дә ярый,Җәһәннәмгә чыгып киткәнең…
Үзем сөйләрмен мин ул көннәрнең
Ахыры нәрсә булып беткәнен…
Үзем сөйләрмен мин кайтканыңны,
Яраланып аннан аягың…
Син класска аксап килеп кергәч
Төшеп киткән култык таягың.
Пырхылдашып кызлар көлешкәннәр —
Усаллыктан түгел, бала бит…
Син сөйләгән идең никтер шуны,
Әллә ниләр истә кала бит…
Сөйлә әле, икс, игрекларның
Ничек чыга идең очына.
«Галим абый» булып калганыңны
Һәрбер балаң, һәр укучыңа…
Сөйлә әле, әти, «бабай» булгач
Баштан бөтен үткәннәреңне.
Без үскәндә илдә ниләр булып,
Ничек дөнья көткәннәреңне…
Ике шинель
Ике шинель чөйдә, безнең өйдә.
Берсе иске, тетелеп беткән,
бик күптәнге.
Һичкем кими аны, гүя тып-тын гына
Сөйләп тора үзенең данлы юл үткәнен.
Сугыш исе сеңеп калган бу шинельгә,
Дару катыш дары исе, төтен исе.
Китергәнгә җиңү язын безнең илгә,
Тотабыз без аны тарих төсе итеп.
Икенчесе – энә-җептән чыккан яңа,
Күрше егете армиядән кайтты ялга.
Күрешергә кергән менә безнең янга.
Ике шинель чөйдә, безнең өйдә.
Берсе тузган, зур юл узган,
берсе – яңа…
Утны-суны кичеп кайткан карт шинельнең
Әйтәсе бер изге сүзе бар күк аңа…
Мамай курганы
Дастаннарга гына сыеп бетмәс
Җир-ананың бөтен күргәне.
Дастаннарга керми калган сүзне
Әйтте миңа Мамай курганы.
Мәңгелекнең керфек кагуында
Кешелекнең авыр бер чоры.
Ул көннәрдә кояш йөзенә дә
Чыккандыр, дим, дөнья борчуы…
Табынырга килдем бүген монда,
Изге кыя – изге һәйкәлгә.
Һәрбер тузан бөртегенә хәтле —
Үзе бер җыр, үзе хикәя…
Сакта тора Ватан-ана хәтере,
Йөри һаман сугыш өрәге.
Белмим, җиргә мондый һәйкәлләрнең
Булыр микән кабат кирәге?!
Идел буйлап илне карап йөрдем,
Иелеп суын эчтем Иделнең.
Үпкән кебек булдым күмелеп барган
Яраларын газиз илемнең.
Көтә ана
Сугышта хәбәрсез югалган улы Нәҗипне
зарыгып көтүче Марзия әбигә багышлыйм
Чыгып киткән чакта, Нәҗибенә
Тулыр-тулмас иде унҗиде.
Шул китүдән суга төшкән төсле
Хат-хәбәрсез булды Нәҗибе…
Ничә кояш алыштырды күкләр,
Күпме күлмәк үзе яңартты.
Бу чәчләрен еллар гына түгел,
Хәсрәт уты җем-җем агартты.
Кулларында – нечкә инә-җебе,
Уйларында – төпчек Нәҗибе.
Суга төшкән кебек юкка чыкты
Көрәшләргә киткән Нәҗибе…
Көтә ана. Тормасын, дип, каплап,
Күчереп куя тәрәз гөлләрен.
Мин үлгәнче кайтыр, бәлки, диеп,
Төшләр
