gedoen. Die personeel het nie geweet waar Richter is nie. Ná ’n gesprek met die operasionele bestuurder van Alibi, ene Desiree Coetzee, is sy terug na haar eie werk. Senekal en Coetzee het verskeie kere gedurende die dag van Donderdag 27 November gekommunikeer, en nie een van hulle kon met Richter kontak maak nie. Hulle het ooreengekom dat Senekal polisie toe sou gaan as daar teen 17:00 nog geen nuus is nie, wat sy dan ook gedoen het.
Die tweede verklaring is op Vrydag 28 November deur ’n speurder van die Stellenbosch-stasie afgeneem by Alibi se kantore, in ’n onderhoud met die operasionele bestuurder, Desiree Coetzee. Dit voeg net enkele nuwe stukkies inligting by: Richter is twee dae tevore laas, om ongeveer 17:15 op 26 November, gesien toe hy Alibi se kantore verlaat het. Hy was geklee in ’n denim, swart T-hemp met die woorde I refuse to engage in a battle of wits with an unarmed person in wit letters daarop, en “white sports shoes”. Hy was, soos gewoonlik, in ’n goeie luim. Daar was geen dagboekinskrywings op sy rekenaar vir die res van die dag nie. Sy grys Audi TT is sy enigste motor. Sy kollegas weet van geen werklike vyande nie, maar die maatskappy kry voortdurend dreigemente van veral godsdiensfanatici. Dit het al doodsdreigemente ingesluit, direk gerig aan Ernst Richter, maar dit was sonder uitsondering naamloos en gestuur van tydelike of gemaskeerde e-posbedieners.
Cupido sug. Dis waarvoor hy bang was. Elke dreigement sal nou opgevolg moet word.
Die Coetzee-verklaring sê ook dat Richter geen noemenswaardige rekord van afwesigheid gehad het nie, hoewel hy soms laat was vir afsprake, “maar nooit meer as ’n uur nie”.
Die derde verklaring is van Bernadette Richter, die slagoffer se ma, maar Cupido huiwer voor hy dit lees. Daar’s iets wat nie wil pas nie. Hy skuif die dossier ’n entjie terug op die lessenaar.
Iets wat Senekal of Coetzee in hul verklarings gesê het?
Nee, die fout lê nie daar nie.
Cupido staan op. Hy haat die gesit, hy kan nie só dink nie. Hy loop uit by sy kantoor, gangaf, sonder bestemming.
Fokken Benna wat gaan staan en suip het, waar’s sy partner noudat hy hom nodig het?
Want hy wil nou met Griessel praat oor dié saak. Hulle is ’n team, die yin en die yang van die Hawks, Batman en Robin. Hy dink dikwels hulle operate so goed, want hy wat Cupido is, is die danser: twinkle toes, pappie, lightning mental footwork, hy’s die investigative artist, with everything that goes with it – creative, eccentric, a little touchy at times. En Benna is die philosopher, the thinker, daai dude is methodical. And grounded, except for the drinking problem of course, ma’ dis oorlat Benna te veel dink. En te diep. In dié jop is daai dangerous.
So what usually happens, hy wat Cupido is, gooi die idees, duisend myl ’n minuut, en Benna is die screen, die filter, die gate guard. Sy sounding board.
En nou’s sy sounding board domdronk en hy sal eers self moet regkom.
So, something doesn’t make sense.
Dis nie in die verklarings nie.
Dis iets van vanmiddag, by die lykshuis.
Hy staan ’n oomblik stil in die halfdonker gang.
Dis die datums.
Hy draai om, draf geluidloos op sy Nike Air Pegasus Plus-tekkies terug na sy kantoor toe. Hy klik op sy rekenaarskerm om die Outlook-dagboek oop te maak en tel die dae vanaf 26 November, toe Richter verdwyn het.
Een-en-twintig tot vanoggend, toe Richter in Blouberg se duine gevind is.
Die probleem is, die liggaam wat hy vanmiddag in die lykshuis gesien het, was definitief nie twintig dae lank begrawe nie. Not enough decomposition. Hy’s maybe a week of so al dood.
So where was Ernst Richter for the first fourteen days after he went missing?
