кыпчак ханы да улына димләтә.
Сылукай. Әнием, син бит беләсең, мин синең яныңнан беркая да китмим. Шәкерт Габдулладан башка миңа бүтән кияү кирәкми…
Акбикә. Габдулла шәкерттән димче килгәне юк бит әле.
Сылукай. Әнием, ул бит – килгән кунак. Тукбай морзага әйтергә оялам ди. Аннан соң Батил да аңа көнләшеп карый… Ул бик борчыла.
Акбикә. Ул бала тормышның әчесен-төчесен татыган, яхшылыкның кадерен белер.
Сылукай. Габдулла, остазын кам Аштабар үтергәч, бик кайгыра. Батилга хөрмәт белән карый. Ул бит аларда яши, Тукбай морза аны үз улы кебек ярата. Батил мине яратуы турында Габдуллага сөйләгән.
Акбикә. Ә син, кызым, Батилны яратасыңмы?
Сылукай. Әнием, ул бит минем абыем кебек, бергә үстек, кардәшләр кебек. Мин аны хөрмәт итәм.
Утташ керә, акрын гына хәбәр итә.
Утташ. Ханбикә, Сылукай галиҗәнаплары, Батил килде.
Акбикә. Батил? Ни йомыш ди?
Утташ. Әйтми, сүзем бар ди.
Акбикә. Ярар, алайса, сүзе булса керсен.
Утташ Батилны сарайга кертә. Батил үзен горур тотып, атлыгып керә, тезләнә.
Батил. Анабыз ханбикә галиҗәнаплары, Сылукай, сезгә иминлек келим, чуктин-чук гомер кичерегез!
Акбикә,Сылукай } (бергә). Рәхмәт, Батил.
Акбикә. Батил балам, йомышың ни, тыңлыйм?
Батил каушап тора.
Батил. Акбикә галиҗәнаплары, Сылукай! Мине кичерегез шулай сөйләргә батырчылык итүемә… Мин… мин Сылукайны кече яшьтән үк яратып үстем… Димче җибәрергә әтием рөхсәт бирми.
Акбикә. Улым Батил, тор, аягыңа бас. Без сезнең күчне бик хөрмәт итәбез, кардәшләр кебек күрәбез. Әниең – минем ахирәтем. Шуңа күрә Сылукай үзе хәл итсен.
Батил тезләнеп торуын дәвам итә.
Сылукай. Батил, мин сине абыем кебек хөрмәт итәм, мине җәберләмә… абыем булып кал.
Батил (торып аягына баса, башын ия). Ханбикә галиҗәнаплары, Сылукай, мине кичерегез бүтән сүзем юк.
Акрын гына борылып чыгып китә.
Акбикә. И-и-и бичара бала, ничек күңеле төште. Тормыш бик катлаулы шул. Тәңренең ни тәкъдиредер, язмыштан узмыш юктыр.
Сылукай. Әнием, нишлим соң? Батил минем өчен кардәш абыем кебек, мин аны туганым кебек яратам. Ә шәкерт Габдулла әллә ничек… җанымны эретә, аны күрсәм, йөрәгем өзелердәй була…
Акбикә, кызын тыңлап, арлы-бирле йөренә.
Акбикә. Атаңның әйткән нәзере барие, кем дә кем Сылукай кызымны арыкландыра, шул киявем булачак, дигәние. Тәңреләрнең амин дигәненә туры килгәндер, кызым.
Алмыш керә, ул, елмаеп, сүзгә кушыла.
Алмыш. Әлтабар сүзе бер була, әйткән нәзерне үтәргә кирәк. Ә син, кызым, ишетәм, минем нәзергә каршы түгел?!
Сылукай, оялып, тәрәзә янына килеп, урамга карый.
Сылукай. Атай, Тукбай морза, диван башы Күрән бәк, шәкерт Габдуллалар килделәр.
Кыңгырау шалтырый, сакчы Утташ керә.
Утташ. Бөек әлтабар
