пахсадан барпо қилиган.
Рангли нақшлардан безак берилган.
Тўрт четида тўртта чуқур қудуқдан,
Қамалда сув билан халқ таъминланган.
Бир ой қўрғонда ҳам улар жанг қилган,
Кегин чекинишган – Фалангдарага.
Дарадан Панжакентга ўтаётганда,
Жанг билан тоғқа чекинаётганда,
(фото из свободного ресурса)
Асирга олишганида энг гўзал қизни,
Афсонавий чиройга эга Ракшонакни,
(фото из свободного ресурса)
Гаровга қўйилганда ҳаёти сардор қизини,
Оксиард Александрга таслим бўлганди,
Қонли уруш поёнига шунда етганди.
Александр севиб қолиб ўз асирасини,
Ракшонакни бўйнига қўйиб ўлимни,
Мажбур қилганди тўрмуш қуришни.
(фото из свободного ресурса)
Деди, – “Дунёни ўзимга асир қилдиму,
Бу гўзалга юрагим банда бўлдику.”
Сардорига куёв бўлиб у Наутакни,
Минг йиллар олдин яшаб ўтганни,
Эслаб афсонавий подшоҳ исмини,
Искандар Зулқрнайн, деб, атаб уни,
Тарихга киритдилар унинг номини.
Македонлар кўрди бу буюк халқни,
Юксак маданияти ва илимлигини,
Ҳалқларини юз фойз саводлигини.
Одамийлик, имонлик, виждонлигини,
Уч ёшдан Авестони ёдлай бошлаган,
Ўн етти ёшида уни ёдлаб тугатган,
Ундаги математика, адабиётни,
География, тарих ва тиббиётни,
Хуқуқ, ершунослик, фалакиётни,
Бутун халқ ёддан билганлигини.
Ёддан билмаса муққадас “АВЕСТОНИ”
Турмуш қуришга рухсат бўлмастлигини.
(фото из свободного ресурса)
Сино ҳам тиб қонун ассосларини,
Авестодан олган илк мабаларини.
Александр олтину – кўмиш ўрнига,
Кўндириб қирқта йигит – қизларни,
(фото из свободного ресурса)
Македонияга юборган ёшларни.
Онаси, Олимпия, кўриб уларни,
Қаерда яратган тангри бўларни?
Чиройга тенгсиз йигит – қизларни, -
Дея, волидаси ҳайрон бўлганди.
Шох наслига, қўшиб уларни,
Чиройли авлод ният қилганди.
(фото из свободного ресурса)
Бўйи биру саксон беш, йигитларини,
Биру саксондан эди бўйи қизларини.
Дунёда улар чиройига йўқ эди тенги,
(фото из свободного ресурса)
Билимга-илимга улар бой эди.
“АВЕСТО”7 динига мансуб ҳалқлари,
Одамлари юз фоиз зиёли эди.
