dur bu ocağa,
Gəl qoruyaq bu odu.
Pıçıldayır astadan:
–Bu əsən külək deyil,
Yurd boyunca dolaşan
Xətainin ruhudu.
Bu adam nə qəribə,
Nə qəribə adamdı.
Nə qəribə adamdı;
Dərdinə bax, ay Allah, –
Niyə, niyə babası
Astiyaq min il əvvəl
Vaxtında öldürməyib
Xəyanətkar Harpağı?..
Dərdinə bax, ay Allah, –
Hansı uzaq dağdasa
Susuzluqdan saralıb
Cır armudun yarpağı…
Nə qəribə adamdı –
Dərdinə bax, ay Allah!
Nə qəribə adamdı –
Dedim: – Sənin bəd günün.
Dedi: – O gün ki, özüm
Özümə tələ quram.
–Gülsüz qoyan Gülüstan,
Sivas, Şuşa, Çaldıran; –
Birmi, üçmü, ya beşmi?
Dedim: – Qardaş, neyləyək,
Bizimki bunsuz keçmir.
Dedim: – Sənin oxşarın:
–Bir ləçəkdim nə vaxtsa
Solmayan bir çiçəkdə.
Dedim: – Ən gözəl günün?
Dedi ki, gələcəkdə.
Bu adam nə qəribə,
Nə qəribə adamdı.
Dedim: – Arzun, istəyin?!
Bir ah çəkdi dərindən:
–Təzə-təzə doğulan
Qurd agızlı körpələr
Görən nə vaxt bu yurdu
Tanrı kimi görk elər?!
Bu adam nə qəribə,
Nə qəribə adamdı!
Nə qəribə adamdı
Bu adamın sevinci,
Bu adamın dərdi də
Tamam özgə biçimdə.
Bu qəribə adamdı –
Mənə elə gəlir ki,
Bu adam ölən günü
Özü qazıb qəbrini
Basdıracaq özünü
Ürəyinin içində!
1984
TURAN QALXIB AYAĞA
Professor Ə. B. Ərculasuna
Nə qaldı haqq anına?
Dövran o ana gəlməz.
Mən bilirəm dalımca
Dost, qardaş, ana gəlməz.
Özüm özümə sirrəm,
Cənnətə çətin girəm;
Deyirlər ki, kafirəm
Haqq nuru mənə gəlməz.
On uyğur, doqquz Oğuz,
İçində mənəm yalqız.
Dərdimi sevdiyim qız,
Söyləsəm, sona gəlməz.
Tanrı övladıyam mən.
Yeddinci qatdan gələn.
Mayası qurddan gələn
Özgə bir dinə gəlməz.
Şamanam – içim göz-göz
Tanrımız deyir ki, döz.
Nədən, Türk haqda bir söz
Körklü Qurana gəlməz?!
Düşmənə doğubdu dan,
Bağırır min ağızdan!
–Metedən, ya Oğuzdan
Bir də Turana gəlməz.
Bayrağına qurd yapan,
Turan adlı yurd yapan, –
Min ildir gözləyən can,
Səbrdən cana gəlməz.
Gün gələr deyə-deyə,
Üz tutduq sirli göyə
Qanımı tökən niyə
Bəs özü qana gəlməz?
Ayrılıq var, var öndə,
Tək olacam gələndə.
Dərd odur ki, öləndə
Xəbərim sənə gəlməz.
And olsun Tanrı dağa,
Ota, gülə, yarpağa!
Turan qalxıb ayağa
Qılınclar qına gəlməz.
ATA DİLİ
Ustad Mirzə Cəlilə
“Anamın kitabı” –anamın dili,
Bu adla çağırıldım dilimin
