матур байрак тапшырды.
Карашларың
Карашларың җылы яңгыр төсле,
Карашларың кояш шикелле.
Карашларың минем йөрәгемә
Ал чәчәкле язлар китерде.
Синең нурлы җылы карашыңнан
Ялкынланып тибә йөрәгем.
Яз гөлләре төсле шат җырларым
Бүләк булсын сиңа, чибәрем!
Көз
Синең кайтасыңны ишеттем дә
Юл читенә чыктым ашыгып.
Бүген иртән ап-ак кырау төшкән,
Ил өстендә көмеш аксыллык.
Кыр төренгән кызгылт бакыр төскә,
Гөлчәчәкләр сулып киткәннәр.
Ак каеннар синең кайтыр юлга
Сары яфракларын сипкәннәр.
Кояш качкан,
Соргылт күк йөзендә
Күк болытлар ишелеп агалар.
Болытларга кадәр күтәрелеп,
Кыр казлары очып баралар.
Урман тып-тын,
Бары ара-тирә
Яфракларны кагып җил исә.
Җил яфракны түгел,
хисләрне дә
Коя микән әллә югыйсә?!
Ах, юк, шундый көчле ялкын белән
Сагынып көткән йөрәк хисләрен
Нинди җилләр өзеп ташлый алсын,
Нинди кырау алсын төсләрен?!
«Яз кайтмасам, көзен кайтырмын», – дип
Җырлап очкан идең май көнне.
Мин сакладым батмас кояш итеп
Йөрәгемдә синең ялкынны.
Әле дә менә көзге салкын җилләр,
Каз тәннәре ясап беләктә,
Искән чакта,
тәнне утка тотып,
Яз кояшы яна йөрәктә.
Кыр казлары очып киткән юлдан
Син кайтырсың көлеп сөйкемле.
Күңелләрдә шатлык чәчәк атар,
Язгы сирень гөле шикелле.
Көз аенда бөтен чәчәкләр дә
Шиңә, диеп, юкны сөйлиләр.
Көз килсә дә,
безнең йөрәкләрдә
Чәчәк ата яңа сиреньнәр.
Көз – картлыгы, диләр, табигатьнең,
Ә мин сизәм бетмәс яшәрү.
Безнең шатлык – илебез бүләк иткән
Мәңге шиңмәс данлы чәчәк ул!
Дусларым
Миллионнарча минем дусларым
Давылларны бергә кичкәннәр.
Җиңү дәрте белән кабынып,
Көрәшләрдә чыныгып үскәннәр.
Миллионнарча минем дусларым
Илгә биргән йөрәк тибешен.
Ялкынга һәм бозга керәчәк
Җан сөйгәне туган ил өчен.
Миллионнарча минем дусларым
Давылларны эшкә кушалар.
Иң тирәнгә төшеп йөзәләр,
Иң биеккә менеп очалар.
Миллионнарча минем дусларым
Дан эше дип таный хезмәтне.
Шуның өчен күбесе орденлы,
Күбесе илдә аерым хөрмәтле.
Миллионнарча минем дусларым
Бәхет кояшының нурында,
Яз гөлләре төсле елмаеп,
Чәчәк ата илнең кырында.
Миллионнарча минем дусларым,
