Մատեան Ողբերգութեան. Գրիգոր Նարեկացի

      Ամրապէս կազմելով հաստատես

      Ուղիղ, անսասանելի լինելութեան,

      Իսկ անշարժին կակղեցնես, որ զարթնի

      Եւ զգաստ լինի հեզ հոգով

      Քո աստուածութեան պատուիրանի հանդէպ,

      Պօղոսի ու Մատթէոսի նման:

      Մարդասէր, յիշեցրու այս պատուեալ փայտով

      Երախտիքները քո խաչի,

      Որով անճառ գործեր կատարեցիր,

      Իմ միջից հանիր, ապրեցնող, մեղապարտութեան վտանգը

      Նոր տապանակիդ պանծալի լծակներով:

      Հզօր, քո կամքով բացուի կեանքի այս ձայնին

      Սրտի ականջը յամառողների,

      Խուլ ականջները լսեն ակնարկութիւնդ մեծ այս բարութեամբ,

      Սրա միջոցով պարզուի լեզուն համրացածների,

      Լուսաւորուի տեսողութիւնը աչքերի`

      Մաքրապէս նայելու քեզ անայլայլ պշութեամբ,

      Կազդուրուի, զղջայ, դարձի գայ կամքը ձանձրացածների:

      Տէր, տագնապածիս ընձեռելով տուր

      Արցունքի անձրեւ:

      Սա քեզնով լինի մեզ ցնծութեան լուր,

      Ուրախութեան ձայն, բերկրանքի բարբառ,

      Հանգստեան նուագ, երանութեան նիւթ,

      Փրկութեան պատճառ, քաւութեան առիթ,

      Վշտերի հերքում, խեղդումի խզում,

      Եւ արձակութիւն նեղութիւնների,

      Կրճատում խեթման, հերքում հեծութեան,

      Թառանչումի թեթեւացում, կարիքից ապահովութիւն,

      Կրքի կարգաւորում, վհատումի սփոփութիւն,

      Բժշկութիւն ցաւերի, հեղգութեան մէջ համբերութիւն

      Եւ ուշադրութիւն անտես բաներին:

      ԺԱ

      ԲԱՆ ՂԳ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ

      Ա

      ՄԵԿՆՈՂԱԿԱՆ ԱՂՕԹՔ ՄԵՌՈՆԻ ՍՐԲԱԼՈՅՍ ԻՒՂԻ ՄԱՍԻՆ

      Բ