Гасыр белән гасыр арасында / Между веками. Клара Булатова

      Таң алдыннан шундый сәер, шомлы төш күрдем:

      Әллә нинди чытырманлык – урманда йөрдем.

      Җил идерә, бөгелдерә агач башларын,

      Мин йөгерәм, тик өемә сукмак тапмадым.

      Урман арты тау астында – болганчык инеш,

      Шул инештә коенучы – әнкәем, имеш.

      Таң алдыннан күргән төшем… нигә юрарга?

      Яннарына бара алмыйм, әллә шуңарга?

      Газиз әнкәм рәнҗи микән, онытты диеп,

      Кичерсәң иде лә, әнкәй, кичерсәң икән!..

      Килер бер көн, ул кемгә дә килә,

      Киләчәге аның – көн кебек,

      Әмма ул көн миңа килсен иде,

      Мөмкин кадәр озак көттереп.

      Килер ул көн, көзге өрәңгенең

      Яфракларын өзгән җил кебек,

      Соң тибешен минем йөрәгемнең

      Икеләнми генә кистереп.

      Килер ул көн, фалым алдамаса,

      Яз чыкканда, үлән шытканда.

      Авырсынмас кабер казучылар,

      Дымлы җиргә көрәк тыкканда.

      Килер ул көн: шигырь сөя белгән

      Әлмәтлеләр җанын кузгатыр,

      Оркестрлар уйнар, кемдер елар —

      Татар шагыйрәсен озатыр.

      И яңгыраттык бәйрәмдә шигырьләрен, җырларын,

      Сарманда туып, Казанда торган язучыларның.

      И биһуш булды укучы еракта торганнарга,

      Сөйләргә вакыт калмады килеп утырганнарга.

      Күз алдыма китерәм:

      Кем өчендер яңа бу көн,

      Кем өчендер – искергән.

      Үзгәрешләр дөньяда:

      Кем өчендер иске бу көн,

      Кем өчендер – өр-яңа.

      Яңа тормыш сулышы:

      Кем өчендер – беренчесе,

      Кем өчендер – соңгысы.

      Яңа йолдыз күрүче:

      Кем өчендер – соңгысыдыр,

      Кем өчендер – беренче.

      Мин хыялда гына җыйган байлык,

      Мин төшләрдә күргән хәзинә.

      Булсын, диеп, аяк асларыңда,

      Үзем риза булып әзенә.

      Көннәремдә таңнан эшкә чаптым,

      Кичләремдә яздым, укыдым,

      Кичен өлгермәгән кадәренә

      Төннәремдә торып утырдым.

      Син тәмлерәк миннән ашасын дип,

      Матуррак миннән кисен дип,

      Тапкан-табынганым, җыйган малым,

      Куйган көчем – улым өчен дип.

      Нәтиҗәдә – һәрбер ата-ана

      Татый торган җимеш аллана:

      Ана күңеле һаман балада да,

      Бала күңеле – читтә, далада.

      Ярый да бит, синең күңелеңнән

      Безне этеп-төртеп чыгарган

      Ул кыз бала иманлы зат булып,

      Яшь түкмәсә кабат бу анаң.

      Ярый да бит, үзе яраткандай

      Сөйдералса сезне, ирләрне,

      Һәм

Скачать книгу