қишдан кейин…»
Қаҳратон қишдан кейин,
Келади баҳор.
Бошга не келса қийин,
Енгилманг зинҳор.
Балки билмаслар ҳозир,
Яхшилигингиз.
Бўлай деб ҳамдга арзир,
Яхши бўлингиз!
Ўзингизни танитар
Дод, аҳволингиз.
Бурнингизни қонатар,
Ёт аъмолингиз.
Ўзингиз бўлиб яшанг,
Кийманг ёт энгил.
Ўз ҳолини қилди танг,
Ким яшаб енгил.
Кимга ҳам ёқар менинг
Тонгги дашномим?
Бу аслида ўзимнинг
Сўнгги пушмоним…
«Озодлик қуёшдек қадрли…»
Озодлик қуёшдек қадрли,
Райҳондек, ялпиздек атрли.
Ўзига тўн бичиб ўзича,
Кийгани, егани татирли.
Нон каби меъдага тегмайди,
Ток каби қаддини эгмайди.
Жийдани чақириб овлоқдан,
Истаса қайрағоч экмайди.
Тошкандий, Фарғоний бўлиб у,
Бухорий, Термизий – кулиб у,
Яшайди туғилган ерини
Исмига эгизак қилиб у.
Боболар ёғдуси осмонда,
Она ер мавзуси омонда.
Озодлик аслида ўзимиз,
Яшасак эркин, ҳур замонда.
Эл аро, дил аро бир шодлик,
Озодлик неъмати – оҳ, тотлик!
Озод ҳар инсон бир мўъжиза,
Мўъжиза яратгай озодлик!
«Беш кунлик бу ҳаётда…»
Беш кунлик бу ҳаётда,
Одам бўлиб яшайлик.
Орзу отлиқ қанотда,
Хотам бўлиб яшайлик.
Тушкунликка чўксам тиз,
Қараб турмангиз, ҳиссиз.
Шунчаки еб, ичиб, сўнг
Кетиб қолмайлик изсиз.
Дилда қолмасин армон,
Тилдан яхши сўз – дармон,
Ҳар кундан ранг топайлик,
Қизил, яшил, нопармон.
Дунё ўзи омонат,
Тўрт тарафда тумонат
Одамлар турфа қилиқ,
Оқ, қора ё сап-сариқ.
Одамлар, эй, одамлар,
Одам бўлиб яшайлик.
Марду майдон бўлиб, юрт
Бағрига гул тўшайлик!
«Майли, севма, севма, йўқ…»
Майли, севма, севма, йўқ,
Менга севги ато эт!
Юрагимга солиб чўғ,
Севгинг билан адо эт!
Фироғингда кўзларим
Очиқ кетсин, очиқ кетсин.
Ой қуёшга сўзларим,
Ошиқ кетсин, ошиқ кетсин!
Мен юрагим борлигин
Сезиб яшай ёнингда.
Бахтда барқарорлигинг,
Кузатай ҳар онингда!
Кўксимда турган санчиқ,
Йўқотганда ҳаловат,
Ахтариб бир суянчиқ,
Ишқдан олай ҳарорат!
Майли, севма, севма, йўқ,
Менга севги ато эт!
Борингда жон тасаддуқ.
Йўғингда йўқ адо эт!
«Сенга ҳолис бахт тилаб мен…»
Сенга ҳолис бахт тилаб мен,
Гул тутаман, қоракўз.
Дўст бўлишга дил талаб, мен
Дил тутаман, қоракўз.
Кулгуларим,
