นี่เขาลงมาอยู่ที่นี่จริง ๆ หรือ? เขาจะต้องติดอยู่ที่นี่ กับคนพวกนี้ตลอดไปอย่างนั้นหรือ?
“อย่าไปสนใจพวกเขาเลย” แมเร็คบอก “ที่ห้องนี้มีแค่เจ้ากับข้า พวกเขาเข้ามาไม่ได้หรอก และข้าไม่สนใจหรอกถ้าเจ้าจะวางยาพิษพระราชา ข้าเองก็อยากจะทำเหมือนกัน”
“ข้าไม่ได้วางยาพระราชา” ธอร์บอกอย่างขุ่นเคือง “ข้าไม่ได้วางยาใคร ข้าพยายามช่วยพระองค์ต่างหาก ที่ข้าทำคือปัดแก้วเสวยของพระองค์”
“แล้วเจ้ารู้ได้อย่างไรว่าแก้วนั้นมียาพิษ?” มีเสียงคนที่แอบฟังอยู่ตะโกนขึ้น “ข้าว่าเวทมนต์ล่ะสิ?”
เสียงหัวเราะล้อเลียนดังขึ้นพร้อมกันจากห้องขังอื่น ๆ
“มันเป็นคนทรงล่ะมัง!” พวกนั้นคนหนึ่งตะโกนขึ้นอย่างล้อเลียน
คนอื่นพากันหัวเราะ
“ไม่ใช่หรอก ก็แค่บังเอิญเดาถูกต่างหาก!” อีกคนแผดเสียงขึ้น สร้างความพอใจให้คนอื่น ๆ
ธอร์ถลึงตา ไม่พอใจกับคำกล่าวหา และอยากจะอธิบายให้พวกนั้นเข้าใจ แต่เขารู้ว่าคงจะเสียเวลาเปล่า นอกจากนั้นเขาไม่จำเป็นต้องแก้ต่างให้อาชญากรพวกนี้ฟัง
แมเร็คมองเขาอย่างค้นคว้า ไม่ใช่ด้วยแววตาสอดรู้เหมือนคนอื่น เขามองมาราวกับกำลังพิจารณา
“ข้าเชื่อเจ้า” เขาบอกขึ้นเบา ๆ
“เจ้าเชื่อหรือ?” ธอร์ถาม
แมเร็คยักไหล่
“ทั้งนี้ทั้งนั้น ถ้าเจ้าจะวางยาพระราชา เจ้าจะโง่ขนาดให้พระองค์รู้อย่างนั้นหรือ?”
แมเร็คหันหลังแล้วเดินห่างไปไม่กี่ก้าว ไปยังอีกฟากของห้องขัง ก่อนจะนั่งลงพิงกำแพงหันหน้ามาหาธอร์
ตอนนี้ธอร์เป็นฝ่ายสงสัย
“แล้วเจ้าโดนโทษอะไรมา?”
