style="font-size:15px;"> – Ja… ja przepraszam za swoje zachowanie. – Nadal nie mógł w to uwierzyć, wszystko wydawało się prawdopodobne, mieli na sobie zbroje, co prawda zeżarte przez rdzę, ich ubrania wykonane zostały z materiału, którego nie sposób było zdobyć w tych czasach. Do tego w oczach mieli taką żądzę zemsty, że o mało i on nią nie zapłonął. Nie był do końca pewien, co o tym sądzić. To wszystko wyglądało jak jakaś telewizyjna wkręta.
– Przybyliśmy tu przekazać ci wiadomość. – Po tej zapowiedzi mina mu zrzedła. – Za dwa księżyce odbędzie się wiec na Arkonie. Musisz tam wyruszyć. – I jak gdyby nigdy nic zaczęli się oddalać. Rozglądał się na boki, wojowie powoli oddalali się, wśród nich dojrzał wielkiego białego wilka, co wprawiło go w osłupienie, nie pierwszy raz zresztą tego poranka. Zanim Staszek przetrawił te informacje w głowie, był już sam. Jaki wiec? O co w tym wszystkim chodzi? Nie miał czasu na rozmyślanie, ma dwa tygodnie, musi łapać się wszystkich desek ratunku, może to Perun przychylnie na niego spojrzał? Wrócił do domu, już nawet nie zwracając uwagi na świat wokół niego. Zaraz po wejściu, wykąpał się, przebrał, spakował plecak, zdając sobie sprawę, że ciężko w ostatnim czasie znaleźć pożywienie i postanowił, że po drodze sprawdzi co z Amelią. Nie może jej po raz kolejny opuścić bez słowa wytłumaczenia. Szedł przez pola, gdzie ujrzał dwie skulone postacie na wprost domu rudowłosej. Zbliżył się bezszelestnie, nic to jednak nie dało, bo i tak został zauważony, z powodu serca głośno łomoczącego mu w piersi. Gniew zaczął w nim płonąć. Przed sobą ujrzał… krasnoludki, które nie uciekły na jego widok.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