The plot thickens.
Hy wil vir dié Cindy Senekal bel en met haar gaan praat, nóú.
Hy onderdruk die impuls en trek die dossier weer nader. Hy skuif sy stoel, plaas sy tekkies op die blad en lê gemaklik terug. Hy balanseer die lêer op sy maag en hy lees.
Die derde verklaring is deur dieselfde speurder opgestel, tydens ’n onderhoud met Bernadette Richter. Dit lewer geen nuwe inligting op nie, behalwe dat sy haar diepe kommer uitspreek, want haar seun “het nog nooit weggeloop nie”.
Cupido blaai na die ondersoekdagboek in Deel C.
Dit wys dat twee speurders van Stellenbosch op die oggend van 28 November om 11:25 die deur van Richter se huis in Mont Blanc, Paradyskloof, oopgedwing en die plek deursoek het. Daar was geen teken van ’n struweling nie, geen leidrade wat kon aandui wat van die verdwene man geword het nie.
Navrae is by bure gedoen, maar het niks opgelewer nie.
Richter se grys Audi TT is op dieselfde dag om 16:42 in Stoffel Smitstraat, Plankenbrug, op Stellenbosch gevind, waar dit gesluit en geparkeer gestaan het.
Die kantore van die ligte industrieë in die omgewing is besoek. Niemand het vir Ernst Richter geken nie.
Audi Centre in Somerset-Wes se hulp is ingeroep om die voertuig oop te sluit. Daarna is die kar geprosesseer. Die speurder het ook op dieselfde datum ’n forensiese verslag oor Richter se selfoonnommer aangevra en ’n amptelike vermistepersoon-bulletin uitgereik, wat ’n verklaring aan die media ingesluit het.
In die daaropvolgende week is daar inskrywings oor vrugtelose pogings om die dreigemente wat Richter en Alibi ontvang het, na te spoor. Ook die nommers wat uit Richter se selfoonrekords verkry is, is nagegaan en het niks opgelewer nie.
Vaughn lees die twee verslae wat die dossier se Deel B oplewer. Die eerste is ’n forensiese verslag van die Audi TT Coupé. Net Richter se vingerafdrukke, soos herwin in sy kantoor, en dié van Cindy Senekal is geïdentifiseer. Twee ander vingerafdrukke is gevind, maar die SAPD se databasis het niks opgelewer nie. Dit beteken dié mens of mense het nie misdaadrekords nie. Semen is op die passasiersitplek gevind. Die verslag sê dit was bes moontlik nie ouer as veertien dae nie. Geen bloedspatsels is opgemerk nie. Richter se leerbeursie is in die paneelkissie gevind. Daarin was drie Premier-bankkaarte, sy bestuurslisensie, ’n herlaaibare Gautrein-kaartjie, ’n Makro-kaart, sy mediesefonds-kaart, negentien van sy eie visitekaartjies, R786.75 kontant, en sewe kontantstrokies van algemene inkope. Ook in die paneelkissie was een daggasigaret en ’n klein plastieksakkie met sowat negentig gram dagga, ’n pakkie sigaretpapiere, twee dosies vuurhoutjies, ’n balpuntpen, ’n driekwart pakkie kougom en dokumentasie van die motor.
Die ander verslag is oor Richter se selfoon. Dit was op die aand van sy verdwyning in verbinding met sowel die Papegaaiberg- as die Gholfbaanseltorings op Stellenbosch tot 20:17, waarna alle kontak verbreek is. Die lys van oproepe wat gemaak en ontvang is, wys dat Richter die laaste keer om 16:08 met Cindy Senekal gepraat het.
Hy het ook op dié dag vir twee kollegas en sy ma gebel, of oproepe van hulle ontvang.
Cupido swaai sy voete van die lessenaar af, plaas die dossier op die blad.
Hy kry Cindy Senekal se nommer en bel.
“Haai, dis Cindy. Jy weet wat om te doen ná die biep.”
Hy los ’n boodskap, net sy naam en nommer, want hy weet nie of Richter se ma dalk al vir haar laat weet het nie. Hy soek na die nommer van Alibi.co.za se operasionele bestuurder,
