Сине сөям, дисең… Шигырьләр. Рифа Рахман

      Шигырьләрең шундый затлы, шагыйрь, —

      Кайсы ил һәм кайсы төбәктән син?

      Тотышларың шундый горур, шагыйрь, —

      Кайсы халык, кайсы милләттән син?

      Язганнарың шундый моңсу, шагыйрь, —

      Кайсы чордан, кайсы еллардансың?

      Диңгез дулкыныдай шаулагансың,

      Сандугачлар булып сайрагансың…

      Төшәр өчен туфрак катламына,

      Бозлыкларда утлар яндыргансың,

      Менәр өчен йолдызларга кадәр,

      Очкыннардан җанны кабызгансың.

      Яклагансың ятимнәрне даим,

      Саклагансың Илне, Җирне, Җанны!

      Кочагыңа алып җылыткансың

      Үз илендә ятим-кагылганны.

      Бу сүзләргә каршы, әйтер Шагыйрь:

      «Туфрагыннан Татар атлы илнең.

      Яугирлеге миндә – Кол Галинең,

      Батырлыгы – Кәрим, Җәлилләрнең,

      Гашыйклыгы – мәгъшук Кандалыйның,

      Зиһенлеге – Чокрый, Акмулланың,

      Нәзакәтле сүзе – Дәрдемәнднең,

      Түземлеге – Нәҗми, Маннурларның,

      Көч-куәте – Нури Арсланның,

      Тапкырлыгы – Исхак, Афзалларның,

      Шат хисләре – Рәхмәт, Кутуйларның,

      Горурлыгы – татар рухлы җанның,

      Иреклеге – Әкә Мөдәрриснең,

      Нәфис теле – Роберт Әхмәтҗанның,

      Үткер күзе миндә – Фәйзуллинның,

      Хөр күңеле – һәрбер шагыйрь җанның,

      Турылыгы – бөек Тукаемның,

      Кайнарлыгы – Рәми, Такташларның,

      Сабырлыгы миндә – Туфаннарның

      Һәм хыялы – Зөлфәт, Гаташларның!»

      Сагыш сәгатьләре узып китте,

      Иске елның соңгы төне булып.

      Телефоннан җыйдым дусларымны,

      Ялгызлыкны күңелемнән куып.

      Ялгызлыктан качам дигән саен,

      Арта гына бара икән хисе.

      Ул хисләрне кызганмыйча бирә

      Бүләккә дип һәр Яңа ел киче.

      Букетларда килә, конфетларның

      Затлы тартмасында, тортларда,

      Син ялгызсың дигән сыман миңа,

      Хәтта дуслар янда чакларда.

      Сагыш сәгатьләре узып китте.

      Киттеләр дә… кире борылдылар.

      Буылган күк яшьләр ага гына,

      Күз төпләрем кинәт ерылдылар.

      Күз төпләрем чыдамады хискә,

      Йомшаганмын икән, йомшаганмын.

      Иске елда калыр кебек сагыш

      Кире атлап кергән бусагамны.

      Кайнатканмы чәең? Әзерме соң

      Өстәлләрең, әгәр мин керсәм?

      Кер инде әй, дисең, ниләр була,

      Авырганда кереп хәл белсәң?

      Ничә көннәр эштән бушаган юк,

      Онытып та торган чак булыр.

      Керәчәкмен, әмма чәйләреңне

      Ясап куйма, юкса суыныр.

      Узармын мин урам аркылысын

      Җиңел генә, Сезне сагындым.

      Эшкә барган-кайткан чакларымда,

      Келәгезгә һәрчак кагылдым.

      Капкагызның бик-бауларын тарттым,

      Кермәсәм дә, узып киткәндә.

      Һич

Скачать книгу