style="font-size:15px;"> W tym samym momencie spojrzał w prawo i dostrzegł jakiego dobrze odzianego faceta, który wydał mu się bardzo znajomy. Z telewizji. Z gazet. Z ogromnych plakatów porozwieszanych w centrum miasta.
Ostatni odcinek w drodze do stołu przebył niemal biegiem.
– Cześć, Mia! Nawet nie zdążył się dobrze usadowić. – Jest tutaj premier. Pojmujesz to? W tym lokalu, w toalecie. Był tam razem ze mną! Sikaliśmy tuż obok siebie!
– Mhm – Mia przesunęła czubkiem języka po kąciku ust, a jej spojrzenie było skoncentrowane niczym chirurgiczny laser. Była zajęta układaniem serwetki na brzegu, dopiero co napełnionego kieliszka wina. Dragan pojął, że i tak nic do niej nie dotrze. Energia opuściła go w tempie powietrza z przebitego balonu.
Mia nie wykazywała najmniejszego zainteresowania polityką. Oczywiście doskonale zdawał sobie z tego sprawę. Nie widziała różnicy między prezydentem a bezdomnym żebrakiem. Pociągało go to na swój sposób. Uważał, że to dość inspirujące. Była w tym jakaś władza, a Dragan kochał władzę. Jednak teraz aż swędziały go palce, żeby dać jej pstryczek w ucho. Przytrzymał się mocniej krawędzi stołu i spojrzał na nią.
– Czy ty w ogóle wiesz, kim jest premier?
– No tak, znowu coś, czego nie wiem – zadzwoń na policję! „Uważaj, żeby przy okazji słońce nie spadło z nieba” – pomyślała, nie przestając się zajmować swoimi myślami.
– Niee – przyznała.
Padły kolejne pytania, ale już po chwili zdołała odciąć się od tembru jego głosu, z taką łatwością, jakby ściszała w pilocie dźwięk. Po chwili rozejrzała się po sali, dostrzegając, jak światło padające z żyrandoli pięknie błyszczy na rozłożonych talerzach. Ludzie siedzący przy stołach przypominali postacie z filmu. Nudnego kina rodzinnego.
I wtedy go dostrzegła. Zapomniała o całym świecie. Czuła się, jakby cofnęła się o dwadzieścia lat. Miłość jej życia. Ta pierwsza. Siedział otoczony sporą grupą, odzianych w garnitury mężczyzn i w towarzystwie kilku kobiet. Niektórzy z facetów wyglądali na ochroniarzy. Stanowił centrum całego towarzystwa.
„Może został mafijnym bossem” – pomyślała i ogarnęło ja uczucie głębokiego szacunku. Przyjemny dreszcz przebiegł jej po plecach. Dragan zupełnie zniknął z jej horyzontu.
Założyła nogę na nogę i zaczęła wymachiwać stopą. Nie przestawała wpatrywać się intensywnie w swoją utraconą miłość, spoglądając w poprzek lokalu tak długo, aż w końcu złowiła jego spojrzenie. Miał obojętny wyraz twarzy. Próbowała utrzymać jego uwagę. Oblizała usta. Czy naprawdę jej nie rozpoznał?
Ponownie na nią spojrzał. Z wahaniem, ale i z większym zainteresowaniem.
Wtedy dała z siebie wszystko. Z odpowiednią wyrazistością zaczęła głaskać się po udach, aż jej sukienka podciągnęła się do góry. Gdy upewniła się, że nadal jej się przygląda i że nikt tego nie zauważył, z najwyższym spokojem ściągnęła majtki. Równie czerwone jak jej sukienka. Bez pospiechu, z wielką gracją otworzyła torebkę, zwinęła starannie majteczki i włożyła je do środka. Nikt z gości niczego nie zauważył. Posłała mu ukradkowe spojrzenie, które mówiło „chodź tutaj i weź mnie”, po czym podniosła się z krzesła. Dragan przyjrzał jej się pytająco, ale go zignorowała. Z wyrazem złości na twarzy sięgnęła po swój telefon. Z gracją opuściła salę, nie oglądając się za siebie.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
