(personen:) – Vader, Zoon, Heilige Geest – verenigd door een enkele goddelijke essentie («natuur») en met een enkele wil. Tegelijkertijd vereist de christelijke theologie «geen personen te verwarren en geen essenties te scheiden». De Heiland (Christus) is een van de personen van de ene God (God de Zoon). God de Zoon incarneert in de menselijke natuur («incarneert») en wordt Jezus van Nazareth om de erfzonde te verzoenen en voorwaarden te scheppen voor het herstel van de menselijke gelijkenis met God. «God werd mens zodat de mens God kon worden», zeiden de kerkvaders (hoewel de mens niet geroepen is om God te worden «van nature», maar «God door genade»). Redding vereist spirituele inspanningen van een persoon, en vooral geloof, maar het is onmogelijk om alleen gered te worden, dit vereist een beroep op Jezus Christus en de effectieve tussenkomst van de Heiland zelf. Het Pad van Verlossing is het pad om te worden zoals Jezus: spirituele versmelting met de persoonlijkheid van Christus en (met Zijn hulp) zuivering en transformatie van iemands (zondige) natuur, die een persoon leidt tot definitieve verlossing van de macht van zonde en dood. Echter (vanwege de gevolgen van de erfzonde) ontkomt een mens niet aan de lichamelijke dood. De ziel van een persoon en zijn persoonlijkheid (spiritueel «ik») zijn echter onsterfelijk.
De weg naar verlossing en eeuwig leven in eenheid met God voor de mens ligt via de fysieke dood; dit pad is geplaveid door de dood aan het kruis en de lichamelijke opstanding van Jezus Christus. Verlossing is alleen mogelijk in de schoot van de Kerk, die het «lichaam van Christus» is: het verenigt gelovigen in één mystiek lichaam met de «vergoddelijkte», zondeloze menselijke natuur van Christus. De theologen vergeleken de eenheid van de Kerk met de eenheid van liefhebbende echtgenoten, die met liefde versmelten tot één vlees, dezelfde verlangens en wil hebben, maar zichzelf bewaren als vrije individuen. Christus is het hoofd van dit ene, maar veelzijdige kerklichaam, net zoals de echtgenoot het hoofd is van de huwelijksverbintenis (vandaar de zelfnaam van de nonnen: «bruiden van Christus»).
De christelijke moraal gaat uit van de inherente waarde van het individu (het individu is het «beeld van God» in de mens) en de onafscheidelijke verbinding tussen goedheid, waarheid en vrijheid. «… je zult de waarheid kennen en de waarheid zal je vrijmaken», «Iedereen die zonde begaat, is een slaaf van de zonde», zei Jezus (Johannes 8:32,34). Tegelijkertijd worden goedheid en waarheid niet uitgedrukt in onpersoonlijke formele regels, maar in de persoon zelf van Jezus Christus; vandaar de fundamentele niet-formaliseerbaarheid van de christelijke moraal, die in wezen de moraal van de vrijheid is. Als uitdrukking van de vrijheid van de mens berust het waarachtig christelijk geloof niet op angst en externe schuld, maar op liefde gericht op Christus en op elke persoon als drager van het beeld van God.
Goed wordt gedaan door een persoon op de paden van het gebruik van vrije wil in naam van persoonlijkheid en liefde: «Wie niet liefheeft, kent God niet, want God is liefde» (1 Johannes 4:8). Een andere toepassing van de vrije wil verandert in zelfverloochening en spirituele degradatie van een persoon. De menselijke vrijheid houdt dus niet alleen de mogelijkheid van het goede in, maar ook het risico van het kwade. Kwaad is het valse gebruik van vrijheid; de waarheid van vrijheid is goedheid. Daarom heeft het kwaad geen onafhankelijke essentie en wordt het alleen gereduceerd tot de ontkenning van het goede: alle zogenaamd onafhankelijke definities van het kwaad blijken slechts definities van het goede te zijn, genomen met het tegenovergestelde teken.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
