sardı. Strand boyunca lambalar, puslu benekler gibi ışıklarını yayıyorlar ve kaygan kaldırımlarda küçük parıltıların oluşmasına neden oluyorlardı. Vitrinlerden gelen kuvvetli sarı ışıklar nemli, buğulu havayı deliyor ve kalabalık geçit boyunca kasvetli bir ışık saçıyorlardı. Bana kalırsa bu ışıkların altında oradan oraya koşuşturan yüzlerde ürkütücü bir hava vardı: kimisi üzgün kimisi mutlu kimisi yorgun… Her insanoğlu gibi onlar da kasvetten ışığa, sonra yeniden kasvete koşuşturdular. Benim bu izlenimlerim önemli değildi ama bu sıkıcı akşam, üzerimize aldığımız bu tuhaf görevle birleşince beni germiş ve mutsuz etmişti. Bayan Morstan’ın davranışlarından benimle aynı hisleri paylaştığını anlayabiliyordum. Holmes önemsiz şeyleri önemli hâle getirebiliyordu tek başına. Dizine koyduğu defterini açmış, el fenerinin ışığında bazen sayılar yazıyor, bazen de notlar alıyordu.
Lyceum Tiyatrosuna ulaştığımızda yan girişlerin çok kalabalık olduğunu gördük. Ön kapıda ise sıraya dizilmiş bir sürü atlı araba ilerlemeye çalışıyordu. Şık gömlekli erkeklerle pırlantalarla donanmış kadınları indiriyorlardı. Randevulaştığımız yer olan üçüncü sütuna henüz gelmiştik ki ufak tefek, hareketli, esmer ve üzerinde arabacı kıyafeti olan bir adam bize yaklaştı.
“Siz, Bayan Morstan’a eşlik eden kişiler misiniz?” diye sordu.
Mary “Ben Bayan Morstan’ım ve bu beyler de arkadaşlarım.” dedi.
Delici ve sorgulayıcı bir çift göz bize baktı. “Affedersiniz bayan.” dedi sebatkâr bir tavırla. “Arkadaşlarınızdan herhangi birinin polis olmadığına dair söz verebilir misiniz?”
“Tabii ki söz verebilirim.” diye cevap verdi Bayan Morstan.
Adam, keskin bir ıslık çalar çalmaz bir atlı araba yanaştı ve kapıyı açtı. Biz içeriye yerleşirken bizimle konuşan adam arabaya tırmandı. Henüz doğru dürüst oturamamıştı ki sürücü atları kırbaçladı ve araba sisli sokaklara müthiş bir süratle dalıverdi.
Merak uyandıran bir durumun içindeydik. Bilinmeyen bir iş için bilinmeyen bir yere gidiyorduk. Bu davet ya bir kandırmacaydı -ki bu akılalmaz bir varsayımdı- ya da seyahatimizin sonunda önemli meselelerle karşılaşacaktık. Bayan Morstan’ı hiç bu kadar metanetli tavırlar içinde görmemiştim. Afganistan’daki maceralarımın anılarıyla onu şaşırtmaya ve neşelendirmeye çalıştım ama doğrusunu söylemek gerekirse bu olay beni de heyecanlandırıyordu ve yolculuğumuzun sonunu o kadar merak ediyordum ki anlattığım olayları biraz karıştırdım. Bugün bile, gecenin bir yarısında, bir asker tüfeğinin çadırımın içine doğrultulduğunu gördüğümde ona, içinde kaplan yavrusu duran fıçıyı nasıl fırlattığım hikâyesini anlattığımı söyler bana. Başlarda nereye gittiğimizi biliyordum ama hızımız, sis ve Londra hakkındaki sınırlı bilgim yüzünden bir süre sonra nerede olduğumuzu kestiremez hâle geldim; ama yine de çok uzun bir yol katettiğimizi tahmin ediyordum. Sherlock Holmes ise bu konuda hata yapmıyor, gelip geçtiğimiz meydanların ve bükülüp kıvrılan sokakların isimlerini atların çıkardığı tıkırtılar arasında tek tek mırıldanıyordu.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «Литрес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на Литрес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
