nam het om te voorkomen dat hij haar achtervolgde.
Michael haalde zijn mobiele telefoon uit zijn zak en wierp er een blik op toen hij in zijn strakke greep knarste. Hij knipperde ongelovig en besloot dat hij misschien moest afkoelen en gewoon moest wachten tot de zon onderging. Hij ging terug naar waar ze de liefde hadden bedreven en keek om zich heen waar ze vandaan kwam dat ze daar zo plotseling stond.
Het kruispunt brak af in vijf richtingen, maar slechts twee van hen waren aan deze kant. Hij vond geen enkel bewijs dat ze zelfs bestond en greep de vangrail die toegaf aan de woede die in hem woedde. Hij rukte het uit het beton en gooide het zo hard in één van de tunnels dat het nauwelijks een gefluister was toen het eindelijk een doelwit vond dat tegen de echo botste. Hoe durft ze hem dit aan te doen en dan als een spook te verdwijnen.
Op een verontrustende manier voelde hij opnieuw zijn krachtpuls en keek op naar het flikkerende licht in één van de twee tunnels. Het was niet zomaar een licht dat flikkerde ... het waren meerdere en kwamen in een golf op hem af.
Michael's amethistogen gloeiden en hij ontblootte zijn tanden, net toen de duisternis hem op dezelfde plek op de muur sloeg waar hij zojuist de liefde had bedreven en een sterke hand om zijn keel gewikkeld.
Samuëls lippen trokken zich terug in de perfecte grijns terwijl hij de man bekeek. Hij werd snel nieuwsgierig omdat hij al zijn kracht gebruikte om hem op zijn plaats te houden. Hij volgde Aurora sinds ze uit de demonenkloof kwam, maar elke keer als hij haar inhaalde, hield ze hem op afstand met dat verdomde mes van haar en ontsnapte. Ze was niet in staat geweest om het mes in de demonenwereld op te roepen, maar als hij hier terugkwam, had hij op één of andere manier zijn kracht ontgrendeld.
Nu leek het erop dat ze een nieuwe tactiek begon te nemen om hem te vermijden ... zich te verbergen in de andere demonenmeesters van het gebied die nog steeds aan het vechten waren. Het had hem geen andere keus gelaten dan haar te helpen de demonen die bij haar in de buurt kwamen te doden, voor het geval één van hen sterk genoeg was om daadwerkelijk te nemen wat van hem was.
Zijn donkere ogen vernauwden zich in wat hij aannam als een meestervampier ... één die rook naar het lichaam en het bloed van Aurora.
“Ik zie dat je mijn Aurora hebt gevonden,” inhaleerde Samuel de aanhoudende geur van een verhitte paring en voelde zijn eigen stroom van herinneringen die zijn jaloezie voedde. Wat hij nu wilde weten was hoe deze man langs haar zwaard was gekomen. “Ik kan haar aan jou ruiken.”
Michael grijnsde eigenlijk en bedankte de demon zwijgend voor het vertellen van de naam van de vrouw die hem was ontgaan. Hij voelde een steek van jaloezie en antwoordde met een koude stem: “Ze leek een paar minuten geleden niet op jouw Aurora terwijl ik diep in haar zat.”
Samuel liet zijn oogleden zakken en verborg zijn donkerste bedoelingen: “Denk je dat je me kunt vervangen door een keer met haar te vrijen? Ze is al meer dan een millennium van mij en een flirt in het riool zal het houvast dat ik over haar soepele lichaam heb niet breken.”
Michael voelde onmiskenbare woede door hem heen bonzen toen het beeld van Aurora onder deze demon opdook. Er is hem geleerd dat het een zonde was om tussen een man en zijn partner te komen, maar dit was geen man en op dit moment gaf hij er echt niets om.
Samuel kalmeerde zichzelf toen de ogen van de man gloeiden van waarschuwing en kracht waar hij niet bekend mee was, prikte de huid van zijn hand waar ze elkaar aanraakten. Het zou een vergissing zijn om deze angst te tonen.
Vooroverleunend grijnsde Samuel en loog: “Als ze echt onder de indruk was, waarom verliet ze je dan om mij te komen zoeken?” Hij besefte zijn fout toen de tunnel onder zijn voeten begon te trillen en hij wist dat hij de oorzaak van de aardbeving was.
