də gətirər.
Sən insansan, sən insansan, gölə qarğı düzürsən, yer sənindir, göy Allahın, sən göydə nə gəzirsən!?.
Ey milləti talan edib dağıdanlar, təpələri bəyənməyib, dağ udanlar. Bircə dinar qoyan yoxdur, dirinizin məzarına, ölümüzü heç demirəm, dirinizin məzarına.
Zərrə işıq düşsə eşqindən sənin,
Göydə günəş sönsə, dolanar Bəhmən.
Keçmişi yadda saxlamamaq unutqanlıq günah işdir.
Gör ayırdı kimi-kimdən,
Kimi-kimə yazdı fələk.
Haksız cəzam olar mənim,
Fəqət günahkar olmaram.
Alçalmaqla, ucalmaqda,
qanunudu dünyanın,
Bəxtin quşu göydən yerə yenəndə,
səbrin olsun.
Ataya da ata lazım olarmış,
Yollarına qurban olum, ay dədə.
Qoy məni öldürsün bir loğman əli,
Amandı yarama naşı dəyməsin.
Bu gözəl fikir başımda dolaşdı:
Mən səhv eləmərəm;-
Eləsəmdə, elim qoymaz!
Bəhmən.
Bu həyatı kef bilmişdim bir zaman,
Yerli-dibli dəhşətimiş sən demə.
Biz dostuq arada ülfətimiz var…,
Fələk bağışlayıb bu dərdi mənə.
Fərsiz övlad göz dağıdır ataya,
Şüursuzdan nə qalıbdı, na qala.
Bir iş bir düyünə, çətinə düşsə,
Açılmaz kələfin ucudu düz söz.
Bu dələduzları kim olub əkən,
Pərpətöyün kimi çöllərə tökən.
Bir gündə yüz dəfə soyurlar bizi,
Gündə bircə dəfə soysalar nə var.
Barsız bağdır məhəbbətsiz gözəllik,
Gözəllik olmasa məhəbbət olmaz.
Gözün gözəlliyə vurğunluğundan,
Ürəkdə yaranan oddu məhəbbət.
Yəni, oğlum Etibarın və gəlinim Nurlanənin oğlu- bu gün qələbə bayramı,– qələbə günü olduğu üçün oğlanın adını qoydum QALİB – QALİB BƏHMƏNLİ
Dədəm Qorqud demiş:
Adını mən verdim-ömrünü və xoş taleyini isə kainatın şəriksiz yaradıcısı olan
ALLAH versin: Amin.
İmza Bəhmən Bətənoğlu
9 may 2002-ci il.
Təəssüf! Mənimlə ailə üzvlərimin heç biri razılaşmadı. Uşağa mənim adım verildi: BƏHMƏN ABBASOV!
Yaxşılar hər yerdə dərdi bol çəkir,
Bu saxta sənədə fələk qol çəkir.
Sən çalış xoş keçir vaxtı-vədəni,
Keçəcək vədəyə, vaxta nə var ki,
Ala gözlü Azərbaycan gözəli,
Yeriyəndə yerə-yurda naz eylər.
Bəhmən qondu ömür adlı budağa,
Dedilər ki, bir köçəri quş gəldi.
Durub baxır dərdlərimə kənardan,
Bir zamanlar dərdi mənlə bölənim.
Dayandı ömürü gözlədi Bəhmən,
Ömür gözləmədi Bəhməni, getdi.
Sonam üz döndərib, tərk edib məni,
Nədənsə könlümə yenə şirindir.
O gözləri şəhla, baxışı xumar…,
Bəhməni odlara salıbdı aşkar.
Bir yolluq öldürüb qurtarsa nə var,
Aylarınan, illərinən öldürür.
Görəydim ilk yarın son vəfasını,
Elə bir tükənməz səbrim olaydı.
Yüz min ara vuran fitnəkar gələ,
Meylim ondan yana dönəsi deyil.
Qafil insan çəkmə hədər cəfanı,
Tanrı ucaldanı el əyə bilməz.
Səninlə cəlallı, sənsiz zavallı,
Məndən xoşbəxt varmı, sən olan yerdə.
Səninlə çağlaram, sənsiz ağlaram,
Məndən xoşbəxt varmı, sən olan yerdə.
Doğru yol ərkanı buraxma əldən,
Zərrə boyda haqqı kəl əyə bilməz.
Təbim gahdan gəlir, gahdanda gedir,
Süleyman mülkünün varı kimidir.
Bəhmən özgə gözəlliyə heyrandır,
Onu al yanaxlı xal əyə bilməz.
Bir parça kağıza qıymaz dostlarım,
Gör necə salıbdı nəzərdən məni.
Haqq verən qismətdir, çatar, incimə,
İkidə, bütövdə, para da, Bəhmən.
Sən sayma əbədi dünya veranı,
Hanı
