uit te kyk vir ’n raket, Em,” roep Hendrik oor sy skouer toe hy en Zoltan wegdraf.
“Waar gaan ons ’n raket kry, Janine?”
“Ek is seker daar moet een by ons huis wees. My ma het tennis gespeel toe ek nog op laerskool was. Toe hou sy op. Ek sal gaan kyk.”
“Ek hou ook van tennis, maar kan nie goed speel nie,” sê Emma.
“Hm … nou verstaan ek,” sê Janine. “Jy en Zoltan.”
“Nee, dis nie te sê nie. Ek hou van tennis. Dis al,” keer Emma.
Janine lag. “Emma, hoekom bloos jy nou so?”
Na aandstudie sluip Emma met die trappe op na die mediakamer. Mevrou Swartgans, die nagmoeder van die koshuis, en meneer Plottenboer se stemme laat haar in haar spore vassteek.
“Sienie, jy is mos goed met die kaarte. Jy het nog nooit na my hand geloer nie. Ek het gewonder of jy nie moet nie,” hoor sy Gyt Plottenboer sê.
“Maar natuurlik, daar’s niks so goed soos om vooraf te weet nie, nè,” hoor sy die nagmoeder sê. “Sê net wanneer, Meneer.”
“Goed dan, ek sal jou laat weet,” sê Gyt Plottenboer.
Pla iets hom? Emma stap op na die tweede vloer. Mevrou Swartgans het ook gereeld vir die Snopkes voorspel. Ou Skieter Snopke se kaarte gelees, dink Emma toe sy by die mediakamer instap. Wat wil Gyt Plottenboer weet?
’n Uur later, met al die navorsing wat sy nodig het vir die geskiedenistaak, stap Emma terug kamer toe. Mevrou Swartgans is nie in die portaal nie en Emma wonder of sy nie dalk besig is met Gyt Plottenboer se voorspellings nie.
Sy stap die trappe af tot op die grondvloer en beweeg dan versigtig na die skoolhoof se kantoor. Sy hoor mevrou Swartgans se stem en sit haar oor teen die deur terwyl sy ’n oog op die voordeur hou.
“Ek sien net voorspoed vir al jou planne, meneer Plottenboer,” hoor Emma mevrou Swartgans sê.
“Sienie, jy lieg nie vir my nie?” vra Gyt Plottenboer.
“Nee, dis hier in die kaarte.”
“My planne mag nie skipbreuk ly nie. Ek het vir Skieter belowe die koshuis is in goeie hande. My neef vertrou my.”
“Meneer Plottenboer, ek sien geen probleme vir jou nie. Ek sal jou waarsku as ek iets sien,” sê Sienie Swartgans.
Emma beweeg weg van die deur toe sy ’n stoel in die kantoor hoor skuif en vlug die trappe op kamer toe.
3
Dis Donderdag net voor aandete. Emma en Janine kry vir juffrou Hasendal op die trappe met ’n glimlag gelykstaande aan iemand wat pas die lotery gewen het.
“En as Juffrou so excited lyk?” vra Janine.
“Ek mag niks sê nie, meisies. Julle sal maar vir Meneer moet wag om die goeie nuus aan te kondig,” sê juffrou Hasendal met fladderende oogwimpers toe sy voor hulle uitstap eetsaal toe.
Elke keer wanneer die eetsaal se deur oopgaan, kyk Emma en Janine van hulle borde af op. Maar dis eers toe almal klaar is dat meneer Plottenboer by die deur inkom.
“Juffrou Hasendal?” Hy kyk oor die kinders en dan steek sy oë vas op die blonde juffrou wat saam met twee ander onderwysers by ’n tafel sit. “Juffrou, kan u asseblief hier langs my kom staan.”
“Hm …” sê Emma. “Hier kom die groot geheim.”
Soos ’n vinnige haas kom juffrou Hasendal langs meneer Plottenboer te lande en kyk af na die kort, stewige skoolhoof.
“Hier’s ek, Meneer,” sê sy en fladder weer haar ooglede.
“Kinders, vandat hierdie talentvolle juffrou by ons skool aangekom het, het ons belangrike besluite geneem. Sy is ’n groot aanwins vir Kosterkloof Hoër en ek het dit goed gedink om vir haar ’n musiekkamer te laat inrig met al die musiekinstrumente wat nodig is.”
Die kinders snak na asem.
“Elektriese ghitare ook, Meneer?” roep een van die seuns.
“Natuurlik. Alles wat musiek kan maak. Ek het vir juffrou Hasendal gevra om my te lei in my besluit en sy het gehelp met die aankoop van al die instrumente,” gaan meneer Plottenboer voort.
’n Donkerkop meisie steek haar hand op.
“Ja, Sefine?” sê meneer Plottenboer.
“Gaan die musiekkamer by die skool of hier in die koshuis wees?”
Meneer Plottenboer kyk na juffrou Hasendal en glimlag. “In die Berg Hotel.”
“Berg Hotel!” roep Janine uit.
Emma dink nie dis vreemd nie. Dit maak vir haar heeltemal sin. Sarel Sameuls wil die plek vir meer as net ’n hotel gebruik.
Dis ’n goeie plan wat hy het om ’n Kultuurfees vir Kosterkloof te reël. Ten minste sal daar dan iets op dié dooie dorp gebeur.
“Ja, julle het seker al gehoor van die planne wat die nuwe eienaar, meneer Sameuls, het vir Kosterkloof en die Berg Hotel. Wel, ons wil deel daarvan wees,” sê meneer Plottenboer en loer met ’n glimlag na die juffrou langs hom. “En juffrou Hasendal gaan die sterre van ons dorp oplei.”
Toe Emma en Janine later by die eetsaal uitstap kamer toe, loop hulle hulle vas teen Joori Appelgryn in die portaal. Hy het twee blou koelsakke by hom.
“Middag, Meneer,” sê Janine.
“Middag, meisies,” sê hy en stap vinnig verby kombuis toe terwyl hy oor sy skouer sê: “Koeldrank vir die naweek se sport.”
Emma glimlag. “Ek’s seker Hendrik en Zoltan kan nie wag om daai stads-ouens te wys hoe goed hulle is nie.”
“Ja, as hulle terugkom as wenners, sal dit meneer Appelgryn se eerste oorwinning vir Kosterkloof Hoër wees.”
“Die ouens is mal oor hom. Hy lyk na ’n baie lekker sport-onnie.”
“Hm, ja, en hy bestuur ons bus. Dink net as ons klas dalk vir ’n naweek iewers heen kan gaan; die atmosfeer in daardie bus,” sê Janine. “Dalk moet ons so ’n voorstel in meneer Plottenboer se oor fluister. Wat dink jy?”
“Ja,” sê Emma en dink aan Zoltan. Sy sal nie omgee om meer met hom te kan gesels nie. Miskien moet hulle vir mevrou Plottenboer vra vir so ’n uitstappie. Dit lyk of sy baie dinge in die koshuis regkry.
Saterdagoggend net na ontbyt sien die meisies Kosterkloof se rugbyspan by die bus af. Die bus word gelaai met bokse eetgoed vir die manne.
“Ek is al klaar dors as ek dink hoe hard ons gaan speel, Em,” sê Hendrik toe die twee blou koelsakke ingelaai word.
“Klim, manne!” sê meneer Appelgryn en glimlag vir juffrou Hasendal toe hy in die luierende bus klim.
Zoltan
