Bütün Şiirleri. Ali Akbaş

      Haydi bir kütük daha atalım evlat

      Haydi bir kütük daha atalım

      Başında nöbet tutalım

      Ocak sönmesin

      Alevler kızıl, kömürler kara

      Alevlerin şavkı vuruyor duvarlara

      Aganta santa mara

      Umara duman tu nara

      Kozalakların iriliğinden

      Sincap yuvalarının derinliğinden belli

      Bu yıl kış daha soğuk olacak evlat

      Daha çok erzak gerek

      Ve daha çok yakacak

      A rama tu kamara

      Anka matura nara

      Çok uzak bir mağaradan aldık biz bu ateşi

      İçinde balık yağından şamdanlar yanan

      Zengin bir mağaradan aldık

      Ceylan gibi bir kız verdik karşılığında

      Atuta irma samara

      Uzama arda nara

      Eğer ocak sönerse evlat

      Eğer sönerse ocak

      Hepimiz donarız sabaha kadar

      Bir daha ava çıkamayız cins köpeğimizle

      Bizim için bir daha gün doğmayacak

      Asra karama umara

      Aganta anka nara

      “Üzülme ata

      Her sabah doğacak güneş anamız

      Şavkı karlı kayalara vuracak

      Sen ateşin kıyısına uzan

      Sıcak postlara bürünerek uyumana bak

      Ben sağ oldukça tütecek bu ocak

      Astara kanta kenara

      U mara asra nara”

      Dün gece,

      Lezizdi et,

      Zengindi masa,

      Hindiler semiz,

      Ve kadehler lebrîzdi;

      Doyduk tıka basa,

      Şiire yer kalmadı…

      Evet,

      Tekmildi heyet,

      Derindi muhabbet,

      Genç Türkologlar,

      Ve heybetli müderrisler

      Çok ciddî şeylerden bahsettiler

      Elbirliğiyle kurtuldu memleket

      Şiire yer kalmadı…

      Çay, kahve, tütün…

      Derken, bastı rehâvet,

      Belki de şişkebap şişirdi bizi,

      Gazlı sular içildi sindirmek için,

      Uykumuz kaçsın diye

      Sulu fıkralar anlatıldı,

      Şiire yer kalmadı…

      Şiir kuş ölüsü kirli sularda,

      Çimenler üstünde gül kurusu,

      Kim takar göğsüne bu solgun gülü?..

      Öyle yüksek sesli hatipler varken,

      Delikanlıların kanı böyle kaynarken

      Kim dinler âvâre bülbülü;

      Şiire yer kalmadı…

      Dün, bir kere daha öksüzdü şiir,

      Perperişan evine döndü şair,

      Yırttı bütün yarım evraklarını,

      Katletti ne varsa şiire dair!

      Siyaset, doktrin, moktrin

      Vesâir, vesâir,

      Şiire yer kalmadı…

      “Ne bileyim…”

      Diye başlıyor nutkuna Selda

      Bir meleğin ağzında

      Türkçe kanatlanıyor

      Vodno tepelerinde yankılanan

      Bu titrek ses, bu içli sedâ

      Bir kızıl kor gibi tekrar bize dönüyor

      Ve herkes yanıyor…

      Kim bilmiş ki sen bilesin deli kız,

      Kim bilmiş ki sen bilesin!..

      Bu dil sana ilk ninenden armağan

      Ve sen onlardan kalan

      Bir silsilesin!

      “Unutmayın ki ölmeyelim!…”

      Diye bitiriyor nutkunu Selda

      “Unutmayın ki ölmeyelim!..”

      Dilin büyüsüyle

      Gözler bulutlanıyor,

      Ve hâlâ

      Bu ses yankılanıyor kulaklarımda

      Gurbet nedir, öğreniyorum,

      Hasret nedir, öğreniyorum!..

      Hey yaslı Tuna’nın mahzun çocukları

      Leylâ, Selda, Ziko, Nihat, Aylin!

      Bilmem niçin

      Böyle yankılı isimleriniz,

      Ve türküleriniz

      Niçin bu kadar dokunaklı?

      Yoksa feryadınız uzaktan,

      Taaa uzaktan,

      Duyulsun diye mi?

      Elveda benim güzel kardeşlerim,

      Arada bir rüzgârlarla,

      Bulutlarla, kuşlarla,

      Selam gönderin,

      Elvedâ!..

      Deriner’de erler derin

      Yedi kat altında yerin

      Bilmem ki ne arıyorlar

      Başıboş akmasın diye

      Bendini yıkmasın diye

      Çoruh’a gem vuruyorlar

      Hasan, Murat, Mehmet, Ali

      Bunlar Çoruh’tan da deli

      Sele karşı duruyorlar

      Alınterinden

Скачать книгу