Michael voelde dat zijn huid begon te tintelen zoals het was toen hij eerder op de sporen terechtkwam ... en hij vond het leuk. Toen Michael het gedonder hoorde van een trein die dichterbij kwam, gaf hij de demon een huiveringwekkende glimlach en duwde hem plotseling achteruit. De demon liet hem onmiddellijk los en Michael's glimlach verduisterde toen de demon over de reling viel en direct in het pad van de trein.
Het transport botste tegen de demon, maar gedurende een fractie van een seconde merkte hij dat de demon zich had omgedraaid en de trein vastgreep alsof hij een ritje wilde meeliften. Voordat hij het kon volgen en de demon kon afmaken, voelde Michael de aarde om hem heen schudden en bewegen net toen een stuk beton vlak naast hem neerstortte.
Negerend keek hij langzaam met zijn boze blik in de richting waarin de trein de demon had meegenomen. Het kon hem niet schelen of de wereld neerstortte ... zolang hij maar elke druppel van die klootzak aftapte. Hij ging sneller dan de trein en sloeg er zo hard tegenaan dat hij op het spoor wiebelde.
Voordat hij naar de top kon klimmen, voelde Michael iets in zijn rug slaan en vocht tegen de pijn, in een poging om het eraf te schudden wat er op hem zat.
Syn had de zon Michael's huid voelen raken en de link gevolgd en snel de positie van zijn zoon gevonden. Hij arriveerde net op tijd om Michael de metro te zien aanvallen en de donkere glimlach op zijn gezicht vertelde Syn alles wat hij moest weten ... Michael had net zijn ware kracht aangeboord en ging er niet goed mee om.
Toen hij achter Michael aankwam, trok Syn nog een bloedsteen uit zijn armband en ramde zijn vuist in de rug van Michael en duwde die door vlees en bloed. Hij hield Michael stevig vast terwijl hij de bloedsteen achter zijn hart plaatste, op dezelfde manier als Michael ooit bij Kane had gedaan.
De tunnel om hen heen begon te trillen van Michael's woede en Syn wist dat een grot zou volgen als deze niet onder controle werd gebracht. Hij zette zijn voeten tegen de zijkant van de trein en duwde Michael weg. In een poging hem te overweldigen, gooide Syn Michael hard genoeg tegen de muur om een schok te creëren, maar Michael vocht nog steeds blindelings tegen hem.
Syn voelde dat die woede alleen maar sterker werd en zuchtte vermoeid voordat hij Michaels nek vastgreep ... en brak.
Hij pakte het slappe lichaam van Michael voorzichtig op in zijn armen. Een paar meter naar een alkoof gelopen, meestal verborgen door duisternis, droeg Syn Michael naar de dichtstbijzijnde elektrische kamer en duwde de deur open. Hij legde Michael op de vloer en staarde hem even aan voordat hij hem daar achterliet.
Hij sloot de deur achter zich, draaide zich om en legde zijn handpalm er tegenaan waardoor hij een demonische barrière kreeg zodat zijn zoon niet gestoord zou worden. Hij kon het zich niet veroorloven Michael te helpen genezen ... de tijd die het zou kosten om te genezen was nodig om dat soort woede te laten verdwijnen.
Hij grijnsde in de wetenschap dat de vrouwelijke gevallene de kooi van Michael had verward en fronste toen hij achteromkeek in de richting waarin Angelica zich bevond. Michael's kooi was niet de enige die verward was.
*****
Shadow bleef verborgen in haar zelfgemaakte gevangenis van het doolhof Night Walker's genaamd het geestenrijk. Ze zit misschien vast in deze alternatieve dimensie, maar dat betekende niet dat ze zichzelf tot doelwit moest maken voor de ongewenste aandacht van Deth of de schat aan demonen die hij hierheen had gebracht.
Ze miste de wereld van het leven die zelfs nu ergens aan de andere kant van de dunne dimensionale muur was genesteld die de twee werelden scheidde. Door die muur heen stappen was nogal pijnlijk, maar ze zou het in een oogwenk doen als Deth het zou toestaan. Probleem was ... hij zou het nooit toelaten.
Ze zag hoe Deth opnieuw Myra wat van zijn bloed gaf. Het maakte deel uit van de deal die hij met de vrouw had gesloten voordat hij haar in de menselijke wereld vermoordde. Zoals beloofd, had hij Myra uit de dood opgewekt, maar
