Ettie Bierman Keur 12. Ettie Bierman

Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Ettie Bierman Keur 12 - Ettie Bierman страница 20

Ettie Bierman Keur 12 - Ettie Bierman

Скачать книгу

vent wat sy grys hare met ’n kleurstof probeer verbloem en soos die binnekant van ’n vol bioskoopsaal ruik.”

      Mynie is dadelik op die verdediging.

      “Conrad kleur nie sy hare nie en hy gebruik nie …”

      “O, is dit sy naam? Conrad … Dit pas by hom,” sê Heinz veragtend.

      “Daar is niks verkeerd met die naam nie. Dis mooi en dis manlik.”

      “Ekskuus. My fout. Dan pas die naam nie by hom nie.”

      “Heinz, ek kan skaars met jou oor die weg kom as jy sagmoedig, lieftallig en vriendelik is. In hierdie luim vind ek jou onuithoudbaar.”

      “Wat is jou verhouding met daardie laventelhaan?”

      “Ek glo nie dis jou saak nie,” sê Mynie uitdagend.

      “Verkeerd. Dit is my saak as ’n ander man by my nooi aanlê.”

      “Ek is nie jou nooi nie.”

      “’n Paar minute gelede het ek dieselfde idee gekry toe ek jou met daardie man se arm om jou lyf gesien het.”

      “Jou afleiding was in die kol. Hoekom het jy nie daarmee volstaan nie?”

      Heinz laat vaar skielik sy aggressiewe houding. Sy vuiste verslap langs sy sye en toe hy weer praat, klink sy stem moeg en verslae.

      “Hoekom het jy my nie gesê daar is iemand anders nie, Mynie?”

      “Ek het by jou geleer om my ontrouheid geheim te hou.”

      Die oomblik toe die beskuldigende woorde uit is, is Mynie spyt. Die pyn in Heinz se oë laat haar soos ’n skurk voel. Ook sý laat vaar haar uitdagende houding. “Ek is jammer, Heinz. Ek moes jou seker lankal van Conrad vertel het. Al verskoning wat ek het, is dat ek te lafhartig was. Ek wou dit so lank moontlik uitstel. Ek het gehoop dat ons verhouding geleidelik self sou doodloop en dat dit dan vir jou minder pynlik sou wees om van Conrad uit te vind. Nou besef ek dat ’n mens ’n onaangename taak nie moet uitstel nie. Ek is jammer dat jy dit op hierdie manier moes uitvind, maar ek het Conrad lief.”

      “Daardie …”

      “Dit help nie om hom allerhande name te noem nie,” val Mynie hom in die rede. “Al wat jy daardeur sal bereik, is om my kwaad te maak, en ek wil nie graag dat ons hierdie laaste keer rusie maak nie.”

      “Hierdie laas …” Heinz sluk en begin dan weer. “Hierdie … laaste keer?”

      “Jy verstaan tog seker dat ons verhouding iets van die verlede is.” Die woorde klink wreed en ongevoelig. Mynie probeer dit versag. “Ek hoop egter dat ons nog altyd goeie vriende sal bly.”

      “Ek vra nie vriendskap van jou nie, Mynie.”

      “Ek is jammer, Heinz, maar dis al wat ek jou kan bied.”

      “Mynie, wat het tussen ons verkeerd geloop? Ons het al saam toekomsplanne begin droom, gepraat van verloof raak …”

      Daar is ’n desperate klank in Heinz se stem. Mynie voel jammer vir hom. Sy onthou hoe gebroke sy ’n paar weke gelede was, daarom dat sy in ’n luim van desperaatheid aan Wewenaar geskryf het.

      “Ek dink nog steeds jy is ’n baie oulike ou, Heinz, en ek weet daar sal talle ander meisies wees wat met my saamstem. ’n Aantreklike jong prokureur, talentvol, ’n sterk persoonlikheid … Jy sal gou weer iemand anders ontmoet vir wie jy liewer sal wees as vir my. Jy sal nie eensaam wees nie, Heinz. As die asters hoor jy het nie ’n vaste nooi nie, sal hulle toustaan om hulle flikkers vir die sjarmante Heinz du Preez te gooi.”

      “Ek wil nie jou jammerte hê nie, Mynie. Jy kan met my rusie maak, my wegjaag, uit jou woonstel sluit, die telefoon neergooi, alles doen, maar jy moenie my bejammer nie.”

      “Wat van Annette Basson?” hou Mynie vol.

      “Wat van haar?”

      “Dalk, noudat jy vry is …”

      “Annette is ’n verloofde meisie en ek stel in elk geval nie in ’n verhouding met haar belang nie.”

      “Is sy regtig verloof, of het jy destyds net so gesê om my te oortuig daar is niks tussen jou en haar nie?”

      “In die twee jaar wat ek jou ken, Mynie, het ek nog nooit vir jou ’n leuen vertel nie.”

      Mynie besef dat Heinz die waarheid praat. Heinz is allerhande dinge – kortgebakerd, ongeduldig, onmoontlik – maar hy is nie oneerlik nie. Hy vertel nie leuens nie.

      “Jy verdien iemand beter as ek,” sê Mynie opreg. “Ek is opvlieënd, rusiemakerig, impulsief en oorhaastig. Alles waarvoor jy my uitgeskel het en nog veel meer.”

      “Ek is jammer ek het in die verlede so dikwels met jou rusie gemaak, Mynie. Ek het nie al daardie name bedoel wat ek jou genoem het nie.”

      “Nee, dis ek wat altyd met jou rusie gemaak het. Jy was altyd geduldig en verdraagsaam. Ek was soms verbaas dat jy my nie oor jou skoot getrek en my ’n verdiende pak slae gegee het nie.”

      “Ek erken my geduld het soms opgeraak en ek was vir jou bitter kwaad. Maar jy het nog altyd … Mynie gebly – die meisie wat ek bo alles liefgehad het. Ek sien nie kans om jou te verloor nie. As vriendskap al is wat jy my kan bied, sal ek dit aanvaar en die krummels waardeer.”

      Mynie voel nog steeds soos ’n gemene skurk, maar sy is bly Heinz aanvaar dit dat hulle verhouding verbreek is. Dit het makliker gegaan as wat sy verwag het en sy is verlig.

      “Ek sal dit ook waardeer as ons twee nog vriende kan bly.”

      “Reg, dan bly ons nog steeds goeie vriende. Sal ons Saterdagaand gaan fliek, Mynie – as vriende?”

      Ondanks haar goeie voornemens om nie weer vir Heinz kwaad te word nie, is Mynie ergerlik oor sy voorstel.

      “Dis nie net verloofdes en verliefdes wat saam gaan fliek nie,” sê Heinz. “Platoniese vriende doen dit ook dikwels.”

      “Jy weet ons kan nie.”

      “Hoekom nie? Sal die laventelhaan beswaar maak?”

      Dis weer die ou moedswillige Heinz wat Mynie leer ken het.

      “Moenie hom die laventelhaan noem nie!” sê sy kwaad.

      “Jy kan bly wees ek noem hom nie iets ergers nie,” sê Heinz duister. “Watse werk doen hierdie dierbare, lieftallige man?”

      “Prokureur,” antwoord Mynie kortaf.

      Heinz is dadelik die ene belangstelling. “By watter firma?”

      “Ek dink hy het gesê Smit, Botha en Duvenhage.”

      “Ek ken nie so ’n prokureursfirma nie.”

      “Heinz, jy ken tog sekerlik nie al die prokureursfirmas in Johannesburg nie.”

      “Miskien

Скачать книгу