bunun üçün hələ ki, yalnız qara barıtdan istifadə edirdilər. Avropalılara barıt çinlilərin sayəsində məlum olmuşdu. Yeri gəlmişkən, çinlilər onu müharibədə, mülki işlərdə istifadə etmirdilər. Vaxtilə çinlilər tərəfindən kəşf edilən barıtın Avropada hərbi məqsədlər üçün istifadə olunması Bertold Şvartsın (1310–1384) adı ilə bağlıdır. Bəzilərinin yarıəfsanəvi şəxsiyyət hesab etdiyi Şvarts həm də topların yeni üsulla tökülməsi ilə tanınır.
Partlayıcı maddənin yeni tərkibi 1845-ci ildə tapıldı. Bunun Fridrix Şönbayn13 tərəfindən tamamilə təsadüfən kəşf edildiyi deyilir. Mətbəx plitəsində azot və kükürd turşusunu qaynadanda bu təhlükəli qarışığın olduğu flakon partlayır. Şönbayn plitəni silmək üçün əlini tələsik arvadının pambıq önlüyünə atır. Qarışığa toxunan önlük alışır. Turşuların qarışığı öz-özünə yana bilməzdi, buna səbəb pambıq olmuşdu. Piroksilin belə kəşf edilib.
Təəccüblü deyil ki, bu ixtiradan xəbər tutan bir çox kimyaçı yeni partlayıcı maddə əldə etmək üçün turşularla maraqlanmağa başladı.
Askanyo Sobrero 1847-ci ildə nitroqliserinin sınağını keçirdi. Bu eksperimenti o belə təsvir eləyir: «İçində maddə olan kasa spirt lampası ilə qızdırılanda çox güclü partlayış baş verdi. Kasa parça-parça oldu. Növbəti dəfə həmin maddədən az miqdarda qoyulmuş sınaq borusunu qızdırdıq. Partlayış o qədər güclü oldu ki, sınaq borusunun qəlpələri mənim və eksperimentdə iştirak edənlərin əlini, üz-gözünü yaraladı». Sobrero başqa eksperimentlər də keçirdi: «Əgər az miqdarda nitroqliserini udmayıb dilinin altına qoysan, bədəndə əzginliklə müşayiət olunan bərk başağrısı başlayar».
Bir dəfə isə o, müəyyən miqdar nitroqliserini itin yeməyinə əlavə edir. İt qıc olur, ağzından köpük gəlir və təxminən iki saat sonra ölür. Sobrero belə nəticəyə gəlir ki, bu qarışıq təkcə partlayıcı xüsusiyyətə malik deyil, eyni zamanda zəhərlidir. Ondan necə faydalanacağını Sobrero bilmirdi. Sonradan onun ağlına gözəl bir fikir gəlir: bu maddədən daxili xəstəliklərdə istifadə etməyi qərarlaşdırır. Beləcə, bir itin həyatı hesabına milyonlarla insanın həyatı xilas olmağa başlayır. Belə ki, Sobreronun sayəsində bu qarışıqdan ürək xəstəliklərinə qarşı dərman kimi istifadə edilir. Gələcəkdə isə həmin dərmandan Alfred Nobel də istifadə etməli olacaq… O əmin idi ki, italyan kimyaçının hazırladığı mikstura başqa sahələrdə də işlənəcək. Buna o qədər əmin idi ki, özünü onun ixtiraçısı elan etdi. Açıq desək, Alfred Nobel italyanın ixtirasını oğurladı. Vicdanını sakitləşdirmək üçün isə o deyə bilərdi ki, nitroqliserinin hansı imkanlara malik olduğunu məhz özü anlayıb. Bir neçə il sonra Alfred onun istehsalına başladı.
Nobelin gələcək həyatına təsir edən görüşlərdən biri də Nyu-Yorkda baş vermişdi. Nobel orada atasının yaşıdı olan kapitan Con Eriksonla görüşmüşdü. Ola bilsin, bu görüşü elə atası Emmanuel Nobel təşkil etmişdi.
Hər halda, Con Eriksonla Alfredin maraqları üst-üstə düşürdü. Həmin tanışlıqdan Nobel, yəqin ki, özü üçün faydalı çox şey öyrənib; çünki Erikson silah istehsalı ilə məşğul idi.
Şərq məsələsi
1852-ci ildə Alfred Nobel atasının «Emmanuel Nobel və oğulları» zavodunda işləmək üçün Sankt-Peterburqa qayıtdı. Ata Nobelin işləri getdikcə çiçəklənirdi. Rusiyanın təcavüzkar siyasəti bu ölkənin nüfuzuna ziyan vursa da, Nobelə yaxşıca gəlir gətirirdi.
