Frezya. Ezgi Hasret Bodur

Şimdi ne söyleyecek bir kelimen var ne de kendini ifade edebileceğin bir his. Yürüdüğünüz yollara dönüp bakıyorsun. Kaçmaktan vazgeçiyorsun. Kaçmak, tutsak olmak… Sessizce bulunduğun yere oturuyorsun. Belki de durduğun yer doğru durak. Bekliyorsun. Bir ışık beliriyor, elindeki biletin tam saati. Neden olmasın? Basamakları birer birer çıkıp koltuğuna oturuyorsun. Yeni bir yola giriyorsun ve o an hayatın içini bir umut sarıyor. Kaçtığın yolların sende bıraktığı izlere bakıp kocaman gülümsüyorsun.Dudakların, yeni bir merhabaya hazır olduğunu söylüyor artık. Merhaba… Kırılıp kaçmaya çalışan, içimizde saklı tüm umutlara merhaba…