қалқди яна ботган қуёш.
Икки елка ўртасида шуълавор
Эрди ул муҳри нубувват ошкор.
Бўлди ул хайрул билодга раҳнамун,
Ва ҳува хайрул халқ фи хайрил қурун33.
Каъба андин бўлди байтуллоҳу нур,
Ким анга етди, омонлик топди ул.
Жабраил ҳам бўлди андин ҳирқадор,
Сўнг кўринди ул либосда ошкор.
335 Асрида тупроқда ортди вазну шан,
Бўлди масжид, баски поку тоза ҳам.
Зарралар асрори бўлди чун аён,
Ҳақ, ўқи, деди анга амр айлабон.
Ҳақ тили Аҳмад забони эрди, бас,
Ҳур замон Аҳмад замони эрди, бас.
Рўзи маҳшар барча тиллар ўлгуси,
Тил бўлиб Аҳмад забони қолгуси.
Токи сўнгги дамгача дарё мисол
Кўнглида Ҳақ иззатидин шавқу ҳол.
340 Ғарқ этаркан кўнглини ул баҳри роз
Жўш уриб, шу лаҳза айларди намоз.
Чунки кўнгли бир буюк дарё эди,
Мавж уриб, мавжи ажаб, зебо эди.
Гар сиқилса, дер: араҳни, ё Билол34,
Токи тарк этсин кўнгилни бу хаёл.
Гар жўшиб, жўшқинлик ичра эрди ул,
Каллимни, ё Ҳумайро, дерди ул35.
Бўйла ҳол сиррни билгайму хирад,
Бормикин юздан бирин билмоққа ҳад?
345 Хилвати сори ақлга роҳ эмас,
Илму фан давронидин огоҳ эмас.
Дўст ила хилвватда мажлис қурса гар,
Жабраил кирмас, қаноти кул бўлар.
Этса гар Симурғ жонин ошкор,
Ваҳм аро Мусо бўлур мусичавор.
Ул эшикка борди Мусо ҳам, шу тоб
Халъ наълаин, дебон етди хитоб36.
Ул сабаб андин йироққа кетди ул,
Водийи иймонда бўлди ғарқи нур.
350 Эрди чун меърожда шамъи Зулжалол,
Ул эшитди, етди овози Билол.
Гар Мусо Имроний эрди, подшо,
Топмади наълин бўлиб даргоҳга роҳ37.
Боқки, Ҳақ Аҳмадга не лутф айлади,
Ул туфайли чокарин ҳам сийлади38.
Гарчи наълин бўлса ҳамки, сўйига
Қўйди, марду маҳрам этди кўйига.
Кўрди Мусо бўйлаким иззат эрур,
Чокари Аҳмадга не қурбат эрур39.
355 Деди: ё Раб, унга уммат айлагил,
Қул бўлай Аҳмадга, ҳиммат айлагил.
Гар Мусода эрди бул ҳожат мудом,
Лек Исога етди ул олий мақом.
Қолмагай бас, тарки ул хилват этар,
Халқни Аҳмад динига даъват этар.
Чун тушиб тўртинчи кўкдин ерга ул,
Жонини шу кўйда қурбон айлаюр.
Унга қул бўлгач Масиҳи номдор,
Исмини қўйди Мубашшир Биру Бор40.
360 Гар биров деса, қани бир чорасоз
Кетса дунёдин ва изга қайтса боз.
Барча