Macar milli azadlıq hərəkatının 1848–1849-cu illərdə yatırılması İngiltərə və Fransanın etirazına səbəb oldu. Bundan başqa, İngiltərənin Şərqlə bağlı böyük planları var idi. Ancaq Şərq regionu Rusiyanı da çox maraqlandırırdı. Bu sadaladıqlarımıza, necə deyərlər, «Şərq məsələsi»nə, bir vaxtlar çiçəklənən, sonra isə öz qüdrətini itirməyə başlayan Türkiyə daxilində və xaricindəki vəziyyəti də əlavə etmək olar. Rus ordusu 1853-cü ildə Sinop yaxınlığında türk donanmasını darmadağın etdi. Elə bu da kifayət etdi ki, İngiltərə, Fransa, Türkiyə və Sardiniya hərbi blok yaradıb Rusiyaya müharibə elan etsin. 1854-cü il sentyabrın 14-də ingilis və fransız əsgərləri Evpatoriyaya çıxdılar.
Rus ordusunun silah-sursatı çatışmırdı. Bu səbəbdən Nobelin zavodları böyük sifarişlər almağa başladı, eyni zamanda Emmanuel, nəhayət, öz biliyini praktikada tətbiq etmək üçün imkan qazandı. Geridə qalmış Rusiyada kadrlar çatışmırdı. İstehsalı təşkil etmək üçün Nobelə isveç mütəxəssisləri lazım idi. Nobelin zavodları Rusiyada yaranan ilk dəmiryolu üçün şpallar, tüfəng, top buraxırdı. Alfred bu yerdə Eriksonu xatırladı. Rus ordusunun ilk buxar gəmiləri üçün buxar mühərriklərinin buraxılmasına başlandı. Onlar isə sonralar özlərini yaxşı tərəfdən göstərdilər; Nobelin inşa etdiyi bir neçə gəmi I Dünya müharibəsinə qədər, yəni altmış ildən çox işlədi.
Müharibə başlayanda bir qədər unudulsa da, dövlət əhəmiyyətli sirr kimi qorunan dəniz minalarına heç vaxt olmadığı qədər zərurət hiss olundu. Emmanuel və böyük oğlu Robert onları şəxsən Kronştadt yaxınlığında Fin körfəzinin donmuş buzlarına düzürdülər. Onların partlayıcı gücü heyrətamiz idi. Görünür, məhz Emmanuellə Robertin birgə gördüyü iş birləşmiş ingilis-fransız donanmasının məğlubiyyətinə səbəb oldu. Həmin donanmanın admirallarından biri Napye bu məğlubiyyət haqqında yazırdı: «Fin körfəzi bu lənətə gəlmiş minalardan qaynayır…»
Bütün bunlara baxmayaraq qarşı tərəfə müqavimət göstərmək üçün Rusiyanın gücü hələ də kifayət qədər deyildi. Nəticədə Rusiya müharibəni uduzdu. I Nikolay vəfat etdi və taxta oğlu çıxdı.
Müharibənin başa çatması Nobellər üçün fəlakətə çevrildi. Yeni hökumətə daha bu qədər mina, top-tüfəng lazım deyildi. Nobelin zavodu sifariş almırdı. Odur ki kütləvi ixtisarlar başladı…
Rusiyada artıq yeni tarix yazılırdı. II Aleksandr atasının yaratdığı idarəçilik sistemini dəyişdirdi. O, Rusiyada dəmiryolu şəbəkəsini yaratmağa, yerüstü, eləcə də dəniz və çay nəqliyyatını təkmilləşdirməyə girişdi.
Növbəti uğursuzluq
Hər şeyə rəğmən «Emmanuel Nobel və oğulları» firması yeni vəziyyətə kifayət qədər tez uyğunlaşdı. Emmanuel Nobel dərhal ən azından iyirmi paroxod inşa etdi, Volqa və Xəzər dənizində ilk dəfə sərnişin gəmiçiliyini yaratdı.
Ancaq istehsalat daha əvvəl olduğu kimi qazanc gətirmirdi. Buraxılan məhsulların yüksək keyfiyyətinə baxmayaraq zavodun sifarişi az olurdu, bu da, təbii ki, qazancın azalmasına gətirib çıxarırdı. Təcili surətdə yeni maliyyə mənbələri tapmaq lazım idi. Belə bir vaxtda II Aleksandr dünənəcən ölkəsinin düşməni olan Avropaya üz tutmuş, onunla əməkdaşlıq qərarına gəlmişdi.
Emmanuel Nobel bu fürsətdən yararlanmaq fikrinə düşdü. Özü bir neçə dil bilsə də, ingilis və fransız maliyyəçilərlə əlaqə yaratmaq, onlardan kömək istəmək
