ürəyimi, bir baxışla alırsan,Sevmirəm deyə-deyə, qeydimə çox qalırsan.
Cığateləm, adıma könülduyan deyirsən,
Yanından ayrılanda getmə, dayan deyirsən,
Ağzımı açar-açmaz sən mənə can deyirsən,
Alıb küskün könlümü göylərə ucalırsan,
Sevmirəm deyə-deyə, qeydimə çox qalırsan.
BU QARA QIZLA NECƏSƏN?…
Səhər-səhər sevgili yar,
Bir gözəl sözlə necəsən?…
Almayanaq, büllur buxaq,
Bir qara qızla necəsən?!
Xub qəmzəsi, nazı ola,
Bu qızdan Haqq razı ola,
Sinəsində sazı ola,
Bir telli sazla, necəsən?
Sevgidən çələng toxuya,
Ətrini gültək qoxuya,
Saz danışa, qız oxuya,
Bir xoş avazla necəsən?
Təbiətdə fəsil haça,
Durna iki səmtə uça,
Qar üstündə çiçək aça,
Qış günü yazla necəsən?…
Dəli təbi daşanda sel,
Bir qayadı tərpətməz yel,
Odla oynayır Cığatel,
Atəşlə, közlə necəsən?…
Bu qara qızla, necəsən?…
QARA QIZ
Səhər-səhər şirin sözlə,
Başa bəlasan qara qız.
Kim ixtiyar verib məni,
Oda salasan, qara qız?
Çəkmək olmayır nazını,
Kim dinləməz avazını?
Olmazmı telli sazını,
Sonra çalasan qara qız.
Kim doyar eşq səfasından?
Yarın şirin nəvasından.
İlan çıxar yuvasından,
Dilin bulasan qara qız.
Dinlədikcə aram-aram,
Əhvalından xəbərdaram,
Aşıqlıq peşə, qorxuram,
Aşiq olasan, qara qız.
SƏN OLASAN, BİR SEVDİYİN YAR OLA
Danışanda yarına can deyəsən,
Sən zamana, vaxta dayan deyəsən,
Meyvələrə sevgi qatıb yeyəsən,
Bağban gedə, bağça ola, bar-ola,
Sən olasan, bir sevdiyin yar ola.
Sevgi qədim, günah savab, eşq təzə,
Yarı şirin, yarı meyxoş, baməzə.
Oturasan qabaq-qənşər, üz-üzə
Dinməyəsən baxışlarda sirr ola,
Sən olasan, bir sevdiyin yar ola.
Geyinəsən al, qumaşdan, xaradan,
Sarılarsan, su keçməyə aradan.
Keçə günahından böyük Yaradan,
Ay Cığatel, görüş yerin Pir ola,
Sən olasan, bir sevdiyin yar ola.
DÜŞÜBDÜ
Cümlə-canım bir atəşə bələnib,
Yayda mənim könlümə qar düşübdü.
Gizli-gizli pünhan-pünhan çəkirəm,
Ürəyimə bir ahu-zar düşübdü.
Tut üstündə xana qurub barama,
İpək görüb, baxan yoxdu xarama.
Təbib neylər görünməyən yarama,
Xəstə, naxoş könlümə nar düşübdü.
Bu xəstəlik şəhanədi, şəhanə,
Deyilməmiş nə qaldı ki, daha nə,
Nar da, qar da bəhanədi, bəhanə.
Cığatelin könlünə yar düşübdü.
DÜŞMÜŞƏM
Pərvanətək dolanmışam, bir oda,
Dağdan enib dona-dona düşmüşəm.
Nə dəliydim, nə cahildim, nə nadan,
Düşdüyümə qana-qana düşmüşəm.
Qoşulmuşam bir daşqının selinə,
Aldanmışam bir çəmənin gülünə,
Lənət oxumuşam şeytan felinə,
Yaradanı ana-ana düşmüşəm.
Koroğluydum, oğuluydum Alıya,
Sığınmazdım hər qəsirə, qalaya,
Hörülməzdim hər həsirə, xalıya,
İlmə-ilmə, xana-xana düşmüşəm.
Səhralarda sovrulmuşam qum kimi,
İlğımlarda qovrulmuşam tum kimi,
Cığateləm, ərimişəm mum kimi,
Düzələndə şana-şana düzmüşəm.
YOXDU-YOX
Könlüm quşu perik düşdü yuvadan,
Sığınmağa bir məkanı yoxdu, yox.
Zalım ovçu qanadından oxladı,
Bu ovçunun din-imam yoxdu, yox.
Yaraları dayanmadan qan verir,
Hökmdarı qətlinə fərman verir,
Ölsə canı qurtarardı can verir,
Sağalmağa bir gümanı yoxdu, yox.
Uçma dedi, bir zamanlar yiyəsi,
Günahkardı, haqqa yetmir duası,
Bir ürəkdə, bir əldədi şəfası,
Binəvanın öz loğmanı yoxdu, yox.
Sərvəti qəm, gündən-günə varlanır,
Cığateli bu vara kim qısqanır?
Ömrü-günü dünya kimi fırlanır,
Dayanmağa vaxt, zamanı yoxdu, yox.
BU BAXIŞ
Gözlərinin alovunda gor oldum,
Aman oldu, nə ah oldu bu baxış.
Ovsunladı, sardı şair ruhumu,
Savab oldu,
