Ватан деб кўз очган бунда.
Порлоқ истиқболдан ёруғ нишон бу,
Янги Ўзбекистон – янги замон бу!
Бу Ватан – Навоий баёти бўлган,
Бобур соғинчининг саботи бўлган,
Мангубердиларнинг ҳаёти бўлган,
Ғурур-ифтихорга олий имкон бу,
Янги Ўзбекистон – янги замон бу!
Илмда дунёни олган боболар,
Довруғин дунёга солган боболар.
Ёт тупроқ тубида қолган боболар,
Тарих қатидаги алам, армон бу,
Янги Ўзбекистон – янги замон бу!
Энди ўзлигини ўзи кўрган халқ,
Рост, дунё аслини кўзи кўрган халқ,
Кел энди, халқ бўлгин, Чўлпон бўлиб қалқ,
Ғафлатдан уйғотган уйғоқ сарбон бу,
Янги Ўзбекистон – янги замон бу!
Тошкент муҳтожларга нон тутган шаҳар,
Меҳр сўраганга жон тутган шаҳар,
Оқибат шаҳридир, тош ичра гавҳар,
Яхши меҳмон учун абад мезбон у,
Янги Ўзбекистон – янги замон бу!
ЯХШИ ЭДИ
Айтилган сўз мадори бор,
Айтилган сўз озори бор,
Айтилган сўз бозори бор,
Айтилмаса, яхши эди.
Бир сўз билан нуринг кетар,
Бир сўз билан сиринг кетар,
Қалб қаноти – қўринг кетар,
Айтилмаса, яхши эди.
Одамзоднинг ори сўздир,
Бу дунёда бори сўздир,
Тили душман – ёри сўздир,
Айтилмаса, яхши эди.
Сўз бу – ҳаво тирик танга,
Сўз бу – наво ҳар инсонга,
Сўз бу – бало жисму жонга,
Айтилмаса, яхши эди.
Айтилган сўз – тилдаги чўғ,
Айтилган сўз – отилган ўқ,
Айтилмаса, зиёни йўқ,
Айтилмаса, яхши эди.
Айтгин, илло, ўйлаб айтгин,
Етти ётни сийлаб айтгин,
Яхшиларга бўйлаб айтгин,
Айтилмаса, яхши эди.
ЯХШИЛИК
Муҳтожларга Ҳақ нажоти яхшиликдир,
Яхшиларнинг бор ҳаёти яхшиликдир,
Яхшиликнинг мукофоти яхшиликдир,
Саховатнинг соҳиблари – дарёдиллар,
Яхшиларни икки дунё Худо қўллар.
Уруш кўрган, очарчилик, ситам кўрган,
Аждодларим азобларин олам кўрган,
Бир майизни қирққа бўлиб, баҳам кўрган,
Тилда шукур, дилда Аллоҳ зикри билан,
Яшаганлар яхшиликнинг фикри билан.
Ётнинг номин сўрамай ҳам таом тутган,
Ўзгалардан алик кутмай, салом тутган,
Савоб қилиб ўша они – ким унутган?
Бу ўзбегим – меҳри уммон миллат бўлган,
Етмиш икки томирида ҳиммат бўлган.
Ўнг қўлининг эҳсонини сўли билмай,
