излашингни биламан.ҚЎШИҚ
Қувонинг, ўғиллар, суюк оналар
Сизни узатдилар узоқ йўлларга.
Дуога қўл очди буюк оналар,
Сиз ўйчан боқдингиз титроқ қўлларга.
Қувонинг, оналар, ўғлонингиз шод
Соғинч қўшиғини бор бўйи айтиб,
Сиз билан фаровон, масъуд ва обод,
Она остонага келдилар қайтиб.
ЁМҒИР
Азиз бир қучоққа сингиб кетгали,
Бағрида хушхабар, тилаклари оқ,
Замин боғларини сероб этгали
Кўкдан тушиб келар дилкаш бир қўноқ.
Паришон сатрлар маъно байтига
Қовушсинлар дея ҳалакдир бу жон.
Ёмғир-ку бир жаҳон ғурурга эга —
У туғилган жойдан бошланур осмон.
Сеҳргар шу ёмғир бағри нур тўла
Менга шеър бобида омад тилайди.
Ўзи тепамдаги шу осмон ила
Пойим остидаги Ерни улайди.
МУҲАББАТ ҚЎШИҒИ
– Англатгил, муҳаббат, англатгил, ҳайҳот,
Қайдандир талотум қалб наҳри аро?
Сен билан ҳаётдир, сен билан ҳаёт
Ахир, аҳли ошиқ, аҳли шуаро.
Қўшиғингни айтиб, авжида тори
Узилган умрлар сози оз эмас.
Сен қандай қўшиқсан – кўнгил иқрори,
Дахлдорки фақат покиза нафас.
Борми бу қўшиқнинг аввал-охири,
Огоҳ эт: бу не сир, армон тўла сас?
– Бу қўшиқни кўплар ёниб бошлаган,
Ва лек ҳали ҳеч ким тугатган эмас.
ҲОЛАТ
Хаёлларнинг диёри ҳадсиз,
Сен ҳам, шоир, ўйга толурсан.
Гоҳ шунчаки енгил, мақсадсиз
Қўлларингга қалам олурсан.
Пушкин севган Музанинг ўзи
Кулиб сени йўлга бошлайди.
Қайдасан, деб ғазал юлдузи
Кўзлар кўкка нигоҳ ташлайди.
Йўқ эрса-да аниқ бир режа,
На шуурда шеърий пойдевор,
Бас, дунёда шу дилбар кеча
Ва ҳеч кимса айтмаган шеър бор.
Мўъжизанинг қанотларида
Шеърнинг ўзи учар сен томон.
Омадсизлик бу кеч нарида,
Омадлисан, шоир, бу замон.
Қудратларнинг тажассуми – шул,
Ўн саккиз минг олам тегрангда.
Ва Музанинг табассуми шул —
Сен учун зўр шеърий аланга.
Мусофирга йўл кўрсатиб, сўнг —
Севинчларга чулғанган бир жон,
Бу кеч сенинг ҳамма ишинг ўнг,
Бу кеч сендан шеър кутар жаҳон.
Бу лаҳзалар шундай бир ҳолат,
Эзгуликдан дил эриган дам,
Дилга бундан ўзга ҳаловат,
Борми ўзга мумтоз ғазал ҳам.
Аҳли дониш шундай демишки,
Таъбир этиб илҳом лаҳзасин:
Илҳом шундай бир куч эмишки,
Супургувчи риёлар хасин.
Кўнгил шундай буюк туйғуга
Олий ҳисга созлангани он,
Вужуд тўла куч ва ёғдуга —
Илҳомдир шу, илҳом бегумон.
Четлаб ўтма созимни, илҳом,
Кўз тутганман мен сенга бу кеч.
Дўст бўлайлик
