билан Мадинада нурни кўрган мен эдим.
Аллоҳ паноҳ берди, шукр, қайтдим саҳро – биёбондан,
Шўро даври диёнатга юзин бурган мен эдим.
Қалам берди қўлга эгам, ёздим талай китоблар,
Бадиият ҳам тарихдан дастгоҳ қурган мен эдим.
Лашкар жамлаб, Ҳасад бирдан ташландику, ёронлар,
Ноҳақликда бадарғада мискин, ҳайрон мен эдим.
Тақдир ,билмам, эврилдими юзин буриб, кўк кийиб .
Яқинларим кетиб, ғам хасратда вайрон мен эдим.
Ҳожи Поён умид узмас даргоҳидан тоабад,
Яратгандан умрим бўйи неклик сўрган мен эдим.
ЁРОНЛАР
Таваллом кўп даргоҳига, ёронлар,
Ғам аламдан сийнам бўлди сўзонлар.
Кутмаганда хазон етди боғимга ,
Кўз очирмас ғужғон ўйнаб тўзонлар.
Тоза эрмас ғубор босган осмоним.
Чорламайди ибодатга азонлар.
Чаман бўлиб яшнаганда бу олам,
Кўзак келмай тушди барги хазонлар.
Мунгли нола эшитилар олисдан,
Сувлар оқмай, қақраб қолган ўзанлар.
Юмрон қотиб турар чиқмай инидан.
Ишрат қилар четда сассиқкўзанлар.
Ажабо, мозийнинг қаърида аҳъён,
Мовароуннаҳр деб куяр Бўзанлар.
Сурувни бўлибон қувар бўрилар,
Ҳамжиҳат бўлганлар – марра ўзганлар.
Олис йўл босибман ўнқир- чўнқирли,
Жазога мустаҳиқ элни бузганлар.
Хожи Поён Равшан, мозий шаҳиддир,
Узоқ бормас Ҳақдан нуқта узганлар.
КИМСАЛАР
Қайдан пайдо бўлди тўймас кимсалар,
Амал этагини қўймас кимсалар.
Уруғи, авлодин танимас биров,
Ёмонликдан асло тоймас кимсалар.
Оллоҳ насиб этган омад, барорни,
Йўқса номин киши сўрмас кимсалар.
Шукрона зиддига танимай Ҳақни,
Бойликдан ўзгани кўрмас кимсалар.
Етгани мансаблар даҳмаза, катта,
Тўғри йўлдан бормас, юрмас кимсалар.
Нафсидан қоқилди, бўлмади сабоқ,
Бировга суяниш ормас кимсалар.
Пора олиш – бериш – умри мазмуни,
Текин бўлса, оёқ босмас кимсалар.
Қачонгача қўллар зўри, эгаси,
Сир очмай, қулоғин осмас кимсалар.
Панжара ортига келтирди феъли,
Тузоққа тушди-ку тушмас кимсалар.
Ҳожи Поён, бунда гуноҳкор кимдир,
Олғирга ён босиш- ишмас кимсалар.
ОМАД
Хақдин иноятдир омад, бахтнинг ташрифи,
Омади юришган бўлур элнинг шарифи,
Бандаси меҳридан эрмас бенасиб, қуруқ,
Ҳамду шукрин айтган улуғ даргоҳ зарифи.
Диёнат, ҳалоллик тамал- саодат давом,
