แต่พระนางเกว็นโดลีนก็ต้องทรงยอมรับว่ายิ่งพระนางทรงปรารถนาจะเข้มแข็งมากเท่าไหร่พระหฤทัยและจิตวิญญาณของพระองค์ก็ยังคงได้รับบาดเจ็บมากเท่านั้น พระนางทรงคิดถึงธอร์อย่างสุดซึ้ง อีกทั้งยังทรงกลัวว่า เขาจะไม่มีวันหวนกลับมาหาพระองค์ และแม้ว่าเขาจะกลับมาเมื่อเขาค้นพบว่าเกิดอะไรขึ้นกับพระนางบ้างแล้ว พระนางทรงกลัวว่า เขาจะไม่ต้องการที่จะอยู่กับพระองค์อีกต่อไป
ราชินีเกว็นโดลีนรู้สึกโหวงเหวงที่รู้ว่าเมืองซิเลเซีย ได้ถูกทำลายลงและแอนโดรนิคัสโดรได้รับชัยชนะ และการที่ได้รู้ว่า ทุกคนที่พระนางห่วงใยถูกจับกุมและฆ่าตาย มีทหารของแอนโดรนิคัสอยู่ไปทั่วทุกซอกมุมแล้วขณะนี้ พวกเขาเข้าได้เข้าครอบครองอาณาจักรวงแหวนและไม่มีที่ไหนหลงเหลือไว้ให้กลับไปได้เลย พระนางเกว็นโดลีนทรงรู้สึกสิ้นหวังและท้อแท้ ซึ่งมันมากเกินกว่าคนอื่นๆที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกัน ที่แย่ที่สุด คือพระนางรู้สึกเหมือนกับว่า พระนางทำให้ทุกคนผิดหวัง พระนางรู้สึกราวกับว่าพระองค์ทรงมีช่วงชีวิตอยู่มาเป็นเวลายาวนานหลายชั่วคนแล้ว พระนางไม่ต้องการจะเห็นอะไรไปมากกว่านี้
ราชินีเกว็นโดลีนทรงก้าวมาข้างหน้า เพื่อขึ้นไปยังแนวหินที่ยื่นออกจากผนัง ตรงริมขอบของกำแพง ที่มันอยู่ไกลออกไป ไกลเกินกว่าที่ใครสมควรจะมายืนอยู่ได้ พระนางทรงยกแขนของพระองค์ขึ้นอย่างช้าๆ และทรงเปิดพระกรออกมาด้านข้างตัว พระนางทรงรู้สึกถึงความแรงของกระแสลมเย็นที่พัดเข้ามาหา
