Яңа гасыр тавышы / Голос нового века (на татарском языке). Антология

      Июнь башы. Тупыл мамык коя.

      Бар җиһанга чәчә аклыгын.

      Җәй эчендә ак кар явамыни —

      Нинди серле көн бу, аклы көн!..

      Тәрәзәдән керә, ишекләрдән —

      Анда-монда тупыл мамыгы.

      Чәчләремә кунган ак мамыктан,

      Әни, күңел сине таныды…

      Синең дә чәч тупыл мамыгыдай, —

      Үзе йомшак, үзе ак кына.

      Ак төс сиңа бик килешә, әни,

      Көләч чагың, матур чак кына…

      …Июнь башы. Тупыл мамык коя.

      Әйтерсең лә дөнья ак болыт…

      Һәр ел яуган мамык әниемнең

      Чәчләренә кунган ак булып.

      Җәйгә кердек, ә мин туңып йөрим,

      Табалмыйча җылы җаныма.

      Бер кояшка сузам кулларымны,

      Бер үреләм шырпы кабына.

      Шундый салкын. Никтер аңлый алмыйм:

      Җәйдә кышмы, кышта җәй мәллә?..

      Суытамы әллә сөю юклык,

      Ялгыш адым, гөнаһ гамәлләр?..

      Бу дөньяга җылы эзләп килдем,

      Бир син, җиһан, җылың, жәлләмә!

      Болай да бит салкын.

      Ялкын юктан

      Гаҗизләнгән башым әйләнә.

      Ут төртимме, әллә дөрләтимме,

      Эсселәсен хәят, тирләсен.

      Мин үзем дә җылы бирә алам,

      Бирми икән дөнья, бирмәсен!

      Мин үзем дә сөю бирә алам,

      Күпме кирәк, мәгез, алыгыз!

      Кесәгезгә акча итеп түгел,

      Җанга ялкын итеп салыгыз!..

      Мин үзем дә җылы бирә алам,

      Тилмермәсен кеше, көтмәсен.

      Яфрак хәтле гомер җылы эзләп,

      Ялкын эзләп кенә үтмәсен!..

      Яфрак кадәр гомер

      җилгә очмас,

      Мин ымсынам җәйнең таңына.

      Җаным җылы, йөрәк кайнар әле,

      Кояш ятмый шырпы кабында.

      Яфрак кадәр гомер

      җиргә төшмәс,

      Күккә төшәр, бәлкем, кем белә…

      Җылы бирәм сезгә, бер уч җылы,

      Күпләр көтә, күпләр тилмерә…

      Яфрак кадәр гомер

      юкка чыкмас…

      Мин ышанам…

      Тоям мин аны…

      Бүтән мәңге суынмаслык итеп

      Җылытасы килә дөньяны!..

      Күңел поэзия эзли

      Таш диварлар арасыннан.

      Асфальтланган юллар буйлап

      Шигырь чабып бара сыман.

      Күңел җилли… Илһам эзли

      Рельслар тимереннән.

      Трамвайдан шигырь көтеп,

      Меңенче кат тилмерелгән.

      Күңел – яңгыр… Ул гамь эзли

      Йортның калай түбәсеннән,

      Асты өскә китерелгән

      Бөек ханнар төрбәсеннән.

      Күңел – ак кар… Ул моң эзли

      Ипподромнан, стадионнан…

      Шигырь түгел, дөнья чаба,

      Мәшәкатьләр бара аннан.

      Күңел поэзия эзли

      Ярылган таш арасыннан.

      «Ташгырь» төяп, «тимгырь» килә —

      Илһамланмый карасыннар!