Wani Neman Jarumai . Морган Райс

Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Wani Neman Jarumai - Морган Райс страница 7

Wani Neman Jarumai  - Морган Райс A Jeren Zoben Mai Sihiri

Скачать книгу

hango wani dan haske, sai ya nufeshi. Ya since kansa a wani dan shararen fili, sai ya saya a karshensa, yadaskare – abinda ya gani ya kasance abin babban mamaki.

      A saye a wurin, da bayanshi a juye zuwaga Thor, sanye da doguwar riga, kuma mai launin bula, wani mutum. Kai, bama mutum bane – Thor najin haka daga inda ya saya. Wannan wani abu ne dabam. Sheihin wani addini, watakila. Yana da sayi kuma a mike yake, ya rufe kai da hulan alkebba, ba ko motsi, Kaman bashi da ko damuwa a duniyan nan.

      Thor ya rasa mai zaiyi. Yakanji labarin wadannan shehunai, amma bai taba karo da ko daya ba. Daga alamun da ke kan doguwar rigarsa, da gol dinda ya kewaye bakin rigan, wannan ba shaihin malamin addini bane kawai: alamun nan na sarauta ne. Na fadar sarki. Thor ya gagara fahimtan abinda ke tafiya. Menene shaihin adini daga fada yake yi a nan?

      Bayan lokaci mai tsawo, shaihinya juyo a hankali ya fuskance shi, daga yin haka, Thor ya gano fuskan. Hakan yaso ya dauke masa numfashi. Fuskan na cikin wadanda a kafisani a masarautan gaba daya: shaihin sarki dakansa. Argon mai bawa sarakunan masrautar yamma shawara tun shekaru aru aru.

      Abinda yakeyi a nan, wuri mai nisa haka daga fada, a sakiyan Darkwood, ya kasance sirri. Thor nama tunanin ko mafarki shi yakeyine.

      “Iddanunka basu rudeka ba,” Argon yace, yana kallon Thor kai saye.

      Muryarsa tayi zurfi, irin nadaa, Kaman bishiyoyin dakansu ne sukayi Magana. Manyan idanuwansa, masu kama da leda sunkamanci huda jikin Thor, suna aunashi. Thor yaji wani abu Kaman makamashi na tashi daga jikin shaihin – Kaman yana saye a daya bangaren rana.

      Thor ya sauka kan gwiwowinsa ya suguna da kai a sunkuye.

      “Mai martaba,” yace. “Ka gafarce ni domin na dameka.”

      Yiwa mashawarcin sarki wulakanci zai iya jawo tsari a kurkuku koma mutuwa. Wannan zahirin ya riga ya kafu a zuciyan Thor tunda a ka haifeshi.

      “Tashi ka mike, yaro,” inji Argon. “Da naso ka durkusane, ai dana gaya maka.”

      Ahankali, Thor ya tashi ya kalleshi. Argon yayi wasu taku ya matso kusa. Ya saya ya kurewa Thor kallo, har sanda Thor yaji abin yadameshi.

      “Kadauki idanun uwarka,” Argon yace.

      Sai Thor ya tuna baya. Bai taba haduwa da mahafiyarsa ba, kuma bai taba haduwa da kowaba, banda mahaifinsa, wanda yasanta. An bashi labarin ta rasu a wurin aihuwa, wani abinda Thor yakejin cewa laifinshi ne. Tunda yana jin Kaman shi yasa iyalansa suka tsaneshi.

      “Ina ganin Kaman kana daukana a matsayin wani daban ne,” Thor yace. “Bani da uwa.”

      “Baka da uwa?” Argon ya tambaya yana murmushi. “Namiji kadai ne ya aifeka?”

      “Ina nufin ince ne yallabai, mahaifiyana ta rasu a haihuwa. Ina ganin kana kuskuren sanina ne.

      “Kaine Thorgrin, na dangin McLeod. Dan autan yara maza hudu. Wanda ba a zaba ba.”

      Idanun Thor sun budu da fadi. Yarasa yaya zai fassara wanan lamarin. A ce mutum mai matsayin Argon yasan shi waye – wanan ya fi karfin fahimtansa. Bai taba tunanin an sanshi a wajen kauyensuba.

      “Yaya……kasan duk wannan?”

      Argon ya mayar da murmushi, amma baiyi Magana ba.

