dit verstaan ons
ek het die volheid van die park
my kleinkind Benjamin doen die weiwerk
sy mond het my dit vanoggend gesê
self gesê hy wil ’n veeboer wees
en ek is tevrede
God het vir elkeen ’n talent ingesit
saans by die staning hoef ons nie te praat nie
ons weet waar gewei is waar gewei moet word
dis ’n goeie lewe om aan ’n kind te gee
elke kind het sy eer
laat ek dit maar sê
dis baie smaaklik om saam met ’n kleinkind te wees
hy laat jou lag
hy laat jou goed praat wat nie heeltemal toepas nie
dis goed om by ’n kind te wees
want dag en nag is jy alleen hier by die staning met Christus
julle praat
jy kan agteroor lê
en met helder oë met Hom praat
jy kan maar net kyk
want gees gewaar gees
my bokke is deetlik gelittekenmerk: swawelstert en halfmaantjie voor
winkelhaak en swawelstert by die ander oor
die staat het my ’n stoetram gegee
’n vleishouerram ’n regte prysbok
onder my bokke maak ek nooit apartheid nie
my bokke is een
dan is die seën van die Here daar
maar as ek verdeeldheid maak
is daar ’n einde’
middagoor sak die hitte tussen die koppe vas
klippe word die bloute in geblaak
by die paaltjiestaning tussen ebbehout en krie
dop oom Jakobus die dikderm om
en sprei niervet dun oor ’n tak
‘die koeltetjie is maar vlak,’ brom hy langs die afgeslagte orrobok
oor die radio op ’n blik
lees Cobus Bester die middagnuus
ek loop agter Benjamin Cloete aan as hy die bokke veld toe vat
ligvoets fynvoets stryk hy die duine oor
haii-haii klap sy sweep
die bokke sak die oewers in
jong rivierriet kriedoring rosyntjieboom
hulle’s stil gevreet
Benjamin syg sag ’n rivierwilgkoelte in
en nou? vra ek
‘mevrou kan nou ’n sluimertjie vang’
weerloos lê die rivier
oop aar in die hitte
die landskap ondenkbaar sonder die bruingroen sny
onverwoesbaar ouer as die oudste mensasem op klip
hy voed die bokke van maak en die bokke van dood
hier’s van niks te veel
hier’s van niks te bittermin
die berg aan die oorkant lyk soos iets wat lek
teen middaguur blus dit in blou
beur weg in aangetaste brons
sianied sis die vygies
en as die son uitkyk is ek daar is ek daar in lavender blue
ek kyk op my horlosie
dis twintig minute voor drie
en dit beteken absoluut niks nie
ons dommel tussen koelte en vreet en hitte
die son kantel eindelik
die rante galm van blêr soos die groot bokke staning toe kom
die vasgebinde lammertjies spook aan hulle riempies
niks so saf soos boklam
(onthou my taal)
niks so soet snoetig
fynbekkig weerloosogig soos boklam
teen die aand se kant
party kry tiet party kry vreemde tiet
dis grootblêr tot platblêr tot kleinverloorblêr
tot mofblêr tot sanikblêr tot bederfblêr
tot vererg se baasblêr
die fluweel van ’n boklam se oor
glip deur my hand
‘hoe lê ek die lyne af na jou toe lief
as die laat lig so kliplangs knel
hoe herinner ek my ’n bewende lyf in jou hand
soos jy my rugstring afknabbel
hoe bring ek jou hier lief
tot langs die groot rivier
dat ons die later jaar se brak en bitter
weer tot liefde sedimenteer?’
die bokke kom huis toe
kort wolwit watervalle stort uit die bome
teen die laatmiddagstof
lammertjies en staning en bokbaarde
straaltjies pis en kantige kutteltjies
soos diamante het ook die drolle vorm hier
twee tepeltjies, deurgeknielde knieë
waar hulle gewei het laat hulle poep vannag
