Balıq-qadın isə onu okeanın lap dərinliklərinə çəkib aparır, bədəninin zərif hərarəti, çevikliyi və cəldliyi ilə Orqanı əfsunlamağa davam edirdi.
Onlar susur, heç nə barədə danışmırdılar, yalnız su axınları və sıçrantıları içərisində aydın görünməyən üzlərinə alışmağa çalışaraq aramsız surətdə elə bir-birinə baxır, tale tərəfindən onlar üçün təyin edilmiş yerin və saatın səbirtükədən, getdikcə daha da artan intizarı qoynunda durmadan baş alıb okeana gedirdilər.
Lakin onların o yerə, o məqama nə əlləri çatırdı, nə ünləri yetirdi…
Əksər hallarda onun yuxuları qəflətən bitər, yarıda qırılar, tüstü kimi çəkilib yox olardı. Belə hallarda o çaşıb qalardı. Sözün əsl mənasında, pərt olar və sonra da kədərlənərdi, nə isə bir tamarzılıq, təminolunmazlıq hissi keçirərdi. Kefi ayazıyanda, bir xeyli vaxt keçəndən sonra yuxularını əvvəldən yadına salar, gördüklərinin mənasını anlasın deyə ciddi surətdə fikrə gedərdi. Çünki ürəyində inanırdı ki, onun yuxusuna girənlər yuxudan daha artıq bir şeydir. Axı adi yuxu, sən onu xatırlasan da, bir az vaxt keçəndən sonra həmişəlik unudulub gedir. Balıq-qadın və onunla bağlı yuxuları isə Orqan heç vaxt unutmurdu, onun haqqında həqiqətən həyatda olmuş və hələ də mövcud olan bir varlıq kimi düşünürdü. Buna görə də qoca, Balıq-qadınla yuxudakı vüsalını və gözlənilməz ayrılığını, deyəsən, gerçək vaqiə kimi qəbul edərək hər dəfə ürəkdən mütəəssir olurdu.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