      Kwasam sai Thor ya ciku da jin son sani.

      “Ta yaya…” Thor ya kara, yana neman kalmomin da zaiyi anfanidasu, ….ta yaya ka wayi mahaifiya na? ka taba haduwa da ita ne? Wacece ita?

      Sai Argon ya juya yayi tafiyarsa.

      “Tambayoyin wani lokaci nan gaba,” yace.

      Thor ya kalli tafiyarsa, arikice. Wannan ya zame masa haduwa mai rikitarwa da al’ajabi, kuma nata faruwa da sauri. Ya ga baikamata ya bar Argon yatafi haka kawaiba; ya bishi da sauri.

      “Me kakeyi anan?” Thor ya tambaya, yana saurin ya kamo shi a tafiya. Argon, da sandan girmansa, irin na daa da akayi daga ivory, nata tafiya da sauri. “Bani kake jira ba dama ba, ko ni kake jira?’

      “In ba kai ba sai waye?” Argon ya tambaya.

      Thor na sauri domin ya kamoshi, yanabinshi sunata shiga dajin, sun bar shareren sararin a baya.

      “Amma yaya saini? Yaya kasan zan kasance anan? Mai kakeso?”

      “Tambayoyi dayawa,” Argon yace. “Kana chika iska da Magana, ka kasa kunne a madadin haka.”

      Thor nata binshi a yayin da suka yita dada lume kurmin dajin, yana iya karfinsa domin yin shuru.

      “Kazo neman tunkiyanka data bata,” Argon yace. “Kokari maikyau. Amma bata lokaci. Bazata rayu ba.”

      Idanu Thor sun budu da fadi.

      “Tayaya kasan wannan?”

      “Nasan su duniyan da bazaka taba saniba, yaro. Koda zakasansu, ba yanzuba.”

      Thor yayi mamaki yayin da ya kara saurin tafiya domin kamoshi.

      “Bazaka kasa kunneba, kodashike. Haka yanayinka. Taurin kai. Kaman mahaifiyarka. Zaka cigaba daneman tumakinka, da muradin cetonta.”

      Thor ya girgizu a yayin da Argon yayita fadan abubuwan da ke cikin tunaninsa.

      “Kai yarone mai bin abinda ranka ke so,” ya kara. “Taurin-hali. Ji dakai. Yanayi nagari. Amma wata rana zai iya zama dalilin fadowanka.”

      Argon ya fara haurawa wani dan kunya mai ciyayi, kuma Thor na biye dashi.

      “Kanason ka shiga rudunan sarki,” Argon yace.

      “Kwarai!” Thor yabada ansa, da faraha. “Akwai wani daman a yiyuwar haka a gareni? Zaka iyasa hakan ya faru?”

      Sai Argon yayi dariya, kara mai zurfi, kuma mara komai ciki daya haura har kashin bayan Thor.

      “Zan iya sa komai yafaru kuma bazan iya sakomai yafaruba. An riga an rubuta kaddararka. Ya raga nakane ka zabeshi.”

      Thor bai gane ba.

      Sun kai saman kunyan, inda Argon ya saya yakuma fuskanceshi. Thor na saye kusadashi, sai makamshin Argon yabi jikinsa.

      “Kaddararka ta kasance mai muhimmanci,” yace. “Kada ka gujeta.”

      Idanun Thor sun kara buduwa. Kaddararsa? Muhimmanci? Yaji kanshi nata kumbura.

      “Ban ganeba. Kana mani Magana a habaince. Yi hakuri, ka kara mini bayani.”

      Sai Argon ya bace.

      Bakin Thor ya kara buduwa domin mamaki. Yayi kallo zuwaga ko ina, yana kasa kunne, yana mamaki. Ko duk a tunaninsa ne kawai? Ko wani irin mafarkine?

      Thor ya juya ya kalli dajin da kyau; daga wannan guri mai kyau, a can samman kunyan, yana kallo da nisa fiye da dazun. A yayinda yake kallo, ya hango wani motsi a gaba kadan. Yaji kara kuma yayi zaton tumakinsa ne.

      Sai ya fara gagautawa a gangarwa kunya mai cayayin yana sauri zuwa ta inda yaji karan, daga baya ta cikin dajin. Yana tafiya amma

Скачать книгу