алдалыйдыр.
Ул үзенең көчсезлеген
Бөтенләй аңламыйдыр…
Күзәтә диңгез үзенең
Канатлы җариясен…
Рәнҗетер микәнни диңгез
Бу нәфис җан иясен?!.
Безнең гомер хатын-кыз дип узган…
Безнең гомер хатын-кыз дип узган,
Алар өчен барсын кылганбыз.
Үзебез дә башсыз булганбыз шул,
Хәзер генә бераз тынганбыз.
Мәхәббәткә маңка мешать итми,
Ул безгә дә мешать итмәде.
Тик барсын да сөеп өлгермәдек:
Кызлар җитте, яшьлек җитмәде.
Хатын-кызлар мәсьәләсендә без
Ни акыллы инде, ни юләр…
Беләсезме, яшь чакларда калды
Сөелүләр һәм дә сөюләр.
Күпме тырышсаң да, бу картлыктан
Булмый икән, булмый качыплар…
Без яратып йөргән чибәр кызлар
Күптән инде әби-карчыклар.
Безнең яшьтә нинди гыйшык-мыйшык?
Дәрт бар ла ул, дәрман чамалы…
Безнең яшьтәгеләр күптән инде
Түбәтәйле яки чалмалы!
Безгә хәзер хатыныбыз кирәк,
Хет арканы терәп ятарга.
Туры килә хәзер бер Ходайдан
Сәламәтлек теләп ятарга.
Безнең яшьтә инде гомер дигән
Кибәнне без очлап ятабыз.
Кызлар кочып ятмыйбыз инде без,
Пенсияне учлап ятабыз.
Без күптәннән әйттек бугай инде
Мәхәббәттә үз сүзебезне.
Көзгегә дә карап-карап алыйк,
Күрер өчен үз-үзебезне.
Безнең яшьтә нинди гашыйк булу,
Безнең яшьтә нинди сөяркә?
Вакыт инде сөяркәләр түгел,
Оныкларыбызны сөяргә…
Әмма кызлар күрсәк, һәркайсыбыз
Без Дон-Жуан бераз, хан бераз.
Комачаулый ләкин яратырга
Склероз да остеохондроз…
Без, әлбәттә, яратмаслык түгел,
Без, әлбәттә, эшем иясе.
Комачаулый ләкин кан басымы,
Язвасы һәм ишемиясе…
Өйдә – хатын, эштә дә – хатын-кыз…
Алар безгә шундый якыннар.
Ә шулай да бераз олыгайдык.
Бетмәс монда кызлар, хатыннар…
Хатын-кыздан ял итәргә кирәк,
Эт еккан бу кризис чорында…
Кичерерсез мине – шигыремдә
Уенын да әйттем, чынын да.
Тик барыбер нинди тормыш инде,
Яшь чактагы төсле сөймәгәч?
Ә сез минем сүзгә карамагыз –
Шагыйрь халкы ниләр сөйләмәс…
Әнкәйләрне, берүк, рәнҗетмәгез!
Әнкәйләрне, берүк, рәнҗетмәгез,
Әрнетмәгез – сәбәп тапмагыз.
Әнкәйләрнең нечкә
