Analar Bu Dünyada Birer Melek. Atantay Akbarov

      Para, sen; bir çingen kızısın,

      harcayan kaderleri.

      Buyruğun Tanrı ise,

      Kuyruğun ecderha mı?..

      Para, sen; felaketsin,

      Kime ne gereklidir, bilip artık,

      Kız olup hafifmeşrep,

      Ukalanın koynuna girdin artık,

      Nazlanan hatta ona bir eş olup,

      Azıcık şımartınca sarhoş olup,

      Budalanın boynuna bindin artık.

      Kızıl, gök, açık sarı,

      Çok renkli değişkensin,

      Hayatı sülük kurtça

      emersin, yapışkansın.

      Gel gör ki sessiz köle,

      Gibisin neden böyle.

      Yılanca, köpek dişin saklar iken,

      Yılışıktır çatallı dilin öyle.

      Para, sen; ardniyetli sihirbazsın,

      Yalını buz yaparsın,

      Yazıksız aşk balını,

      Yaraya serpiverip, tuz yaparsın.

      Herşeyi ölçüp tartan,

      Para, sen; bir tartısın,

      Kır yapan nice saçı,

      Kartlığın bir şartısın.

      Kıymete bindirsen de

      Gözlerin iki çeşme.

      Kococaş olup gelse yok edesim,

      Cezamı Sur Eçki’ce6 sen kesesin.

      Aşk yürümez o yollarda karışık,

      Ansızın ben gördüm resmi… alışık.

      Sımsıcacık oluverdi yüreğim,

      Çıkayazıp geldi tekrar cana ışık.

      Hayalimde bet benzine vurulur,

      Aramızda sıcak bir bağ kurulur.

      Artık eksik kalsak bile ayrılıp,

      Aman güzel, bil her bir şey durulur.

      Ademoğlu el uzatsa vurulsun,

      Âlemle tüm sıcak bağlar kurulsun.

      Ah çekerek yaşasam ben yaşayım…

      Aman güzel mutluluğun korunsun!..

      “Yaramazlık” yapıp masum suretin,

      Yarısını kalbin çaldı, hüveyda.

      Görmese de yaralanan yüreğin

      İçindeki sensin artık süveyda.

      Azap verdin bilmez iken adını,

      Artık sorar karşılaşsam yaşımı.

      Görmeyerek yüreğimi çaldırdım,

      Görsem gayrı… kaybederim başımı.

      Elimde bir resimsin,

      Erek verir esinsin.

      Gözlerine bakınca,

      Gönülde gül, sesimsin.

      Andırırsın alevi,

      Aşındırıp canevi.

      Aklında tutup gülmeni,

      Tekrarlar Güneş handeni.

      Kolumdaki suretsin,

      Koynumda bir tünettim.

      Resimliğini unutup,

      Susayınca bir öptüm.

      Perde mi açtı, bu gece?

      Peri mi indi, bu nice?

      Acayip güzel imişsin,

      Asilsin gözde iyice.

      Erimez kalır taş ancak

      et-yürek hoplar biçare.

      Gevşeyiverdi yüreğim,

      Gözü akmış sanki… Ne çare!..

      Kendimce irademe taş der idim,

      Taş yanmaz, derse yanar yaş der idim.

      Bir anda kalbim yangın yeri oldu…

      Ha canım, yaşça küçük hoş der idim.

      Öyle ki birden bire yanıverdim.

      Büyük bir tehlikeye dalıverdim.

      Gerçek düş, düşlerimse gerçek olup,

      Aşkımı canım sana salıverdim.

      …Ateşi aşkın sönmez ne bir dehşet,

      Her türlü çıkan yangın söner elbet,

      Dudak, kalp, gözden çıkan ateşi hiç,

      İtfaye söndüremez, döner elbet!

      Bir yangın yanar gider ilelebet!!!

      Bebeğim benim bebeğim,

      Meleğim benim meleğim…

      Huriler bile kıskanır,

      Boynumu sarsa bileğin.

      Saçların, kaşın, kirpiğin,

      Çağlarım haşin… kirsizim,

      Cesur bir yürek… dilindi

      Cengaver kaldı, pirsizim!

      Sakınır duygu kan aksa,

      Sağ kalmaz sana yan baksa.

      Önemli görmez, dinlemez,

      Öksüzce türkü can yaksa.

      Aman da senin gözlerin!

      Bakan da feri “söndürür”…

      Kusursuz peri güzelim,

      Huriyi

Скачать книгу