Bəziləri ilə ünsiyyət imkanım olub. – Bu yerdə Edvard ona tərəf əyildi. Vivyenə elə gəldi ki, kişi onu öpəcək, amma həmin dəqiqə qapı zənginin ahəngdar səsi gəldi. Qız həyəcanlandı, boynunu uzatdı.
– Kim olar?
Edvard da bir qədər özünü itirmişdi, amma bu çaşqınlığı zəng yaratmamışdı. Qısa fasilədən sonra o dilləndi:
– Şampan şərabı…
– Oho! Əladı ki! – Vivyen sevinclə yerindən sıçradı. – Onda qapını mən açım, heç olmasa, bir xeyrim dəysin!
Edvard bu dəfə maraq dolu baxışlarla qızı qapıyadək ötürdü.
Zəng ikinci dəfə çalındı. Vivyen dəhlizin qapısını taybatay açdı və ofisiantla üz-üzə gəldi. Ofisiantın əlində üstünə dəsmal salınmış boşqab və gümüşü vedrəcikdə buzun içinə qoyulmuş şampan şüşəsi olan gümüşü məcməyi var idi. O, nəzakətlə baş əydi:
– Axşamınız xeyir!
– Xoş gördük! – Vivyen ofisiantla dost kimi salamlaşıb qapını örtdü və onu qonaq otağına ötürdü.
– Hara əmr edirsiniz? – otel qulluqçusu dayanıb qıza baxdı.
– Hara qoysun? – Vivyen sualı Edvarda ünvanladı.
Ofisiant heyranlıqla Vivyenin çılpaq belini süzdü.
– Yəqin ki, bara, – Edvard dilləndi. Gözoxşayan mənzərədən təəssüf hissi ilə ayrılmalı olan ofisiant bara yaxınlaşdı. Vivyen dabanbasma onun ardınca getdi. Otel qulluqçusu məcməyini qoyub dönəndə az qaldı ki, qızla toqquşsun.
– Oh, pardon! – Vivyen gülümsədi və yana çəkildi, amma ofisiant da eyni tərəfə addım atdığından az qaldı ki, alınları bir-birinə dəysin. Vivyen şaqqanaq çəkib yoldan çəkildi.
– Sizin hesabınıza yazacağam, mister Lyüis, – ofisiant dedi və yerə mıxlanmış kimi qonaq otağının ortasında dayanıb gah Edvarda, gah Vivyenə baxdı.
– Nə gözlərini zilləmisən? – qız heyrətlə soruşdu. Amma onun kimə müraciət etdiyi bilinmədi.
Ofisiant cavabında hündürdən öskürdü. Vivyen sual dolu nəzərlərlə Edvarda baxdı:
– O nə istəyir?
Edvard sanki yuxudan ayıldı və cibindən pulqabını çıxardı:
– Oh, doğrudan da. Götürün. Çox sağ olun.
Ofisiant pulu alıb baş əydi və getməyə tələsdi:
– Çox təşəkkür edirəm! Xoş istirahət!
Ofisiant gedəndən sonra Vivyen pərt halda başını buladı:
– Axmağam da! Mən çaypulunu necə unutdum axı?
– Mühüm deyil, – Edvard bara tərəf yollandı.
Vivyen qollarını yellədə-yellədə otaqda gəzişdi.
– Mən çəkmələrimi çıxarsam, etiraz etməzsiniz? – qız soruşdu.
– Buyurun.
Edvard iki qədəh götürüb barın üstünə qoydu və şampan şüşəsini vedrədən çıxardı.
Vivyen qonaq otağını dəhlizdən ayıran hündür kandarın üstündə oturdu və çəkməsinin zəncirbəndini açdı:
– Bir söz soruşum, arvadınız var? Ya görüşdüyünüz qız?
– O da var, bu da, – Edvard şüşənin ağzına dolanmış zərli kağızı aça-aça cavab verdi.
Vivyen uzunboğaz çəkməsinin bir tayını döşəməyə atdı:
– Bəs onlar hardadırlar? Yoxsa indi hardasa birgə şam edirlər?
Vivyen öz sözünə güldü və dodağını əyib çəkmənin ikinci tayının zəncirbəndini açmağa başladı.
– Mənim keçmiş arvadım, – Edvard bu sözləri xüsusi vurğuladı, sonra ehmalca şampan şərabını açdı və izahatına davam etdi, – Lonq-Aylenddə, mənim əvvəlki evimdə, mənim keçmiş itimlə bir yerdə yaşayır. Mənim keçmiş rəfiqəm Cessika isə Nyu-Yorkda, mənim mənzilimdədir. – Edvard qədəhləri doldurub acı-acı əlavə etdi: – Ola bilsin ki, biz burada söhbət edən vaxt o artıq çamadanlarını qablaşdırır.
Edvard qədəhləri əlinə alıb Vivyenə yaxınlaşdı və onları hündür kandarın üstünə qoydu. Sonra ofisiantın şampan şərabı ilə birgə gətirdiyi boşqabı götürmək üçün bara qayıtdı.
Vivyen uzunboğaz çəkmənin ikinci tayını və corablarını soyunub qədəhi əlinə aldı. Qız gördü ki, Edvard öz şərabını mineral su kimi yarıyadək birdəfəyə içdi. O, qapağı qaldırıb boşqabı Vivyenə uzatdı.
– Çiyələk götürün.
– Niyə? – qız təəccübləndi.
– Çiyələk şampanın dadını artırır, – Edvard başa saldı.
– Nə gözəldirlər, – qız çiyələkləri qiymətləndirdi və onlardan ən irisini götürüb dişlədi. Üstündən qədəhdəki şərabdan hortuldatdı. – H-mmm, pis deyil. Bəs siz daha içmirsiniz?
– Yox. – Edvard boşqabın qapağını örtüb onu yerinə qoydu.
– Mən sizə etiraf etməliyəm ki, – Vivyen dişlənmiş çiyələyinə və boşalmış qədəhinə baxdı, – siz adamı yoldan çıxarmağı bacarırsınız. Amma buna zərrəcə ehtiyac yoxdur. Vaxt – puldur, madam ki artıq razılaşmışıq, bəlkə, başlayaq?
Edvard barın qarşısındakı kətildə oturdu və üzünü Vivyenə tutdu.
– Belə görürəm, sizin vaxtla bağlı probleminiz var.
Qız dinməzcə başını tərpətdi.
– Belə olan halda, bəlkə, bu yükü sizin çiyinlərinizdən götürək? – Edvard təklif etdi.
– Mən elə bunu istəyirdim! – qız dərhal rahatlandı.
Edvard qətiyyətlə soruşdu:
– Bütün gecənin haqqı nədir?
– Bütün gecənin? – Vivyen heyrət dolu nəzərlərini ona dikdi, amma tez də üzünə biganəlik ifadəsi verməyə çalışdı. Sonra qəfildən güldü və gözlənilmədən «sən»ə keçdi:
– Buna
