ўқиди,Бир шеърлар ўқиди –
Сатрларида
Гуриллаб уйғонди моторлар.
Қизларнинг кўзимас, негадир
Унинг шеърларидан боқарди
Чироқлари машиналарнинг.
Унинг шеърларидан гуллар атримас,
Негадир анқирди ёнилғи иси –
Қорамой ҳидию бензиннинг ҳиди.
У шеърлар ўқиди ютиниб, қалқиб,
Менинг кўзларимда туғилди йўллар,
Атрофимга йиғилди йўллар –
Олис ва ойдин йўллар.
У шеърлар ўқиди…
Кейин жим қолди,
Кейин жаҳли чиқди, шеър дафтарини
Телбаларча отиб юборди.
Кейин…
Кейин у мен билан бирга яшади,
Бир неча ой яшади ёниб,
Ёниб-йиғлаб шеърлар ёзди у,
Ёниб-йиғлаб тўзиб, озди у.
Сўнг менинг устимдан кулди:
– Буюкман!
Сўнгра…
Мускуллари қаршисида ўз шеърларидан
Уялгандай – ёзганларини,
Дафтарларни йиртиб ташлади.
– Кетаман! – деди у. – Бўлмайди! –
Рулни соғинибди қўлларим.
– Кетаман, – деди у, – кўзларим
Соғинибди чексиз-чексиз асфалт йўлларни!
(…Биринчи курс тугамаган,
Аудиторияда
Боқар ёлғиз бўшаб қолган жой…)
У кетди…
…Тунлар уйғонаман, бўйнимга
Йўллар осилади қўллар сингари.
Машиналар чироқлар билан
Тунни қувлаб юрар узоқ рейсларда.
Асрагин!
Ўзинг асра энди уни, йўл,
Бурилишларда –
Сирпанчиқ, хатарнок бурилишларда
Ўзинг асра энди уни, йўл!
Бўронли довонлар устида
Ўзинг асра энди уни, йўл!..
Шоир бўлиб туғилади бунда болалар,
Шофёр бўлиб ўтар оламдан…
ҲАРФ ЎРГАНИШ
Достонлар тилимни равон қилурлар,
Равон сувлар мисол сўйлайди тилим.
Юраклардан тортиб тақдирларгача,
Тақдирлардан тортиб юракларгача
Оппоқ наво янглиғ тўшалган
“Алпомиш”нинг сатрлари –
бу менинг йўлим.
Бир чол май узатар менга,
Бу – Хайём.
Бир чол “ичма” дейди менга,
Бу – бобом.
Тунни бошлаб берар эртакдаги байт,
Ойнинг нурларига чўмилар уюр.
Кетган кимсаларни эсдан чиқармай,
Қолган кимсаларни ёдимда сақлаб
Мен йўлга чиқаман,
тилимда
Нодир гавҳар каби туғилар
Энг керакли шеърнинг керакли сўзи.
Шарқираб оққувчи сойлар – нутқимдир,
Қайнаб чиқаётган булоқлар фикрим.
Улкан кўзгулардай кўллар бўйида
Қизлар ўз сирларин менга очарлар
Ширин-ширин тиллари билан.
Шаршаралар шиддатида йигирма ёшим,
Йигирма ёшимда мени ранжитманг.
Мен ҳали ҳеч кимни хафа қилмадим,
Ширин сўзлар айтинг менга, дунёлар!
Пахса деворларда бармоқлар изи…
Асрий тоғлар сукути ичра
Равон сувлар каби сўйлаган тилим –
Жим!
Пахса
