk nooit.”
“Keur dan net die pelse. Krisjan sê jy is die een wat ontslag moet gee.”
Lea gee twee treë weg van die Portugees af. Die man laat haar vel kriewel. “Ek dag jy’s ’n vellemeester.”
“Ek is, maar jy’s blykbaar die boer.” Hy tol om en laat ’n wit draaikolk agter in die amandeldoppe. “Hulle is reeds in die slagkamer. Ek slag binne die volgende uur.”
Sy kyk hom agterna. Hy loop asof die grond waarop hy trap aan hom behoort. Bliksem.
Krisjan kom vat haar aan die skouer. “Gaan blaas maar gou oor die das om seker te maak. Mens weet nooit of daar al weer moult-kolle onder by die stert bygekom het nie. Toe-toe, gaan nou. Als is reg, moet jy net nie worry nie.”
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
