κόσμου, όταν ο Θεός αποφάσισε να πλημμυρίσει τον κόσμο και να τον καταστρέψει εξαιτίας των κακών πράξεων της ανθρωπότητας. Ως παιδί, βρήκα αυτό το τόσο καταφατικό ότι ο μη επιτηρούμενος Νώε επέλεξε μεταξύ άλλων ζώων, να επιτρέψει επίσης εν πλω: γύπες, αρουραίους, κροκόδειλους, και ιδιαίτερα τη βιβλική πηγή της κατάρρευσης του Αδάμ και της Εύας και το κλουβί του ατελείωτου καλοκαιριού της παιδικής μου ηλικίας – μιλάω για τα φίδια.
Παράλληλα με την ιστορία της κιβωτού του Νώε, ο Μαντέλα ήταν καλός άνθρωπος. Έχει καταστρέψει κάτι τόσο αγαπητό για μένα. Ονειρεύτηκα να περάσω τη χρυσή εποχή μου στην πλουσιότερη και πιο εμπνευσμένη αφρικανική χώρα, Νότια Αφρική ή «ΝΑ», έναν εύλογο τρόπο να απολαμβάνω τη συνταξιοδότησή μου μεταξύ ευημερών μαύρων Αφρικανών. Τα τελευταία δύο χρόνια δεν μπορούσα να καταλάβω την ευθύνη του Μαντέλα στο ξεθωριασμένο όνειρό μου. Τελικά, όταν αφαιρέσαμε το γεγονός ότι πέρασε 27 χρόνια σε εργασιακό στρατόπεδο για τη συμμετοχή του στον αγώνα ενάντια στον Απαρτχάιντ και έπειτα αξιολογούσε κριτικά τη μοναδική θητεία του ως Προέδρου της Νότιας Αφρικής, έγινε ξεκάθαρο.
Θεωρώ τον εαυτό μου μέλος της μικροσκοπικής τολμηρής ομάδας που ταξιδεύει μέσα από άγνωστα εδάφη, και των οποίων οι φωνές θα έπρεπε κατά προτίμηση να ήταν πιο δυνατές πριν από το θάνατο του «Μαντίμπα». Τολμάμε να καταγγείλουμε ότι: «οι συμβιβασμένες διαπραγματεύσεις διαιώνιζαν το Νότο της Αφρικής για το κοινωνικό, το εμπόριο και την ανταλλαγή, καθώς και τα πολιτικά βάσανα;» Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία στο μυαλό μου ότι ο Μαντέλα πήρε πολλά για τον εαυτό του, την εταιρεία ANC & Co., και τη μικρή πλούσια λευκή κοινωνία όταν ο Φρεντερίκ Ντε Κλερκ, ο οποίος, κατά τη γνώμη μου, έχει κάποια ομοιότητα με τον Θεό και είναι ένας λευκός γέρος ένας υποτονικός ρατσιστής, πιέστηκε για να θέσει τέρμα στο Απαρτχάιντ από τη λευκή νοτιοαφρικανική μεσαία τάξη και τις μεγάλες επιχειρήσεις που εξέφραζαν την δυσαρέσκεια τους κατά τη δεκαετία του 1990.
Έχω υποκύψει στο μάντρα των παππούδων μου ότι οι άνθρωποι πρέπει να κριθούν αποκλειστικά από τις πράξεις τους. Δύο πραγματικά γεγονότα που θέτουν υπό αμφισβήτηση την δύναμη του χαρακτήρα του Μαντέλα. Ο ακώλυτος «Μαντίμπα» πήγε πολύ μακριά για να φιλοξενήσει το ίδρυμα του Απαρτχάιντ χτυπώντας μια συμφωνία με ρατσιστές δικαστές, με μερικούς από τους χειρότερους παραβάτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι ομάδες των απαγωγέων και των δολοφόνων Αφρικάνερ και αποκλειστικά εκείνοι που χορηγούσαν ολόκληρο το σκληρό σύστημα του Απαρτχάιντ και που έχουν γίνει η νέα προστασία της ελίτ του ουράνιου τόξου. Επισημαίνω τις εταιρείες εξόρυξης και χρηματοδότησης. Και τι πρόκειται να πει κανείς για έναν άνθρωπο που σε συνέντευξή του στον αυστραλιανό δημοσιογράφο, John Pilger, εξέφρασε την πλήρη περιφρόνησή του για τις βίαιες δικτατορίες της Ινδονησίας και για άλλους ανθρώπους που αγωνίστηκαν εξίσου, ο οποίος συνέχισε να δικαιώνει την ανταμοιβή του 1997 του Κρεοπωλείο της Τζακάρτα, ο στρατηγός Σουχάρτο, με το Τάγμα της Καλής Ελπίδας, η οποία είναι η υψηλότερη τιμή της Νοτίου Αφρικής
