เอาฝักดาบไปขัดให้เงาที่สุดก่อนที่ทหารของพระราชาจะมาถึง”
บิดาจบเรื่องกับเขาแล้ว หันกลับไปหาพวกพี่ชายที่กำลังยืนชะเง้ออยู่ที่ถนน
“ท่านพ่อคิดว่าพวกเขาจะเลือกเราไหม?” เดิร์สถาม เขาเป็นคนเล็กสุดในบรรดาพี่ชายสามคน แก่กว่าธอร์สามปีเต็ม
“พวกเขาคงโง่เขลาถ้าไม่ทำอย่างนั้น” บิดาบอก “ปีนี้พวกนั้นขาดกำลังพล ทหารเหลือน้อย ไม่อย่างนั้นจะลำบากมาถึงที่นี่ทำไมกัน พวกเจ้าสามคนแค่ยืนตรง เชิดหน้า ยืดอก อย่าจ้องตาพวกเขา แต่ก็อย่าหลบตาด้วย จงเข้มแข็งและมั่นใจ อย่าแสดงความอ่อนแอ ถ้าเจ้าอยากเข้าร่วมในกองทหารของพระราชา เจ้าต้องทำตัวให้เหมือนว่าเจ้าเป็นทหารแล้ว”
“ครับ ท่านพ่อ” พี่ชายสามคนของเขาตอบพร้อมกัน แล้วเข้าประจำตำแหน่ง
บิดาหันมามองธอร์
“ทำไมเจ้าถึงยังอยู่ตรงนี้?” บิดาถาม “เข้าไปข้างใน!”
ธอร์ยืนนิ่ง ใจสลาย เขาไม่อยากจะขัดคำสั่งบิดา แต่เขาต้องพูด หัวใจเขาเต้นรัวเมื่อคิดค้าน เด็กหนุ่มตัดสินใจว่าการเชื่อฟังคงจะดีที่สุด ไปหยิบดาบ แล้วจากนั้นค่อยมาคุยกับบิดา การขัดคำสั่งทันทีคงไม่ช่วยอะไร
ธอร์วิ่งเข้าไปในบ้าน วิ่งออกด้านหลังไปยังตู้เก็บอาวุธ เขาเจอดาบของพี่ชายทั้งสาม พวกมันเป็นดาบที่สวยงาม ด้ามดาบทำจากเงินเนื้อดีที่สุด เป็นของขวัญล้ำค่าที่บิดาต้องทำงานตรากตรำหลายปี เขาคว้าดาบทั้งสามเล่มมา ประหลาดใจเหมือนเช่นเคยกับน้ำหนักของพวกมัน แล้ววิ่งกลับไปยังหน้าบ้าน
ธอร์พุ่งไปหาพี่ชาย ส่งดาบให้ แล้วหันกลับมาหาบิดา
“อะไรกัน ไม่ได้ขัดหรือ?” เดรคถาม
บิดาหันมาอย่างไม่พอใจ แต่ก่อนที่เขาจะทันพูดอะไร ธอร์ก็ชิงพูดขึ้น
“ท่านพ่อ ได้โปรด ข้าต้องพูดกับท่าน!”
“ข้าบอกให้เจ้าขัด....”
