is bevrees, juffrou Killian, dat jou pa dan nie die aanbod kan aanvaar nie. Ek is jammer, juffrou,” kug hy ongemaklik onder Charlene se strak blik. “Die ding is, meneer De Beer is ’n ongetroude jong man en hy voel dis noodsaaklik dat daar ’n vrou op die plaas moet kom. As jou pa graag plaas toe wil gaan, sal jy verplig wees om saam te gaan.”
“U sê sy van is De Beer? Wat is sy voorletters?” vra Charlene skerp.
“Ek dink sy handtekening is J. de Beer. Hoekom? Ken jy hom miskien?”
“Nee. Die van het net ’n oomblik baie bekend geklink,” antwoord sy ontwykend en kyk vinnig op haar hande af. Dis verspot van haar om die kaalvoetseun van hul eertydse voorman te verbind met die naam van die huidige eienaar van Ebenhaeser. Waar sal die brandarm Henk de Beer geld vandaan gekry het om ’n plaas soos Ebenhaeser te koop?
“Wel, juffrou?” dring die prokureur se stem tot haar deur.
As sy net van hierdie vereiste geweet het voordat sy haar pa van die aanbod vertel het! Maar nou is dit te laat. Hoe sal sy dit oor haar hart kan kry om terug te gaan huis toe en hom te sê dat hy nie meer plaas toe kan gaan nie? Sy kan in haar verbeelding sien hoe die nuwe hoop, die nuwe moed, die nuwe lus om te lewe en te stry uit hom wegsypel. En dit net omdat sy te trots is om as bywoner terug te keer na haar geboortegrond. Haar pa het gesê dat die afgelope twee jaar hom gestroop het van alle valse trots. Blykbaar het dit haar nie van alle trots gestroop nie. Miskien … miskien is dit ook vir haar noodsaaklik om terug te keer na Ebenhaeser. Sy sluit haar oë. Wat sal dit ook help om teen die prikkels te skop? Op die ou end sal sy tog maar ingee, weet sy.
“Dan sal ek seker maar moet saamgaan, meneer.”
Hy lyk openlik verlig.
“Ek is baie bly om dit te hoor, juffrou Killian. Ek hoop jy sal nie spyt wees oor hierdie besluit nie.”
“Ek ook nie, meneer,” antwoord sy droog.
“Ek sal meneer De Beer dadelik in kennis stel sodat hy reëlings vir jul vervoer kan begin tref. Hy dra natuurlik die koste daarvan.”
Toe Charlene aanstap na die bushalte, wonder sy weer oor hierdie J. de Beer, die huidige eienaar van Ebenhaeser. Dit moet nuwe intrekkers in die distrik wees. Dan onthou sy … Hy is ongetroud. Sy wonder waar hy aan die gedagte gekom het om Petrus Killian met so ’n aanbod te nader. Maar wat maak dit tog ook saak? Die feit bly dat haar pa kan terugkeer na die plaas waarna hy so gehunker het en dat sy verplig is om hom te vergesel … om ’n vreemdeling se hoenders te gaan oppas.
Die laaste strale van ’n fel Karooson vang nog vir oulaas die hoogste toppe van die populierbos en tint die blaarpunte silwer. Bulkend tou die beeste met die beespaadjie aan kraal toe terwyl die jong kalwers geesdriftig teen die hek aandruk.
Die eerste lig word in die groot, donker huis van Ebenhaeser aangeskakel toe die eienaar sy studeerkamer binnestap en die telefoon beantwoord.
’n Rukkie later stap die jong man uit op die breë stoep en terwyl hy sy pyp langsaam opsteek, dwaal sy blik oor die netjiese werf voor hom.
Dan het Petrus Killian sy aanbod aanvaar, hy en sy dogter …
Daar speel ’n glimlag om die jong man se lippe, maar in sy oë, wat voor hom uitstaar, is daar ’n onverklaarbare somberheid.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
